STULECIE ŚMIERCI KAZIMIERZA CHŁAPOWSKIEGO
5 marca mija 100 lat od śmierci wybitnego Wielkopolanina, syna ziemi kościańskiej – Kazimierza Chłapowskiego. Osoba syna generała Dezyderego, za sprawą sławy ojca, pozostaje w zbiorowej świadomości nieco przyćmiona. Przypadająca w bieżącym roku rocznica, jest doskonałą okazją do przybliżenia jego biografii oraz niewątpliwych zasług nie tylko dla ziemi kościańskiej, ale także dla Polski.
Kazimierz Chłapowski urodził się 24 grudnia 1832 roku w Turwi. Był najmłodszym synem Dezyderego i Antoniny. Uczęszczał do poznańskiego gimnazjum Marii Magdaleny. Następnie wzorem ojca odbył naukę w berlińskiej szkole wojskowej. Największą wagę przywiązywał do gospodarowania, co zaowocowało licznymi podróżami do Anglii i Francji. 16 lipca 1862 pojął za żonę swą kuzynkę Annę Chłapowską z Czerwonej Wsi, zaś Dezydery, przekazał młodej parze dwór w Kopaszewie. Wkrótce we dworze zamieszkali także bracia Anny, osieroceni po przedwczesnej śmierci rodziców w 1863 roku. Kazimierz okazał się niezwykle zdolnym gospodarzem, majątek kopaszewski był wzorowo prowadzony, a liczne stada owiec zyskiwały uznanie podczas międzynarodowych wystaw. Na czas jego życia przypadła walka z Kulturkampfem, polityką pruską mającą
doprowadzić do wynarodowienia Polaków. Angażował się również w pomoc innym narodom, czego dowodem było utworzenie w Poznaniu Bractwa św. Józefa, którego zadaniem było niesienie pomocy katolikom bułgarskim. Aktywnie walczył o powrót jezuitów do Wielkopolski oraz równouprawnienie języka polskiego w gimnazjach. Był organizatorem pielgrzymki polskiej do Watykanu w 1877 roku, która miała stanowić manifestację polskiej walki o własną kulturę, której chrześcijaństwo i związki z papiestwem były istotnym elementem. Kolejny raz w Rzymie znalazł się w 1881 roku wraz z pielgrzymką skupiającą wszystkich Słowian, podczas której Chłapowski wraz z biskupem krakowskim i poznańskim składał papieżowi homagium. W uznaniu zasług dla Kościoła otrzymał komandorię Orderu Grzegorza Wielkiego. W 1906 założył Ligę obrony czci i honoru. Zasiadając w Izbie Panów, opowiadał się przeciwko podatkom dla Prusaków oraz ustawom wywłaszczeniowym (uczestniczył w wiecu przeciwko tej praktyce w Inowrocławiu). Pisywał do „Czasu”, „Kuriera Poznańskiego” oraz „Dziennika Poznańskiego”, wskazując przede wszystkim na politykę polsko-katolicką, idee solidarności społecznej. Wspólnie z żoną hojnie uposażył kościański klasztor Sióstr Miłosierdzia. Działalność wydawnicza oraz zainteresowanie historią i wojskowością zaowocowały wydaniem wspomnień ojca, które do dnia dzisiejszego są pierwszorzędnym źródłem informacji na temat rodu Chłapowskich. Kazimierz zmarł 5 marca 1916 roku w Poznaniu na raka żołądka.
Postać Kazimierza Chłapowskiego przybliżona zostanie podczas promocji najnowszej książki z autorskiej serii wydawniczej Miejsca i Sztuka poświęconej tym razem Rąbiniowi, która odbędzie się 28 maja. (informacje i program na stronie www.epralat.edu.pl, www.miejscaisztuka.epralat.edu.pl). Tegorocznej pieszej Kopaszewskiej Drodze Krzyżowej przyświecać będzie hasło „Szlakiem wiary i pracy Kazimierza Chłapowskiego w stulecie śmierci” (informacje na stronie www.droga.epralat.edu.pl i www.kopaszewo.org.pl). To dwie okazje do zapoznania się z tą wyjątkową postacią, której skromna natura znalazła odzwierciedlenie w prostocie grobowca, w którym spoczął wspólnie z żoną tuż obok rodziców i braci w cieniu rąbińskiego kościoła.