Autor: Admin

Nagroda samorządu województwa wielkopolskiego dla Fundacji „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra

Nagroda samorządu województwa wielkopolskiego dla Fundacji „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra

Pragniemy się podzielić radosną wiadomością. Podczas dzisiejszej, jubileuszowej gali XXV edycji Konkursu „Działania  proekologiczne i prokulturowe w ramach strategii rozwoju województwa wielkopolskiego”, nasza Fundacja została nagrodzona przez Kapitułę za projekt rewitalizacji grobowca rodziny Zakrzewskich w Gryżynie. Okolicznościowy dyplom oraz nagrodę finansową w kwocie 10.000 odebrał prezes Zarządu Fundacji „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra dr Emilian Prałat. Jesteśmy niezwykle szczęśliwi, że ten wysiłek został zauważony i doceniony. Zdobyta nagroda pozwoliła nam wyrównać wkład własny poniesiony w tegorocznych konkursach, których Fundacja realizuje aż 10! Bardzo dziękujemy!

Spotkanie z Ambasadorem Polski we Francji

Spotkanie z Ambasadorem Polski we Francji

10 września 2024 miałem ogromny zaszczyt i przyjemność spotkać się z panem Janem Emerykiem Rościszewskim, ambasadorem Rzeczpospolitej we Francji. W trakcie ponad 1,5 godzinnej wizyty w ambasadzie przedstawiłem Panu Ambasadorowi efekty prac rewitalizacyjnych przy grobowcu jego poprzednika – Alfreda Chłapowskiego w Bonikowie. O ich planach rozmawialiśmy już w 2022 roku. Pan Rościszewski wyraził wdzięczność i ogromne zadowolenie z faktu zadbania o miejsce spoczynku Chłapowskiego. Przy okazji rozmowy wymieniliśmy również informacje o nowych źródłach i archiwaliach i na nt. misji dyplomatycznej Alfreda. Ponadto zwróciłem się do Pana Ambasadora z prośbą o okolicznościowy list, który przekażę dyrekcji Zespołu Szkół w Bonikowie, która zamierza starać się o nadanie mu imienia Heleny i Alfreda Chłapowskich. Drugim z omawianych tematów były przypadające w roku 2025 obchody 50-lecia Muzeum Adama Mickiewicza w Śmiełowie. Ambasador Rościszewski zadeklarował wsparcie starań o organizację okolicznościowej wystawy, na którą chcę wypożyczyć mickiewicziana z Towarzystwa Historyczno-Literackiego w Paryżu.  Dopełnieniem wizyty w ambasadzie, która mieści się w pałacu Monaco, pozyskanym dzięki wielkiej ofiarności ambasadora Chłapowskiego, było obejrzenie jej wnętrz i wykonanie dokumentacji fotograficznej. W planowanej na przyszły rok niewielkiej publikacji poświęconej Helenie i Alfredowi znajdą się fotografie właśnie z ambasady!

Dziękuję za owocną rozmowę i niezwykle życzliwe przyjęcie!

150 rocznica urodzin Alfreda Chłapowskiego – uroczystość

150 rocznica urodzin Alfreda Chłapowskiego – uroczystość

5 października 2024 roku mija 150 rocznica urodzin Alfreda Chłapowskiego. Z inicjatywy dra Emiliana Prałata i Fundacji „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra zaplanowano uroczystości rocznicowe dedykowane tej wyjątkowej postaci.

Obecnie Fundacja podejmuje starania w zakresie renowacji miejsca spoczynku Ambasadora. W zależności od postępu prac mamy nadzieję, iż uroczystość będzie się łączyć z zainaugurowaniem zrewitalizowanego grobowca Alfreda, jego syna i matki. Zachęcamy do zapoznania się z programem uroczystości, biografią Alfreda oraz informacjami dotyczącymi poszczególnych punktów spotkania.

 

Alfred (1874–1942) Chłapowski był spadkobiercą majątku bonikowskiego, synem Marii z Ponińskich i Stefana. Po ukończeniu w 1894 roku matury w Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu, kształcił się na uniwersytetach w Berlinie, Paryżu, Halle i Monachium. Studiował rolnictwo, prawo i ekonomię. Był globtroterem. Podróżował po Europie, Azji i Afryce. W 1896 roku kupił Chłapowo – wieś, z której wywodzi się cały ród Chłapowskich. W 1897 roku współzakładał „Gazetę Polską” w Kościanie. Od 1905 roku był członkiem Stowarzyszenia „Straż”. Rok później zaangażował się w założenie „Kuriera Poznańskiego”. Między 1904 a 1909 rokiem był posłem do parlamentu niemieckiego z okręgu średzko-wyrzyskiego. Od 1905 do 1914 roku przewodził Kołu Rolniczemu w Kościanie, a w 1914 i 1919–1920 był wicepatronem Koła. Po wojnie zasiadał we władzach Centralnego Towarzystwa Gospodarczego. W 1907 roku poślubił Helenę Mielżyńską. W 1912 roku małżonkowie zlecili Rogerowi Sławskiemu zadanie przebudowy posiadłości w Bonikowie. Alfred był kawalerem maltańskim. Podczas wielkiej wojny zajmował się szpitalami wojskowymi w Serbii i Macedonii. W 1918 roku został Komendantem Obwodowym Straży Ludowej, a rok później delegatem na Polski Sejm Dzielnicowy. W 1920 roku zawiązano Zjednoczenie Producentów Rolnych, którego współtwórcą była Chłapowski. Rok później powstał Bank Cukrownictwa. Przewodzenie jego radzie nadzorczej powierzono Alfredowi. Wysokie kompetencje w zakresie ekonomii i świetna znajomość rynku cukrowniczego, zaowocowały powierzeniem mu przewodnictwa Rady Naczelnej Przemysłu Cukrowniczego w Polsce. W 1922 roku wybrano go do parlamentu z listy Klubu Chrześcijańsko-Narodowego. 27 października 1923 desygnowano go na ministra rolnictwa w rządzie Wincentego Witosa. W marcu kolejnego roku został posłem nadzwyczajnym i ministrem pełnomocnym RP we Francji. Dzięki jego zabiegom paryska placówka została podniesiona do rangi ambasady.  W 1936 roku, w związku z nieprzychylną postawą ministra Józefa Becka, Chłapowski został odwołany i przeszedł na emeryturę. Jak zauważa Dezydery Chłapowski, w posiadaniu Alfreda i Heleny znajdowała się największa w zestawieniu wszystkich członków rodu, ilość posiadanej ziemi i majętności.

Podczas misji dyplomatycznej, źle prowadzony przez plenipotenta majątek został zadłużony, w następstwie czego konieczna była sprzedaż Chłapowa i Szczodorowa, a zarząd powierzono Mieczysławowi Chłapowskiemu z Kopaszewa. W czasie kampanii wrześniowej Chłapowscy zostali aresztowani. Chorujący Alfred zmarł 19 lutego 1940 roku w Kościanie. Pochowany został w Bonikowie. Helena została zwolniona z aresztu, przedostała się do Włoch, dalej Paryża, Anglii i Stanów Zjednoczonych. Po wojnie zamieszkała w Paryżu. Zmarła 10 sierpnia 159 roku w Evian. Małżeństwo doczekało się czworga dzieci: Teresy (1910–1980), Krystyna (1911–1995), Jana Anzelma (1914–1923) i Alfreda (1917–1988).


Delegacje oraz osoby pragnące zabrać głos, prosimy o zgłoszenia w punkcie informacyjnym przed kościołem. Będzie można tam wpisać się na listę oraz dokonać wpisu w księdze pamiatkowej.

15:00 Msza święta w intencji rodziny Chłapowskich w kościele w Bonikowie. Bezpośrednio po niej przejście na teren przykościelny.

16:00 Uroczystość przy grobowcu Chłapowskich:

  • odegranie hymnu państwowego i wciągnięcie flagi;
  • zagajenie;
  • poświęcenie grobowca i modlitwa za zmarłych;
  • apel pamięci;
  • składanie kwiatów;
  • przemarsz w stronę szkoły

W budynku Szkoły Podstawowej w Bonikowie oraz na otaczającym ją terenie odbędzie się druga część uroczystości. Składać się na nią będą:

  • powitanie zaproszonych i przybyłych na uroczystość Gości;
  • prelekcja z prezentacją poświęcona osobie Alfreda Chłapowskiego oraz pracom rewitalizacyjnym przy jego grobowcu;
  • wystąpienia zaproszonych Gości:
    • potomkowie rodziny Chłapowskich,
    • przedstawiciele władz centralnych i wojewódzkich,
    • starosta kościański,
    • wójt Gminy Kościan,
  • koncert zespołu Beatgirls String Trio (w programie utwory polskie i francuskie: Edith Piaf – La vien rose; Claude Debussy – Clair de lune; Ives Montand – Pod dachami Paryża; Gabriel Faure – Pavane; Indilla – Derniere danse; George Bizet – Habanera z opery Carmen; Temat z serialu Polskie drogi; Walc z filmu Trędowata; Por una cabeza; Wojciech Kilar – Polonez z filmu Pan Tadeusz)
  • bankiet kawowy (przygotowany przez Koło Gospodyń Wiejskich w Bonikowie), który będzie zarazem okazją do rozmów i spotkania.

Beatgirls String Trio zrodziło się w 2013 roku podczas koncertów w Szwajcarii wraz z orkiestrą Alex Big Band pod batutą uznanego artysty Aleksandra Maliszewskiego. Artystki, dzięki pełnej kobiecości ekspresji muzycznej ilustrują poprzez dźwięki swych instrumentów niesamowicie bogatą w emocje muzykę.

Pod tą nazwą kryje się nie tylko nawiązanie do zespołu The Beatles, których własne aranżacje utworów wykonują artystki. „Beat” w języku angielskim oznacza „uderzenie”, „puls”. Muzyka jest niczym naturalny rytm życia – uderzenie serca – jest zmienna; jednym razem spokojna, delikatna, innym razem energiczna, szybka i żywiołowa.

Pełne namiętności, ekspresji i wyrazu trzy instrumenty, to trzy różne charaktery. Połączenie ich razem w jedną muzyczną całość oraz bogate doświadczenie w grze scenicznej sprawią, że pozostaniecie Państwo pod wrażeniem wykonywanej przez zespół muzyki, jako wyraz jedynej w swej rodzaju ekspansji niezapomnianych emocji, których dostarczyć mogą jedynie Beatgirls String Trio.


Ze względów organizacyjnych uprzejmie prosimy o wypełnienie krótkiej ankiety – dotyczy ona osób i delegacji składających kwiaty oraz osób planujących wystąpienie w trakcie części oficjalnej. Pozwoli nam to na uniknięcie pomyłek, niepominięcie kogokolwiek i sprawniejsze zorganizowanie uroczystości.


 

Tłumy na Nocnym zwiedzaniu powiatu kościańskiego!

Tłumy na Nocnym zwiedzaniu powiatu kościańskiego!

Nocne zwiedzanie powiatu kościańskiego AD 2024 rozpoczęło się już popołudniu. O godzinie 15:00 przy dawnym pałacu Chłapowskich w Czerwonej Wsi zgromadziło się 118 gości. Po ich przywitaniu dr Emilian Prałat, pomysłodawca wydarzenia, przedstawił Aleksandra Wosickiego, właściciela pałacu i zarazem mecenasa koncertu otwierającego tegoroczne Nocne zwiedzanie. Przybliżono historię pałacu, rodziny Chłapowskich i gości odwiedzających to miejsce. Ze względu na trwający remont pałacu w tym roku nie było możliwe obejrzenie jego wnętrz. Zapowiedziano jednak, że w roku kolejnym będzie można zobaczyć pierwsze efekty prac remontowych. Nie zabrakło jednak wielu anegdot i ciekawostek związanych z historią miejsca. Następnie rozpoczął się  koncert zespołu Grupa B(l)acha w składzie Remigiusz Kuropka (trąbka), Arkadiusz Nogalski  (trąbka),  Kewin Libera (puzon), Michał Pazoła (puzon), Hubert Humerski (tuba), Arkadiusz Anioła (perkusja),  który zaprezentował wyjątkowe aranżacje najsłynniejszych utworów muzyki filmowej i popularnej. Zabrzmiały: Lonely Boy, Zacznij od Bacha, Drugi walc Szostakowicza, motyw z filmu Jak rozpętałem drugą wojnę światową, Hello dolly, Tiger rag, Can’t take my eyes of you, Litle brown jug, How deep is your love, Thriller.

Świetne aranżacje, wielka dynamika występu, przeplatanie poszczególnych utworów komentarzami przybliżającymi ich historię, spotkało się z wielkim uznaniem i gromkimi brawami. Po koncercie, już nieco większa grupa gości, udała się do pobliskiego kościoła św. Idziego, w którym opowiedziano historię jednej z najstarszych świątyń w powiecie. Zgodnie z ideą Nocy Muzeów opowiedziano o najcenniejszych zabytkach i dziełach sztuki, przedstawiono historię kolejnych rozbudów kościoła i rolę mecenasa jakim był Ludwik Chłapowski. Nie zabrakło ciekawostek związanych z pracami konserwatorskimi. Następnie w ramach krótkiego spaceru wokół kościoła przedstawiono historię tutejszej nekropolii Chłapowskich, Morawskich i Wańkowiczów.

Drugim punktem była Gryżyna. O 17:30 rozpoczęło się zwiedzanie kościoła. Opowieść o historii miejsca rozpoczął zaaranżowany specjalnie na tę historię, lektorsko opracowany tekst legendy o brzozie gryżyńskiej. Dr Prałat przybliżył historię pierwszej lokowanej Gryżyny oraz dzisiejszej miejscowości ze szczególnym uwzględnieniem historii kościołów – św. Marcina i św. Barbary. Zaprezentowano efekty pracy Alexisa Langera przy budowie obecnego kościoła oraz jego twórczość w kontekście śląskim i wielkopolskim. Wielką gratką była prezentacja krzyża ufundowanego przez Wawrzyńca Engestroema, a zawierającego przywiezione przez niego relikwie tzw. katakumbowych rzymskich świętych. Pokazano również kielich i monstrancję ufundowane przez rodzinę Lossowów. Drugim punktem spotkania było zwiedzanie dworku Zakrzewskich. Dzięki uprzejmości prezesa Stadniny Koni Racot pana Piotra Mańki, po raz pierwszy od lat można było obejrzeć to miejsce. Przed wejściem do dworu omówiono historię założenia dworsko-parkowego i folwarcznego, dzieje kolejnych rodzin związanych z tym miejscem, czy też okoliczności wizyty w Gryżynie i Osieku Mickiewicza oraz tableau związanego z przenosinami jego szczątków do Krakowa, które odnalezione w Gryżynie jest dzisiaj prezentowane w Śmiełowie. Po obejrzeniu wnętrz – gdzie częściowo zachowała się oryginalna sztukateria i stolarka drzwiowa oraz okienna, uczestnicy spotkania przeszli do usytuowanej w parku lodowni, a następnie wrócili na teren przykościelny. Tam dr Prałat opowiedział i wyjaśnił znaczenie symboliki funeralnej grobowca Zakrzewskich, który w roku 2023 wyremontowała Fundacja „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra. Na zakończenie otwarto kryptę, do której każdy mógł zajrzeć i obejrzeć bardzo dobrze zachowane trumny kilku pokoleń znaczącego rodu. Wśród nich znalazła się również trumna Teofila Zakrzewskiego – powstańca lat 1830, 1848 i 1863!

Trzecim punktem wieczoru było Głuchowo. O 19:30 przed pałacem Żółtowskich udostępnionym przez obecną właścicielkę p. Pokropską, czekała grupa 237 osób. Wszyscy mieli okazję zobaczyć zniszczone niestety wnętrza i poznać historię rodu odpowiedzialnego za wzniesienie pałacu. Nie zabrakło opowieści o dawnych mieszkańcach Żółtowskich. Nieco później przez park udano się do pobliskiego kościoła św. Katarzyny, gdzie pokazano wyjątkowe dzieła sztuki w nim przechowywane. Wśród nich krzyż wykonany w 1939 roku dla kościoła przez wybitnego polskiego malarza Tadeusza Potworowskiego. Zwieńczeniem wizyty w Głuchowie było zejście do krypty Żółtowskich. Głuchowo po raz pierwszy pojawiło się w ramach oprowadzań po powiecie kościańskim.

Po raz pierwszy na szlaku pojawiła się również kościańska fara. Największa świątynia regionu obfituje w wyjątkowe dzieła sztuki, wśród nich jeden z największych w kraju ołtarzy manierystycznych czy pochodzący z warsztatu królewskiego nagrobek Opalińskich. W ramach półtoragodzinnego oprowadzania dr Prałat opowiedział historię powstania fary, kolejne plany związane z jej rozbudową, przedstawił bogactwo znaczenia i symboliki wybranych dzieł sztuki. Ponad 550 osób zgromadzonych w klimatycznie oświetlonej świątyni z uwagą wysłuchało opowieści korzystając z okazji przemieszczając się po kościele obserwowało kolejne zabytki. Następnie przyszedł czas na koncert polsko-hiszpańskiego zespołu Liarman w składzie: Susana Raso – śpiew, altówka, bandurria, tamburyn galicyjski, Lidia Małyszek- flety proste barokowe sopranowy i altowy, flet poprzeczny, Łukasz Gaszler- gitara, lira korbowa. W wyjątkowym koncercie goście zostali poprowadzeni przez historię Europy różnych wieków i tradycji muzycznych.

Koncert podzielony został na kilka części. Rozpoczęła go muzyczna podróż w czasie i po różnych regionach starego kontynentu. Pierwszy utwór Igrexa na podstawie gotyckim powieście A capela maldita, opowiadał o tajemniczym kościele opuszczonym w środku lasu.

W średniowiecznej Europy:

Anonim  z XIII w. –  Omnia Beneficia  z Scriptorium starosądeckiego klasztoru klarysek

Ł. Gaszler – Koronacja królewska, starodawny marsz triumfalny. Alfonso X el Sabio – Cantigas de Santa Maria  (1221–1284)  nr 359 Quen a omagen, nr 1 Des oge mais, nr 166 Como poden

Renesans:

Wojciech Dłogoraj (1557–1619) – Cantio Polonica

John Playford (1623–1686) – Parson’s Farewell

Henry VIII – Greensleevees

Sir Thomas Malory – La morte d’Artur,  opr. Ł. Gaszler – Śmierć króla Artura

Na folkowo

Juan Ruiz (XIV w.) – Aldara z Libro del Buen Amor, muz. Ł. Gaszler

Martin Codax (XIII w.) – Ondas, opr. Ł. Gaszler

Niezwykle ciepło przyjęty koncert nagrodzono gromkimi brawami.

Koncert odbył się dzięki wsparciu Starostwa Powiatowego w Kościanie.

Ostatnim punktem tegorocznego Nocnego zwiedzania powiatu kościańskiego był urzekający, drewniany kościół w Starym Gołębinie. Najpierw dr Prałat opowiedział historię miejscowości i samej świątyni, wybranych dzieł sztuki i właścicieli majętności. Szczególną uwagę poświęcono przepięknie odnowionym ołtarzom oraz źródło inspiracji dla nich. Już po północy w kościele rozbrzmiał głos deklamujący treść  nekrologu Amelii Szołdrskiej. Zakończeniem nocnego zwiedzania było zejście do krypty Szołdrskich tuż przed godziną 1 w nocy.

 

Tytułem podsumowania:

5 miejscowości

3 pałace i dwory

5 kościołów

2 koncerty

2 krypty

Liczba gości w poszczególnych miejscach:

Czerwona Wieś – 118

Gryżyna – 136

Głuchowo – 267

Kościan – 554

Gołębin – 84

150 – rocznica urodzin Alfreda Chłapowskiego

150 – rocznica urodzin Alfreda Chłapowskiego

5 października 2024 roku mija 150 rocznica urodzin Alfreda Chłapowskiego. Z inicjatywy dra Emiliana Prałata i Fundacji „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra zaplanowano uroczystości rocznicowe dedykowane tej wyjątkowej postaci.

Obecnie Fundacja podejmuje starania w zakresie renowacji miejsca spoczynku Ambasadora. W zależności od postępu prac mamy nadzieję, iż uroczystość będzie się łączyć z zainaugurowaniem zrewitalizowanego grobowca Alfreda, jego syna i matki. Zachęcamy do zapoznania się z programem uroczystości, biografią Alfreda oraz informacjami dotyczącymi poszczególnych punktów spotkania.

 

Alfred (1874–1942) Chłapowski był spadkobiercą majątku bonikowskiego, synem Marii z Ponińskich i Stefana. Po ukończeniu w 1894 roku matury w Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu, kształcił się na uniwersytetach w Berlinie, Paryżu, Halle i Monachium. Studiował rolnictwo, prawo i ekonomię. Był globtroterem. Podróżował po Europie, Azji i Afryce. W 1896 roku kupił Chłapowo – wieś, z której wywodzi się cały ród Chłapowskich. W 1897 roku współzakładał „Gazetę Polską” w Kościanie. Od 1905 roku był członkiem Stowarzyszenia „Straż”. Rok później zaangażował się w założenie „Kuriera Poznańskiego”. Między 1904 a 1909 rokiem był posłem do parlamentu niemieckiego z okręgu średzko-wyrzyskiego. Od 1905 do 1914 roku przewodził Kołu Rolniczemu w Kościanie, a w 1914 i 1919–1920 był wicepatronem Koła. Po wojnie zasiadał we władzach Centralnego Towarzystwa Gospodarczego. W 1907 roku poślubił Helenę Mielżyńską. W 1912 roku małżonkowie zlecili Rogerowi Sławskiemu zadanie przebudowy posiadłości w Bonikowie. Alfred był kawalerem maltańskim. Podczas wielkiej wojny zajmował się szpitalami wojskowymi w Serbii i Macedonii. W 1918 roku został Komendantem Obwodowym Straży Ludowej, a rok później delegatem na Polski Sejm Dzielnicowy. W 1920 roku zawiązano Zjednoczenie Producentów Rolnych, którego współtwórcą była Chłapowski. Rok później powstał Bank Cukrownictwa. Przewodzenie jego radzie nadzorczej powierzono Alfredowi. Wysokie kompetencje w zakresie ekonomii i świetna znajomość rynku cukrowniczego, zaowocowały powierzeniem mu przewodnictwa Rady Naczelnej Przemysłu Cukrowniczego w Polsce. W 1922 roku wybrano go do parlamentu z listy Klubu Chrześcijańsko-Narodowego. 27 października 1923 desygnowano go na ministra rolnictwa w rządzie Wincentego Witosa. W marcu kolejnego roku został posłem nadzwyczajnym i ministrem pełnomocnym RP we Francji. Dzięki jego zabiegom paryska placówka została podniesiona do rangi ambasady.  W 1936 roku, w związku z nieprzychylną postawą ministra Józefa Becka, Chłapowski został odwołany i przeszedł na emeryturę. Jak zauważa Dezydery Chłapowski, w posiadaniu Alfreda i Heleny znajdowała się największa w zestawieniu wszystkich członków rodu, ilość posiadanej ziemi i majętności.

Podczas misji dyplomatycznej, źle prowadzony przez plenipotenta majątek został zadłużony, w następstwie czego konieczna była sprzedaż Chłapowa i Szczodorowa, a zarząd powierzono Mieczysławowi Chłapowskiemu z Kopaszewa. W czasie kampanii wrześniowej Chłapowscy zostali aresztowani. Chorujący Alfred zmarł 19 lutego 1940 roku w Kościanie. Pochowany został w Bonikowie. Helena została zwolniona z aresztu, przedostała się do Włoch, dalej Paryża, Anglii i Stanów Zjednoczonych. Po wojnie zamieszkała w Paryżu. Zmarła 10 sierpnia 159 roku w Evian. Małżeństwo doczekało się czworga dzieci: Teresy (1910–1980), Krystyna (1911–1995), Jana Anzelma (1914–1923) i Alfreda (1917–1988).


W budynku Szkoły Podstawowej w Bonikowie oraz na otaczającym ją terenie odbędzie się druga część uroczystości. Składać się na nią będą:

  • powitanie zaproszonych i przybyłych na uroczystość Gości;
  • prelekcja z prezentacją poświęcona osobie Alfreda Chłapowskiego oraz pracom rewitalizacyjnym przy jego grobowcu;
  • wystąpienia zaproszonych Gości:
    • potomkowie rodziny Chłapowskich,
    • przedstawiciele władz centralnych i wojewódzkich,
    • starosta kościański,
    • wójt Gminy Kościan,
  • koncert zespołu Beatgirls String Trio (w programie utwory polskie i francuskie: Edith Piaf – La vien rose; Claude Debussy – Clair de lune; Ives Montand – Pod dachami Paryża; Gabriel Faure – Pavane; Indilla – Derniere danse; George Bizet – Habanera z opery Carmen; Temat z serialu Polskie drogi; Walc z filmu Trędowata; Por una cabeza; Wojciech Kilar – Polonez z filmu Pan Tadeusz)
  • bankiet kawowy (przygotowany przez Koło Gospodyń Wiejskich w Bonikowie), który będzie zarazem okazją do rozmów i spotkania.

Beatgirls String Trio zrodziło się w 2013 roku podczas koncertów w Szwajcarii wraz z orkiestrą Alex Big Band pod batutą uznanego artysty Aleksandra Maliszewskiego. Artystki, dzięki pełnej kobiecości ekspresji muzycznej ilustrują poprzez dźwięki swych instrumentów niesamowicie bogatą w emocje muzykę.

Pod tą nazwą kryje się nie tylko nawiązanie do zespołu The Beatles, których własne aranżacje utworów wykonują artystki. „Beat” w języku angielskim oznacza „uderzenie”, „puls”. Muzyka jest niczym naturalny rytm życia – uderzenie serca – jest zmienna; jednym razem spokojna, delikatna, innym razem energiczna, szybka i żywiołowa.

Pełne namiętności, ekspresji i wyrazu trzy instrumenty, to trzy różne charaktery. Połączenie ich razem w jedną muzyczną całość oraz bogate doświadczenie w grze scenicznej sprawią, że pozostaniecie Państwo pod wrażeniem wykonywanej przez zespół muzyki, jako wyraz jedynej w swej rodzaju ekspansji niezapomnianych emocji, których dostarczyć mogą jedynie Beatgirls String Trio.


Ze względów organizacyjnych uprzejmie prosimy o wypełnienie krótkiej ankiety – dotyczy ona osób i delegacji składających kwiaty oraz osób planujących wystąpienie w trakcie części oficjalnej. Pozwoli nam to na uniknięcie pomyłek, niepominięcie kogokolwiek i sprawniejsze zorganizowanie uroczystości.

 

Członkostwo w Międzynarodowej Radzie Muzeów

Członkostwo w Międzynarodowej Radzie Muzeów

18 czerwca 2024 roku, prezydium Polskiego Komitetu Narodowego MIĘDZYNARODOWEJ RADY MUZEÓW ICOM  podjęło jednogłośną decyzję o przyjęciu dra Emiliana Prałata w poczet członków organizacji.

ICOM POLSKA (ICOM Poland) jest częścią Międzynarodowej Rady Muzeów ICOM, która  jest największą, pozarządową, międzynarodową organizacją kulturalną w świecie. Jest ona afiliowana przy UNESCO i liczy ponad 44 tys. członków w 138 krajach. W Polsce działa od 1948 r. Obecnie Komitet Narodowy ICOM POLSKA  liczy 370 muzealników-członków indywidualnych oraz 52 członków instytucjonalnych (muzea).

Wejście do Rady Naukowej Ośrodka Kultury Leśnej w Gołuchowie

Wejście do Rady Naukowej Ośrodka Kultury Leśnej w Gołuchowie

Na mocy Decyzji nr 37 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 8 maja 2024 roku dr Emilian Prałat został powołany w skład Rady Naukowej Ośrodka Kultury Leśnej w Gołuchowie kadencji 2024–2028. Rada jest organem opiniodawczym i doradczym Dyrektora OKL w zakresie określania kierunków rozwoju, planowania i realizacji zadań Ośrodka.

Spotkania na Litwie

Spotkania na Litwie

W dniu 29 kwietnia 2024 roku dr Emilian Prałat spotkał się w Wilnie z ambasadorem RP na Litwie Panem Konstantym Radziwiłłem, panią Dorotą Mamaj – dyrektor Instytutu Polskiego w Wilnie oraz panią Alicją Dzisiewicz – kustosz Muzeum Adama Mickiewicza. Tematem rozmów były obchody 50-lecia Muzeum w Śmiełowie, którym zarządza dr Prałat, promocja wydarzeń, współpraca naukowa, kulturalna i artystyczna, zwłaszcza w zakresie upowszechniania wiedzy o Mickiewiczu, dziejów Polonii na Litwie i spuścizny materialnej. Drugim wątkiem spotkań była odkryta na Litwie spuścizna Leopolda Nowotnego, o którym dr Prałat napisał książkę. Nowo odnaleziony obraz, promocja osoby malarza oraz przybliżenie kontekstu historyczno-kulturowego czasu jego aktywności i współczesnego miejsca w dziejach sztuki, stały się przedmiotem dyskusji o możliwych obszarach współpracy. Wszystkie odbyte rozmowy były niezwykle rzeczowe i zaowocowały nawiązaniem kontaktu o dużym potencjale rozwoju w przyszłości.

Ambasador RP na Litwie – Konstanty Radziwiłł i dr Emilian Prałat.
Fot. Krystian Gądz
Alicja Dzisiewicz – kustosz Muzeum A. Mickiewicza w Wilnie i dr Emilian Prałat.
Fot. Krystian Grądz

Przy okazji wizyty na Litwie dr Prałat odwiedził Skorule, niewielką miejscowość 30 km od Kowna, gdzie znajduje się w niej obraz Leopolda Nowotnego, malarza, którego biografię napisał. Wizyta była pokłosiem informacji przekazanej przez Pani Juditę Puišo. Po pół roku udało się zbadać obraz, co było możliwe dzięki uprzejmości Pań Marytė Stanevičienė i  Judity Vainilavičienė, które opiekują się kościołem i otwarły go na potrzeby obejrzenia obrazu. Niezwykle owocny pobyt pozwolił na negatywną weryfikację autorstwa jednego z obrazów znajdujących się w kościele, jako pracy Nowotnego, a zarazem potwierdzenie pędzla malarza w odniesieniu do drugiego z obrazów. Przy okazji nie zabrakło przemiłej rozmowy z obu Paniami, które są potomkiniami polskich rodzin.

Od lewej: Marytė Stanevičienė, Krystian Grądz, Emilian Prała, Judita Vainilavičienė
Wykład o Adamie Mickiewiczu

Wykład o Adamie Mickiewiczu

Zapraszamy na wykład dra Emiliana Prałata w ramach cyklu „Wiedza otwiera horyzonty i sprzyja duchowemu rozwojowi”, który odbywa się w parafii św. Marcina w Poznaniu. Przy tamtejszym kościele stanął pierwszy na ziemiach polskich pomnik Mickiewicza. Wykład pt. „Mickiewicz. Fakty i legenda” odbędzie się 14 lutego o godzinie 19.00.
Stypendium twórcze Ministra Kultury

Stypendium twórcze Ministra Kultury

W ramach ogłoszonego przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego konkursu, dr Emilian Prałat otrzymał stypendium twórcze na rok 2024. Celem przedłożonego do oceny projektu jest zwrócenie uwagi na unikatowość historycznych, zabytkowych przykładów tradycji sepulkralnej – szczególnie krypt, katakumb i cmentarzy powstałych między XV a XX wiekiem w Wielkopolsce. Projekt zakłada inwentaryzację (planistyczną, opisową, w wybranych przypadkach z zakresu antropologii sądowej, ikonograficzną i źródłową) wybranych lokalizacji, upublicznienie wyników w formie książki, artykułów naukowych, spotkań popularyzatorskich oraz przeprowadzenie możliwej i dopuszczalnej konserwacji wybranych obiektów, uporządkowanie miejsc oraz podjęcie działań edukacyjno-popularyzatorskich zmierzających do zwiększenia świadomości kulturowego, historycznego i społecznego znaczenia miejsc związanych z tradycją sepulkralną i funeralną. Projekt zakłada ujęcie przekrojowe (na gruncie naukowym), komparatystyczne i interdyscyplinarne. Ma wyraźnie prokulturowy i prospołeczny charakter. Odnosi się do marginalizowanego dziedzictwa, niedostatecznie objętego ochroną konserwatorską.

Relacja z promocji książki „Ród historii – historia rodu. Archiwum rodu Żółtowskich. Życie rodzinne” – 2.09.2023, Jarogniewice

Relacja z promocji książki „Ród historii – historia rodu. Archiwum rodu Żółtowskich. Życie rodzinne” – 2.09.2023, Jarogniewice

 

2 września 2023 roku w Jarogniewicach, na terenie dawnej siedizby rodu Żółtowskich, a obecnie Domu Pomocy Społecznej, odbyła się prezentacja publikacja dra Emiliana Prałata Ród historii – historia rodu. Archiwum rodu Żółtowskich. Życie rodzinne, wydanej przez Archiwum Państwowe w Lesznie, przy współudziale Powiatu Kościańskiego, Gminy Śmigiel i Fundacji „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra. Uroczystość zgromadziła ponad 150 osób.

Kilka minut po godzinie 15:00 rozpoczęła się pierwsza część spotkania, które otwarła dyrektor DPS Katarzyna Michalewicz. Jako gospodyni miejsca powitała zebranych gości, przypominając historię miejsca, które od blisko 80 lat jest domem dla wielu potrzebujących osób:

Szanowni Państwo,

już po raz drugi mamy zaszczyt gościć Państwa na terenie Domu Pomocy społecznej w Jarogniewicach na uroczystościach zwianych z inauguracja książki Pana dr Emiliana Prałata pt. Ród historii – historia Rodu. Domu, który może poszczycić się niezwykła historia, zarówno ta związana z historią związana z rodzina Państwa Żółtowskich , która będziemy mogli poznać dzięki książka Pana Emiliana, jak i tą związana z niemalże 80 letnią historią niesienia pomocy osoba chorym i niepełnosprawnym. Tak więc mam nadzieję że dzisiejsze spotkanie przyniesie Państwu wiele satysfakcji, radości oraz dumy płynącej z naszych korzeni. Dumy, która towarzyszy nam każdego dnia kiedy to przekraczamy progi naszego domu. Osobiście sama nie mogę się doczekać chwili, kiedy to będą mogła wsiąść do ręki książkę Pana Emiliana i zapoznać się z jej treścią. Jestem przekonana że tak jak jego wszystkie poprzednie pozycje będzie wyjątkowa . Zupełnie tak jak on sam. Jednak jako Dyrektor Domu Pomocy Społecznej, mogę Państwa zapewnić, ze i obecnie w naszym domu żyją niezwykli i utalentowani ludzie. W trakcie przerwy kawowej chcielibyśmy przedstawić Państwu pracę jednego z nich. Będą to rzeźby Pana Michała Lutkowskiego, człowieka o wielu talentach, niezwykłej pomysłowości oraz zaangażowaniu. Na naszej wystawie będziecie też Państwo mogli obejrzeć prace Państwa Ewy i Marcina Michalewiczów – zaprzyjaźnionych z naszym domem artystów z Kościana. Ludzi o wielkiej wrażliwości i otwartym sercu. Życzę Państwu niezwykłych wrażeń dzisiejszego dnia oraz gratuluje Panu Emilianowi kolejnego dzieła. To cudownie że są tacy wspaniali ludzie. Ludzie którzy zarażają swą wrażliwości i miłości do lokalnej historii wszystkich innych.

Następnie przekazała głos dr Elżbiecie Olender, dyrektor Archiwum Państwowego, która przywitała zebranych gości. Wśród nich znaleźli się licznie przybyli potomkowie rodu:

nestrorka rodziny Anna z Żółtowskich Ulatowska, Teresa, Maciej i Paweł Jakubowscy, Maja Mroszczak, Janina, Anna Katarzyna i Zbigniew Urbaniakowie, Anna i Piotr Ulatowscy, Barbara i Piotr Olczykowie, Olga Sobas, Dorota i Adam Byszewscy, a także: 

Zenon Jóźwiak – dyrektor leszczyńskiej delegatury Wielkopolskiego Urzędu Wojewódzkiego

Henryk Bartoszewski – starosta kościański

Piotr Filipowicz reprezentujący Burmistrz Śmigla Panią Małgorzatę Adamczak

Konrad Malicki – burmistrz Gminy Czempiń

Prof. Miron Urbaniak, recenzent książki

Janina Chodera, redaktorka książki

Ireneusz Kurzawa – reprezentujący Muzeum Adama Mickiewicza w Śmiełowie oraz mieszkańcy regionu.

Dyrektor Olender przypomniała, iż promowane wydawnictwo to trzeci z kolei tom, jaki powstał we współpracy z dr Prałatem. Podkreśliła także wsparcie samorządów i radość z możliwości upublicznienia unikatowych zbiorów rodu Żółtowskich. Podziękowała również dyrektor Michalewicz za możliwość drugiej z kolei gościny w Jarogniewicach. Następnie przekazała głos dr Prałatowi, który podziękował Starostwu Powiatowemu w Kościanie, Gminie Śmigiel i Fundacji za wsparcie finansowe wydawnictwa. Minutą ciszy uczczono również pamięć zmarłej w kwietniu tego roku Marii z Żółtowskich Glińskiej, której wspomnienia znalazły się w książce. O zabranie głosu poproszeni zostali kolejno: w imieniu rodziny Pani Teresa z Żółtowskich Jakubowska, starosa Henryk Bartoszewski, burmistrz Konrad Malicki i prof. Miron Urabaniak.

Po wystąpieniach gości, dyrektor Olender i Autor wręczyli Annie Ulatowskiej, Teresie Jakubowskiej, Mai Mroszczak, Henrykowi Bartoszewskiemu, Piotrowi Filipowiczowi, Janinie Choderze oraz Katarzynie Michalewicz egzemplarze książki oraz symboliczną różę. Głos zabrał dr Prałat:

Po części oficjalnej goście mogli wziąć udział w bankiecie kawowym, który był zarazem okazją do zdobycia autografu w książce oraz rozmowy z potomkami rodu Żółtowskich, jak również do spaceru po parku jarogniewickim. Trzecim punktem uroczystości był koncert zespołu Grupa B(l)acha w składzie: Remigiusz Kuropka (trąbka), Arkadiusz Nogalski (trąbka), Dawid Gałka (puzon),  Aleksander Fogt (puzon), Hubert Humerski (tuba) i Arkadiusz Anioła (perkusja), który zaprezentował wyjątkowe aranżacje najsłynniejszych utworów muzyki filmowej i popularnej. 

Zwieńczeniem dnia było zwiedzanie pałacu Żółtowkich w Głuchowie, który udostępniła obecna jego właścicielka Pani Bożena Pokropska. Goście obejrzeli wspólnie z Autorem parter oraz fragment piętra. Pałac nie jest na codzień dostępny, a jego stan wymaga zakrojonych na szeroką skalę prac rewitalizacyjnych. Tym bardziej była to wspaniała okazja do zerknięcia do jednego z najciekawszych wnętrz rezydencjonalnych w południowej Wielkopolsce.

Na zakończenie dnia dr Prałat zaprosił potomków rodziny Żółtowskich do współnego, pamiątkowego zdjęcia na tarasie pałacu.

Racot. Tygiel kultur 2023

Racot. Tygiel kultur 2023

W roku 2023 mija 225 lat od momentu, kiedy Antoni Barnaba Jabłonowski odsprzedał dobra racockie księciu Willemowi van Oranje Nassau, późniejszemu pierwszemu królowi Niderlandów. Rok 1798 był początkiem „tygla”, który chcemy przypominać. Trzecia już edycja inicjatywy zapoczątkowanej przez dra Emiliana Prałata, będzie w sposób szczególny dedykowana ukazaniu kontaktów polsko-holenderskich na przestrzeni dziejów, ich dziejów w Racocie oraz w szerszym kontekście, na ziemiach polskich. Początków kontaktów polsko-holenderskich należy upatrywać w początkach XVI wieku, kiedy wyznawcy protestantyzmu (zwłaszcza grupa menonitów) schronienie przed wojnami religijnymi znaleźli na Pomorzu. W Wielkopolsce obecni byli od wieku XVII. Jednak mało kto wie o królewskiej historii Wielkopolski i sąsiedztwie, jakie powstało w naszym regionie. Racot i jego okolice stały się miejscem szczególnego spotkania między osadnikami i kolonizatorami sprowadzonymi przez króla Willema a mieszkańcami regionu. Nie zawsze było to sąsiedztwo łatwe. Ale bardzo szybko nastąpiła pokojowa asymilacja, która wzbogaciła tradycję, kulturę i historię tych ziem. W późniejszym czasie, wnuczka pierwszego króla wychodząc za wielkiego księcia von Sachsen-Weimar-Eisenach połączyła niderlandzką rodzinę królewską z jedną z najzamożniejszych rodzin państwa pruskiego. Dobra w Racocie zaś, które księżniczka Zofia otrzymała w preze`ncie ślubnym, stały się miejsce spotkania już nie dwóch, a trzech narodów oraz ich tradycji i dziedzictwa. Poprzez naszą inicjatywę chcemy nie tylko przypomnieć wydarzenia z przeszłości, ale  pokazać na ich dzisiejszy wymiar, skutki, na wartość, jaką z sobą niosły i niosą. A więc: dialog międzykulturowy i międzyreligijny, kooperację, wymianę myśli i tradycji, budowanie zróżnicowanego, tolerancyjnego społeczeństwa. Racot, niewielki i oddalony od większych ośrodków miejskich, jest wspaniałym świadectwem tego, że były, są i zapewne będą, miejsca, gdzie te opisane wyżej cele mogły, mogą i będą miały szansę na realizację.

W ramach „Tygla kultur” 2023 planujemy kila elementów, które złożą się na całodzienne wydarzenie, promujące holendersko-polskie kontakty.  Racot stanie się pomarańczową enklawą na mapie zielonej Wielkopolski, a to za sprawą nawiązania do barw jednoznacznie kojarzonych z holenderską rodziną królewską.

14:30 kościół pw. św. Stanisława Kostki | nabożeństwo ekumeniczne pod hasłem „Ty, mój Boże i Panie jesteś mą tarczą, na Tobie polegam”, co jest nawiązaniem do fragmentu hymnu Niderlandów.

Kościół w Racocie funkcjonował jako świątynia katolicka, a następnie protestancka. Budynek w sposób oczywisty stał się ważnym punktem sporu między mieszkańcami, a nowymi przybyszami i źródłem napięć, które trwały do początku XX wieku. Z tego też względu kościół jest miejscem, gdzie przy każdej edycji rozpoczynamy nasze obchody. Miejsce sporu zmienia się w miejsce dialogu, wspólnej modlitwy i obecności pamięci historycznej. Dzięki współpracy między lokalną parafią a gminą ewangelicką w Lesznie możliwe jest wspólne celebrowanie modlitwy o pokój, wzajemne zrozumienie i odpowiedzialną pamięć.

W tym roku wszystkie czytania oraz modlitwy będą wygłaszane po polsku, holendersku i niemiecku.

15:15 recital organowy, w trakcie którego zaprezentowane zostaną największe dzieła europejskiej i holenderskiej muzyki 

Historyczne wnętrze kościoła w Racocie z dobudowanymi przez władców holenderskich emporami, jest doskonałym miejscem do prezentowania muzycznej spuścizny, która jest wspólnym dziedzictwem Europy. To zarazem sposobność by na wspaniałym instrumencie ufundowanym przez potomków księżniczki Zofii a  pochodzącym z warsztatu braci Walter, zabrzmiały wyjątkowe dzieła, a zebrani słuchacze mogli obcować z najwyższej klasy dziełami muzycznymi.

16:00 dziedziniec honorowy przed pałacem w Racocie | część oficjalna, wystąpienia gości, okolicznościowa prelekcja

Główna część uroczystości zaplanowana jest na dziedzińcu honorowym przed pałacem, domem Jabłonowskich, królów Niderlandów i książąt saksońsko-weimarskich. Rozpocznie ją przywitanie gości, krótka prelekcja wprowadzająca w uroczystość. Głos zabiorą również zaproszone osoby, m.in. władze wojewódzkie i samorządowe oraz potomkowie dawnych właścicieli dóbr racockich. 

16:30 park przypałacowy | zasadzenie trzech dębów: Antoniego, Willema i Zofii – których imiona upamiętniają przedstawicieli trzech kolejnych rodów władających dobrami racockimi

Ważnym elementem założenia pałacowo-parkowego w Racocie jest zieleń. W czasach niderlandzkich właścicieli doszło do przekształcenia ogrodu i parku. Jak wyglądał po tych działaniach nie wiemy. Znając jednak upodobania dynastii van Oranje-Nassau domyślamy się, że poziom zieleni musiał robić wrażenie, w końcu znajdowaliśmy się w rezydencji królewskiej. Chcąc nawiązać do współtworzenia parku przez Polaków, Holendrów i Niemców planujemy zasadzenie trzech lip – po jednej dla Jabłonowskiego, dla króla Willema i księżnej Zofii. Rezygnując z innych form upamiętnienia, chcemy poprzez te trzy drzewa, wpisać się w unikatowy krajobraz Racotu – zarówno ten przyrodniczy, jak i historyczny. Drzewa zasadzą przedstawiciele wszystkich trzech narodów.

16:50 pałac | okolicznościowy koncert – melodie polskie, holenderskie i niemieckie

Przypomnienie kontaktów polsko-holenderskich to również okazja do radosnego świętowania. Dla uświetnienia wydarzenia zaprosiliśmy dzięki wsparciu Urzędu Marszałkowskiego w Poznaniu i dzięki programowi Ambasador kultury, włosko-polski kwartet smyczkowy z Turyny – Archos Quartet w składzie:

Filip Jeska – I skrzypce

Roberto D’Auria – II skrzypce

Claudio Laureti – altówka

Francesca Fiore – wiolonczela

Kwartet smyczkowy Archos Quartet został założony w listopadzie 2009 roku na uczelni Musikhochschule Lübeck gdzie kształcił się u profesora Heime Müllera członka Artemis Quartet. W roku 2011 kwartet rozpoczął edukację w Staatliche Hochschule für Musik und Darstellende Kunst w Stuttgarcie u członków Vogler Quartett i u profesora Gerharda Schulza (Alban Berg Quartett). Dwa lata pózniej, w roku akademickim 2013/14 młodzi muzycy zostają nagrodzeni stypedium które umożliwia im dalszą edukację w ramach rocznego programu Artists Fellowship na prestiżowej londyńskiej uczelni Guildhall School of Music and Dramma gdzie ich mentorami byli członkowie Belcea Quartet oraz profesorowie Levon Chillingirian i Alasdair Tait. Dalsza droga prowadzi młodych muzyków do lipskiej Hochschule für Musik und Theater “Felix Mendelssohn Bartholdy” gdzie szkolili swoje umiejętności u profesora Franka Reinecke, a także mieli okazję uczyć młodszych studententów tejże uczelni.

Archos Quartet z powodzeniem występował na miedzynarodowych festiwalach takich jak  City of London Festival, Lake District Summer Music International Festival, Salzburg Chamber Music Festival, Musica Ferrara, Settecento Musicale Lucca, Virtuoso Belcanto i Oberstdorfer Musiksommer, a także miał zaszczyt goscić na deskach wielu europejskich scen takich jak Barbican Hall i Milton Court w Londynie, Berliner Ensemble czy też Teatro Comunale di Ferrara we Włoszech.

Kwartet jest lauretem nagród na międzynarodowych konkursach Val Tidone International Chamber Music Competition 'Tina Orsi Anguissola Scotti’ oraz Virtuoso & Belcanto (Adolfo Betti Prize) oraz stypendystą wielu organizacji: DAAD, Péter Horváth-Stiftung, Yehudi Menuhin “Live Music Now”, DOMS Stiftung Basel oraz „Neustart Kultur“ niemieckiego Ministerstwa Kultury.

W roku 2020, nakładem renomowanej wytwórni Naxos, ukazała się debiutacka płyta zespołu z muzyką włoskiego kompozytora żydowskiego pochodzenia Leone Sinigaglii. Nagrania kwartetu Archos rozbrzmiewają regularnie w takich rozgłośniach radiowych jak BBC, RAI, ORF, Bayerische Rundfunk, NDR oraz SWR.  

Poczas wielu kursów mistrzowskich zespół doskonalił swoje umiejętności pod okiem tak wybitnych artystów jak członkowie Alban Berg Quartett, Belcea Quartett, Cuarteto Casals, Hagen Quartett, Melos Quartett, Vogler Quartett, Voces Intimae, Chilingirian Quartet, Endellion Quartet, Henschel Quartett, Kuss Quartett, Sirius String Quartet, Skampa Quartet, Kwartet Wieniawski, Quatuor Ysaye i profesorów Schmuela Ashkenasi, Eberharda Feltza, Christiane Edinger, Bruna Giuranny, Paula Costese, Wolfganga Redika oraz Eszter Haffner.

23 marca tego roku ukaże się druga płyta zespołu zawierająca pozostałe dzieła kameralne kompozytora Leone Sinigaglia. Planowana jest także premiera płyty z kompozycjami Afreda D’Ambrosio dla wytwórni Tactus oraz kolejny album, tym razem z pogranicza jazzu i muzyki współczesnej, nagrany wspólnie z wybitnym saksofonistą i kompozytorem Danielem Schnyderem.

18:00 pałac | degustacja, oprowadzanie po pałacu i powozowni (konieczna wcześniejsza rezerwacja)

Wieczorową porą zapraszamy na skromny poczęstunek. Jednocześnie zapraszamy do zwiedzenia pałacu i powozowni będącej chlubą Stadniny Koni w Racocie. Oprowadzanie trwać będzie około 45 minut.

Wokół dziedzińca można będzie obejrzeć okolicznościową wystawę posterową prezentującą historię relacjo polsko-holenderskich, zarówno w jej odsłonie z dawnych, jak i obecnych czasów. Dla najmłodszych przewidujemy również warsztaty plastyczne.

Przygotowaliśmy również okolicznościową wystawę poświęconą relacjom polsko-holenderskim.

19:30 powozownia | kino w Racocie! Pokaz wybranego holenderskiego filmu 

Zakończeniem uroczystości będzie seans filmowy. Planujemy wyświetlenie w powozowni holenderskiego filmu „Dzień, w którym mój ojciec stał się z krzakiem” w reżyserii Nicole van Kilsdonk. Toda (Celeste Holsheimer) mieszka z tatą (Teun Kuilboer) i babcią (Anneke Blok) w mieszkaniu nad piekarnią. Jest szczęśliwą i rezolutną dziewczynką, której największą radością jest pomaganie ojcu w pieczeniu ciastek i wymyślanie dla nich nowych, szalonych nazw. Pewnego dnia ta idylla zostaje jednak przerwana. W kraju wybucha konflikt zbrojny i tata Tody musi wyruszyć na wojnę. Kiedy w mieście robi się niespokojnie, babcia postanawia wysłać wnuczkę do mieszkającej za granicą matki (Noortje Herlaar).

Upamiętnienie gen. Taczanowskiego

Upamiętnienie gen. Taczanowskiego

W roku 2023 mija 160 rocznica wybuchu jednego z najtragiczniejszych polskich zrywów narodowych – Powstania Styczniowego. Jednym z jego bohaterów – bardzo niesłusznie za życia ocenianym i hołubionym po śmierci – był gen. Edmund Taczanowski, urodzony w Wieczynie w powiecie pleszewskim, mieszkaniec podkościańskiej Choryni. To właśnie w tej miejscowości, w krypcie pod kościołem został pochowany w 1879 roku. W 75 lat po rozpoczęciu powstania, postanowiono o przeniesieniu jego szczątków do Warszawy, gdzie po dzień dzisiejszy spoczywają na cmentarzu powązkowskim.

Z inicjatywy dra Emiliana Prałata i Fundacji „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra 27 maja 2023 roku odbędzie się uroczystość dedykowana osobie Edmunda Taczanowskiego i powstańcom. Rozpocznie ją uroczysta Msza za Generała i uczestników tego zrywu. W kościele na tę okazję powstanie castrum doloris – ozdobny, rozbudowany katafalk, na którym stanie symboliczna urna z prochami Generała. Części stałe mszy sprawowanej przez ks. Krzysztofa Gogoła wykonane będą po łacinie.

Po zakończeniu mszy, przed kościołem odsłonięty zostanie pomnik przypominający osobę Taczanowskiego i fakt jego spoczywania w choryńskiej krypcie. Następnie obecne delegacje złożą kwiaty.

Między kościołem a dworem będzie można się zapoznać z okolicznościową wystawą dedykowaną Taczanowskiemu. Na dziedzińcu przed dworem odbędzie się część oficjalna uroczystości związana z przemówieniami zaproszonych gości oraz okolicznościową prelekcją odnoszącą się do dziejów powstania. Ostatnim punktem uroczystości będzie koncert kwintetu blaszanego Grupa B(lacha), która wykona utwory inspirowane zarówno tradycją wojskową i patriotyczną, jak i – w ramach radosnego celebrowania pamięci wybitnego Wielkopolanina – kompozycje nieco lżejsze.

Zapraszamy do wzięcia udziału w wyjątkowej uroczystości i zapoznania się z losami współcześnie nieco zapomnianego bohatera Ziemi Kościańskiej, naczelnika powstania w dawnym województwie kaliskim.

 

30 – lecie Parku Krajobrazowego im. D. Chłapowskiego

30 – lecie Parku Krajobrazowego im. D. Chłapowskiego

Na zaproszenie Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Wielkopolskiego oraz Marszałka Województwa Wielkopolskiego, 19 października 2022, dr Emilian Prałat wziął udział w Konferencji naukowej z okazji jubileuszu 30-lecia Parku Krajobrazowego im. gen. Dezyderego Chłapowskiego oraz 25-lecia Rogalińskiego Parku Krajobrazowego. W jej trakcie wygłosił referat pt. „Od ekonomii do ekologii i estetyki. Dzieło generała Chłapowskiego w krajobrazie Wielkopolski.

Inauguracja zrewitalizowanego miejsca pamięci w Jarogniewicach – relacja

Inauguracja zrewitalizowanego miejsca pamięci w Jarogniewicach – relacja

O 11:50 na dukcie prowadzącym do miejsca pamięci w Jarogniewicach zaczęli zbierać się goście przybyli na uroczystość ponownej inauguracji zrewitalizowanego miejsca zorganizaowaną przez Fundację „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra. O tej godzinie wystawiono również wartę honorową przy pomniku (złożoną z rekonstruktorów z Grupy Rekonstrukcji Historycznych Tschuff). O 11:55 wprowadzono poczty sztandarowe z:

  • Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Poznaniu (Damian Fonrobert, Marek Dobroczyński, Milena Sworowska)
  • 1 LO im. Oskara Kolberga w Kościanie (Wojciech Wińszewski, Magdalena Bajsztok, Maja Brylska, p. Marcin Bernard opiekun)
  • OSP Głuchowo (Jan Ratajczak, Józef Kowalczak, Andrzej Dziubalski)
  • Szkoły Podstawowej im. Bohaterów Westerplatte w Czempiniu (Aleksander Grabny, Marta Nowaczyk, Nikola Wilk)
  • Zespołu Szkół Gminy Kościan Przedszkola i Szkoły Podstawowej w Starych Oborczyskach (Adam Czeszak, Maja Skuracka, Paulina Walkowiak)
  • Polskiego Stronnictwa Ludowego oddział Mosina (Piotr Grabarkiewicz, Karol Ciężki)
  • Koła Łowieckiego „Żbik” z Mosiny (Jerzy Falbierski, Jakub Stortz)
  • Szkoły Podstawowej im. Heleny Gieburowskiej w Głuchowie (Kacper Wojtkowiak, Julia Man, Jessica Zaporowska)
  • Koła Łowieckiego „Drop”

Punktualnie o 12:00 zabrzmiał hymn państwowy przy akompaniamencie Orkiestry Dętej „Parada” z Czempinia pod batutą Pawła Drozdy, ze śpiewem Agnieszki Szymańskiej. Chwilę później dr Emilian Prałat, prezes Fundacji „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra oraz pomysłodawca rewitalizacji miejsca, zabrał głos. W swoich słowach przypomniał okoliczności zbrodni, jaka związana jest z miejscem pamięci w Jarogniewicach. Następnie powitał zebranych, wśród których znaleźli się:

  • Andrzej Wawer reprezentujący Michała Jana Dziedziczaka, sekretarza Stanu, pełnomocnika Rządu do spraw Polonii i Polaków za Granicą
  • Tomasz Ławniczak, poseł na Sejm RP
  • Małgorzata Kurowska, Zastępca Dyrektora ds. Ekonomicznych Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych
  • Konrad Malicki, burmistrz Gminy Czempiń
  • Maciej Głochowiak, przewodniczący rady miasta Czempinia
  • Wojciech Chałupka, naczelnik Biura Upamiętniania Walk i Męczeństwa IPN oddziału w Poznaniu
  • Dorota Lew Pilarska, członek Rady Powiatu Kościańskiego
  • Dawid Olejniczak, przewodniczący Rady Miasta Kościana
  • Mirosław Duda, wicewójt Gminy Kościan
  • Maciej Handkiewicz, nadleśniczy Nadleśnictwa Konstantynowo
  • Andrzej Zakrzewski, komendant Powiatowy Policji w Kościanie
  • kpt. Szymon Klemenski, komendant powiatowy Państwowej Straży Pożarnej w Kościanie
  • Marian Zalejski, dyrektor Wielkopolskiego Centrum Neuropsychiatrycznego
  • Tomasz Marciniak, proboszcz parafii pw. św. Katarzyny w Głuchowie
  • dr Maciej Badura z Fundacji „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra

oraz mieszkańcy Jarogniewic i powiatu kościańskiego. Następnie prowadzący poprosił o zabranie głosu gości. Wojciech Chałupka z poznańskiego IPN wyraził uznanie i zadowolenie z faktu odnowienia miejsca oraz przypomniał konieczność podejmowania dalszych działań na rzecz ochrony i upamiętniania miejsc walki i męczeństwa. Podziękował organizatorom – Fundacji i wspierającego ją Nadleśnictwa Konstantynowo – za przeprowadzenie prac rewitalizacyjnych oraz organizację uroczystości. Poseł Ławniczak w obszernej wypowiedzi przypomniał losy Wielkopolski czasów II wojny światowej i represji, jakich doznali mieszkańcy Kraju Warty, jak wówczas nazywano region. Zwrócił uwagę na fakt przesiedlenia blisko 17% polskiej ludności i prób zastąpienia ich niemieckimi kolonizatorami. Podkreślił masowość działań wymierzonych przeciwko polskiemu społeczeństwu, jego elitom, inteligencji, ale i osób najsłabszych. Dyrektor Kurowska podziękowała za realizację dzieła renowacji oraz podkreśliła, że leśnicy pamiętają o miejscach, podobnych do tego w Jarogniewicach, akcentując, że na terenie Lasów Państwowych jest wiele podobnych lokalizacji. Nadleśniczy Handkiewicz z kolei przypomniał okoliczności nawiązania współpracy z Fundacją w lipcu tego roku, kiedy podpisano umowę w oparciu o którą, Fundacja mogła przeprowadzić prace. Podziękował przy tej okazji Ministerstwu Kultury za dofinansowanie prac, a Fundacji za zrealizowanie projektu. Dorota Lew-Pilarska zwróciła uwagę na sprzeczność, jaka wiąże się z lasem, który współcześnie kojarzy się niemal wyłącznie z przestrzenią rekreacyjną, natomiast przykład Jarogniewic dobitnie świadczy, jak wiele podobnych i nieodkrytych miejsc pełnych smutku i żałoby znajduje się nie tylko na terenie powiatu kościańskiego. Również ona podziękowała za podjęcie inicjatywy rewitalizacji miejsca. Jako ostatni wystąpił burmistrz Malicki, który przypomniał o rajdach rowerowych, w ramach których młodzież szkolna z terenu gminy poznaje historię miejsc pamięci na terenie powiatu i gminy w szczególności. Podziękował również osobiście dr. Prałatowi, społecznemu opiekunowi zabytków, za kolejne działania związane z troską o dziedzictwo kulturowe regionu.

O 12:40 nastąpiło symboliczne odsłonięcie zrewitalizowanego miejsca. Dokonali jej: Tomasz Ławniczak, Małgorzata Kurowska, Konrad Malicki i Maciej Badura. Ksiądz Marciniak odmówił modlitwę za zmarłych oraz poświęcił miejsce. Po tym akcie odczytano apel pamięci:

Stajemy dziś do uroczystego Apelu Pamięci w Jarogniewicach, na ziemi skrywającej prochy i pamięć o tych, których zbrodnicza ręka uśmierciła w imię szaleńczej, pseudonaukowej ideologii, w myśl której dla słabych i chorych nie ma miejsca w społeczeństwie. Pochylmy w zadumie głowy i wyszeptajmy w naszych myślach wspomnienie o tych, którzy choć nieobecni, tu, w tym miejscu są obecni by przypominać nam o najważniejszym z praw: nie zabijaj.

Przywołuję ofiary września 1939 roku, ludność cywilną miast i wsi, walecznych obrońców granic Rzeczpospolitej, harcerzy, sanitariuszy i ochotników, którzy na wezwanie do obrony Polski chwycili za broń, by walczyć o niepodległość i suwerenność, ale i o przyszłość – także naszą.

               Cześć ich pamięci! Chwała Bohaterom

Wzywam potomków Abrahama, ludność żydowską, Romów i Sinthi, Polaków, Słowian i przedstawicieli narodów, którzy stracili życie w trakcie walk, w wyniku eksterminacji, czystek etnicznych, okupacji, w obozach pracy i koncentracyjnych.

               Cześć ich pamięci! Chwała Bohaterom

Wyzywam 200 000 ofiar zbrodniczej akcji T4, w tym zamordowanych w tym miejscu, których eksterminowano w imię wiary w to, że na świecie nie ma miejsca dla osób chorych, upośledzonych, niesamodzielnych. Przywołuję tych, którzy potrzebowali troski, opieki i czułej obecności społeczeństwa, a którzy w imię szalonej teorii zostali zepchnięci na margines i uznanie za niegodnych życia.

Cześć ich pamięci! Chwała Bohaterom

Wzywam najmłodsze ofiary nazistowskiego terroru, zamordowanych mieszkańców Ziemi Kościańskiej, rozstrzelanych w trakcie publicznych egzekucji, zakatowanych w więzieniach, ofiary eksperymentów medycznych, powstańców z getta, ulic Warszawy i tych wszystkich, którzy przeciwstawili się fali zła, jaka w 1939 roku zalała Polskę. Przywołuję Partyzantów i harcerzy, walczących o życie drugiego człowieka: lekarzy, pielęgniarki, sanitariuszki, księży kapelanów i siostry zakonne niosące posługę medyczną i duchową.

Cześć ich pamięci! Chwała Bohaterom

Wzywam mieszkańców tej ziemi zamordowanych, zastrzelonych i wypędzonych z domów rodzinnych i zgładzonych w hitlerowskich obozach koncentracyjnych lub radzieckich łagrach. Do Was się zwracam, potomni! Pamiętajcie ofiarę krwi i życia złożoną na ołtarzu Ojczyzny przez żołnierzy i ludność cywilną, przez naszych przodków, którzy godnie wypełnili swój obowiązek wobec Ojczyzny.

Cześć ich pamięci! Chwała Bohaterom

Przyzywam naszych przodków, członków naszych rodzin, przyjaciół i znajomych, przedstawicieli władz polskich, inteligencji, nauczycieli, działaczy społecznych, kulturalnych i polityków, którzy niosąc kaganek pamięci narodowej, kultury i wiedzy, zostali skazani na śmierć. Niech ich postacie i bohaterskie czyny utrwalone w naszej świadomości i tradycji oręża polskiego będą przykładem wierności ich powołaniu.

Cześć ich pamięci! Chwała Bohaterom

Zwieńczeniem apelu było zagranie na trąbce utworu „Cisza” oraz ceremonia składania wieńców przez delegacje, wśród których znalazły się reprezentacje:

  • Kancelarii Prezesa Rady Ministrów (reprezentowanego przez ministra Dziedziczaka zastępowanego przez Andrzeja Wawra)
  • Sejmu RP (Tomasz Ławniczak)
  • Lasów Państwowych (Małgorzata Kurowska i Maciej Handkiewicz)
  • Nadleśnictwa Konstantynowo (Paweł Gawron, Wojciech Fabisiak i Krzysztof Białek)
  • Instytutu Pamięci Narodowej (Wojciech Chałupka)
  • Powiatu Kościańskiego (Dorota Lew Pilarska)
  • Gminy Czempiń (Konrad Malicki, Maciej Głochowiak)
  • Miasta Kościana (Dawid Olejniczak i Gabriela Andrzejewska)
  • Gminy Kościan (Mirosław Duda)
  • Komendy Powiatowej Policji (Andrzej Zakrzewski)
  • Państwowej Straży Pożarnej w Kościanie (Szymon Klemenski)
  • Straży Miejskiej w Kościanie (Maciej Szymczak)
  • Wielkopolskiego Centrum Neuropsychiatrycznego (Marian Zalejski)
  • Szkoły Podstawowej w Głuchowie (Mirosława Kajoch)
  • Szkoły Podstawowej w Czempiniu (Beata Będzińska i Gerwazy Konopczyński)
  • Hufca ZHP w Kościanie (Izabela Chłapowska, Hieronim Talikadze)
  • Fundacji „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra (z dr. Maciejem Badurą)

Na zakończenie Agnieszka Szymańska zaśpiewała pieśń „Moja Ojczyzna jest w niebie tam”. Dr Prałat podziękował wszystkim, którzy włączyli się w organizację uroczystości, zaprosoznym gościom, leśnikom, orkiestrze dętej, pocztom sztandarowym, straży leśnej, mediom i p. Filipowi Bączkiewiczowi za dokumentację fotograficzną. Zarazem podziękował p. Jackowi Grześkowiakowi, który zaprojektował tablicę w formie napisu „T4”, która została zaprezentowana gościom, a która w najbliższym czasie zostanie trwale zamontowana w pobliżu pomnika. Po podziękowania nastąpiło wyprowadzenie sztandarów oraz zakończenie pierwszej części uroczystości. Zebrani goście mogli wpisać się do okolicznościowej księgi pamiątkowej. O 14:15 w kościele parafialnym w Głuchowie rozpoczęła się Msza św. w intencji ofiar II wojny światowej w powiatu kościańskiego sprawowana przez ks. Stanisława Tokarskiego.

Nocne zwiedzanie Ziemi Kościańskiej – 2022

Nocne zwiedzanie Ziemi Kościańskiej – 2022

Trzecie edycja Nocnego zwiedzania Ziemi Kościańskiej za nami! Mimo fatalnej pogody i całodniowych opadów, jesteśmy niesamowicie zakończeni frekwencją i bardzo dużym zainteresowaniem. W trakcie całego wydarzenia rolę przewodnika pełni dr Emilian Prałat. O godzinie 16:30 rozpoczęło się zwiedzanie Jarogniewic. 40 osobowa grupa gości z parasolkami w ręku poznała historię miejscowości, rodzin z nią związanych, obejrzała sfinksy stojące na dziedzińcu, a następnie obejrzała pałac – przede wszystkim na zewnątrz, ale weszliśmy również do dawnej kaplicy pałacowej. Dzięki życzliwości DPS w Jarogniewicach i p. Katarzyny Michalewicz mieliśmy okazję wejść do dawnej lodowni, która pamięta czasy budowy pałacu, a która została oczyszczona i odsłonięta z bluszczu specjalnie na zwiedzanie. Następnie zwiedzono park krajobrazowy. Po drodze zatrzymaliśmy się na moście z czasów Adama Żółtowskiego i przy basenie na tyłach parku, na którego krawędziach przysiadły dwa sfinksy. Ostatnim punktem trasy był dom ogrodnika, elewacja ogrodowa pałacu i sala balowa z zachowaną oryginalną dekoracją sztukatorską.

Drugim punktem zwiedzania był pałac Chłapowskich w Czerwonej Wsi. W oprowadzaniu po nim wzięło udział ponad 90 osób! Po przybliżeniu historii miejscowości goście zeszli do piwnic pałacowych oświetlonych blaskiem blisko setki świec. Tam usłyszeli dwie legendy związany z miejscowością – o niegodziwym dziedzicu i wężowym królu. Następnie obejrzeli pozostałości pałacowych pralni i zeszli na drugi poziom piwnic. Kolejnym punktem trasy był jeden z salonów parterze, gdzie opowiedziana została historia wyjątkowych gości Czerwonej Wsi, wśród których znalazła się m.in. Helena Modrzejewska. Na drugim piętrze uczestnicy oprowadzania obejrzeli pozostałości oryginalnej dekoracji sztukatorskiej z czasów budowy pałacu i w małych grupach weszli na szczyt pałacowej wieży, skąd mieli okazję obejrzeć perspektywę okolicy.

Trzecim przystankiem był pałac w Kopaszewie. W nim poza historią mieszkańców i samego budynku oraz miejscowości, na gości czekała niespodzianka, w postaci ducha Błękitnej Damy, która zjawiła się wśród zwiedzających po dźwięku rogów myśliwskich, które ilustrowały legendę o niej. W tej roli wystąpiła Joanna Lubierska. Po obejrzeniu ekspozycji znajdujących się w pałacu, wszyscy przenieśli się do pobliskiej kaplicy. Opowieści o niej towarzyszyła kolejna historyczna postać, tym razem Zofia z Chłapowskich Koźmianowa, której losy stały się powodem ufundowania Kopaszewskiej Drogi Krzyżowej. W międzyczasie w pałacu Anna Miler prowadziła warsztaty plastyczne dla najmłodszych, w trakcie których można było przygotować maskę zjawy.

Ostatnim przystankiem tegorocznej trasy była Gryżyna.

O 20:30 i 21:30 odbyły się oprowadzania po kościele, w którym przypomniano dzieje miejscowości, w tym związane z ruinami kościoła św. Marcina. Później, w 7 osobowych grupach chętne osoby mogły wejść na dzwonnicę i sklepienia kościoła, co okazało się nie lada gratką i pewnym wyzwaniem. W międzyczasie kościół rozświetlił się kolorowymi lampami i świecami. O 22:30 rozpoczął się koncert muzyki klasycznej i filmowej. Po krótkim wprowadzeniu ks. Stanisław Tokarski poświecił odnowiony w tym roku instrument pochodzący z pracowni Braci Walter. Zasadniczy koncert prowadzony przez dra Emiliana Prałata rozpoczął się o prezentacji trzech wyjątkowych artystów – Jakuba Mizery (organy), Laury Wąsek (mezzosopran) i Rolanda Segieta (puzon). W pierwszej części mogliśmy usłyszeć: Veni Creator Spiritus, Praise to the Lord, ­Franza Schuberta – Ave Maria, Jana Sebastiana Bacha – Arioso, Georga Friedricha Haendla – Ombra mai fu oraz brytyjski hymn God save the Queen. W drugiej części zabrzmiały najpiękniejsze dzieła muzyki filmowej: Wojciecha Kilara – Polonez z Pana Tadeusza, Waldemara Kazaneckiego – Polonez z Nocy i dni, Elvisa Presleya – Can’t help falling in love, Ennio Morricone – Nella fantasia, Hansa Zimmera – My heart will go on i Sarah Brightman – Time to say goodbye. W ramach bisu pojawił się Trumpet voluntary Jeremiah Clarkea. Koncert i tegoroczne Nocne zwiedzanie Ziemi Kościańskiej zakończyło się krótko przed północą gromki owacjami na stojąco, którymi nagrodzono artystów oraz organizatorów.

Małe podsumowanie: Jarogniewice – 42 osoby, Czerwona Wieś – 93, Kopaszewo – 65, Gryżyna – 46 osób, koncert w Gryżynie 176!

Słowa wdzięczności kierujemy w stronę DPS w Jarogniewicach i p. Katarzyny Michalewicz, p. Aleksandra Wosickiego, p. Tadeusza Spurtacza, ks. Stanisława Tokarskiego za udostępnienie pałaców, świątyń i parków, dzięki czemu mogliśmy zaprezentować je uczestnikom zwiedzania.

Szczególne podziękowania wyrażamy wobec dra Macieja Badury, Joanny Lubierskiej, Małgorzaty Maćkowiak-Bartczak i Anny Miler za wszelką pomoc organizacyjną i wsparcie, bez którego nie udałoby się nam zrealizować tegorocznej edycji.

Powiatowi Kościańskiemu dziękujemy za wsparcie finansowe inicjatywy w ramach przyznanej dotacji.

Renowacja miejsca pamięci w Jarogniewicach

Renowacja miejsca pamięci w Jarogniewicach

31 października 2021 dr Emilian Prałat złożył w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego projekt w konkursie „Miejsca pamięci i trwałe upamiętnianie w kraju”.

4 maja 2022 MKiDN ogłasza listę beneficjentów konkursu. Fundacja ma wymaganą liczbę punktów, jednak nie otrzymuje finansowania.

30 czerwca 2022 Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego pozytywnie rozpatruje odwołanie Fundacji. Środki – pomniejszone o 1/3 w stosunku do pierwotnej kwoty, zostały przyznane.

20 lipca 2022 dr Emilian Prałat wspólnie z Henrykiem Bartoszewskim, starostą kościańskim, podpisali umowę o współpracy w zakresie wsparcia działań organizacyjnych i informacyjnych związanych z renowacją przez Fundację „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra miejsca pamięci w Lesie Jarogniewickim. 

27 lipca 2022 dr Emilian Prałat wspólnie z Maciejem Handkiewiczem podpisali umowę o współpracy, w oparciu o którą Nadleśnictwo Konsatntynowo użyczyło Fundacji terenu, na którym znajduje się miejsce pamięci. Jednocześnie Pan Nadleśniczy zadeklarował wsparcie w zakresie prac leśnych i porządkowych, zarówno na etapie inicjalnym, jak i finalnym. Dr Prałat przedstawił również projekt rewitalizacji miejsca, który został przesłany do Dyrektora IPN celem zaopiniowania. Pierwsze prace zaplanowano na początek sierpnia.

Przedstawiony projekt dotyczy kompleksowej rewitalizacji miejsca pamięci związanego z masowym mordem dokonanym przez hitlerowców na blisko 800 pacjentach szpitala psychiatrycznego w Kościanie. Miejsce znajduje się w Jarogniewicach koło Kościana, w miejscowym lesie. Jest to miejsce jednych z największych w tej części Wielkopolski eksterminacji, którego stan w chwili obecnej pozostawia wiele do życzenia – istniejący tam skromny pomnik wraz z opłotowaniem wymaga renowacji i nowej aranżacji odpowiadającej charakterowi miejsca. Komplementarnym elementem projektu będzie wprowadzenie stałej ekspozycji dotyczącej operacji T4 – eksterminacji osób chorych, która ma przybliżyć historię jarogniewickiej masakry, jak również oznakowania informacyjnego ułatwiającego dotarcie do miejsca.

Koncepcja zadania przewiduje kompleksowe prace renowacyjno-konserwatorskie związane z włączeniem miejsca pamięci w przestrzeń życia społecznego mieszkańców regionu oraz odwiedzających to miejsce osób. Projekt zakłada z jednej strony zachowanie charakteru miejsca (minimalistyczny charakter elementów trwałych zestawionych z otoczeniem przyrodniczym), z drugiej zaś dostosowanie miejsca do współczesnych wymogów stawianych miejscom upamiętnienia ofiar nazizmu. Nieco zaniedbane i zapomniane obecnie miejsce zostanie zrewitalizowane w zgodzie z zasadami poszanowania miejsca kaźni narodu polskiego. Skutkiem realizacji projektu będzie odnowienie miejsca pamięci upamiętniającego jeden z najtragiczniejszych momentów historii Wielkopolski. Ostatnie prace na tym miejscu prowadzono w latach 90. XX wieku. Miejsce otrzyma godną, estetyczną, a przede wszystkim trwałą oprawę właściwszą dla charakteru miejsca. Z lokalizacji rzadko odwiedzanej, nieco na uboczu, stanie się miejscem, gdzie dzięki stałej ekspozycji możliwe będzie organizowanie wydarzeń rocznicowych, upamiętniających oraz edukacyjnych. Ponadto zostanie zwrócona uwaga na potrzebę ochrony tego rodzaju miejsc. Zakładamy, iż będzie to początek zakrojonych na szerszą skalę działań związanych z odnawianiem i wprowadzaniem do obiegu społecznego innych miejsc z terenu Ziemi Kościańskiej, ale i samej Wielkopolski.

Relacja z prezentacji książki „Ród historii – historia rodu. Archiwum rodu Żółtowskich”

Relacja z prezentacji książki „Ród historii – historia rodu. Archiwum rodu Żółtowskich”

9 kwietnia 2022 roku naznaczony został prezentacją książki dra Emiliana Prałata Ród historii – historia rodu. Archiwum rodu Żółtowskich. Ikonografia siedzib z powiatu kościańskiego wydanej przez Archiwum Państwowe w Poznaniu.

O 14:30 przy kościele w Głuchowie zebrali się potomkowie rodu Żółtowskich – nestorka Anna Ulatowska, Janina, Katarzyna i Zbigniew Urbaniakowie, Teresa, Maciej i Piotr Jakubowscy, Tomasz Gliński i Maja Mroszczak, Stanisław Byszewski oraz Krzysztof Chłapowski. Wspólnie z przybyłymi osobami pragnącymi upamiętnić przodków rodu, wszyscy zeszli do krypty pod miejscowym kościołem. W swoich słowach dr Prałat przypomniał na wdzięczność i pamięć, których wyrazem jest obecność zebranych w Głuchowie. Następnie odczytał fragment Ewangelii odnoszący się do wskrzeszenia Łazarza. Wszyscy zebrani odmówili również wspólnie modlitwę w intencji zmarłych, pochowanych przodków oraz tych, którzy zginęli w Katyniu – wśród nich Marcelego, ostatniego właściciela majętności Głuchowo. Zebrani zapalili znicze i złożyli kwiaty, po czym udali się do kościoła i bocznej jego kaplicy, w której umieszczone są tablice epitafijne Żółtowskich spoczywających w krypcie.

O godzinie 16:00 w sali konferencyjnej DPS w Jarogniewicach rozpoczęła się zasadnicza część spotkania. Wszystkich zebranych przywitała dyrektor ośrodka – Katarzyna Michalewicz, zwracając uwagę na wyjątkowość ośrodka, który dzięki staraniom władz powiatu kościańskiego i życzliwości spadkobierców rodziny Żółtowskich stał się domem dla kilkudziesięciu osób. Następnie głos przekazała dr Elżbiecie Olender, dyrektor archiwum Państwowego w Lesznie, która powitała wszystkich przybyłych, w sposób szczególny zaś:

Potomków rodu Żółtowskich

Henryka Bartoszewskiego, starostę kościańskiego,

Dorotę Słowińską, zastępczynię starosty kościańskiego,

Iwonę Bereszyńską, przewodniczącą rady powiatu kościańskiego,

Maję Moskwę sekretarz powiatu kościańskiego,

Konrada Malickiego, burmistrza Gminy Czempiń,

Andrzeja Przybyłę, wójta gminy Kościan,

Henryka Michalskiego, członka rady gminy Kościan,

Ks. Tomasza Marciniaka, proboszcza parafii św. Katarzyny w Głuchowie,

Prof. Jana Skuratowicza, recenzenta książki,

Prof. Krzysztofa Chłapowskiego, Jadwigę i Stanisława Chłapowskich oraz dra Macieja Badurę z Fundacji „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra,

Prof. Joannę Rękas z Instytutu Filologii Słowiańskiej UAM,

Prof. Mirona Urbaniaka z Uniwersytetu Wrocławskiego,

Pana Aleksandra Strarzyńskiego emerytowanego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków,

Dra hab. inż. Wojciech Kowalkowskiego z Uniwersytetu  Przyrodniczego w Poznaniu,

Pana Ireneusza Kurzawę reprezentującego Muzeum Adama Mickiewicza w Śmiełowie,

Panią Janinę Choderę, redaktorkę książki,

Rodziców i Rodzinę Autora oraz  wszystkich przybyłych.

W swoim wystąpieniu przypomniała o projekcie Naczelnej Dyrekcji Archiwów Państwowych „Archiwa Rodzinne Niepodległej”, w ramach którego powstała publikacja, której pierwszy tom był dedykowany rodzinie Chłapowskich. Przy tej okazji podziękowała rodzinie Żółtowskich za udostępnienie swoich zbiorów,  a władzom samorządowym za wsparcie finansowe publikacji. Przy tej okazji zapowiedziano również drugi tom poświęcony życiu rodzinnemu Żółtowskich. Egzemplarze książki i kwiaty otrzymali potomkowie rodu oraz dyrektor DPS w Jarogniewicach. Dr Prałat wręczył kwiaty również dyrektor Olender dziękując jej za wsparcie i życzliwość oraz Janine Choderze, redaktorce książki. W trakcie uroczystości wręczona miała zostać przez ministra Jana Dziedziczaka odznaka honorowa „Zasłużony dla Kultury Polskiej”. Niestety ze względu na chorobę ministra, o czym powiadomiła w jego imieniu Ewa Rosik, uroczyste wręczenie musiało zostać przełożone na inny termin.  W dalszej części Autor który poprosił o zabranie głosu Teresę Żółtowską-Jakubowską, Henryka Bartoszewskiego, Konrada Malickiego i prof. Jana Skuratowicza.

Pani Teresa w niezwykle wzruszających słowach przypomniała historię obecności swej rodziny w Jarogniewicach, wskazując na jej swe osobiste doświadczenia, jak śmierć jej ojca w Katyniu, czy spotkanie – incognito – w okresie powojennym z dyrekcją ówczesnego PGR z siedzibą w pałacu w Głuchowie, który był jej i jej rodziny domem. Podkreślając serdeczność tamtego spotkania zwróciła uwagę również na wydarzenia czasów najnowszych związane z roszczeniami reprywatyzacyjnymi oraz uregulowaniem sytuacji prawno-własnościowej DPS, którego zwieńczeniem było odkupienie przez powiat kościański zespołu pałacowo-parkowego od spadkobiercy jej brata Piotra.

Henryk Bartoszewski nawiązując do tej wypowiedzi podkreślił plany, jakie z tym miejscem ma związany powiat, a które związane będą z jego modernizacją, zwiększeniem standardu oraz powiększeniem grupy odbiorców ośrodka. W imieniu zarządu powiatu oraz jego społeczności podziękował Autorowi za wszystkie wysiłki i starania włożone w pracę związaną z utrwalaniem dziedzictwa kulturowego. Mówił: „Dr Emilian włożył jak zawsze wiele pracy, wysiłku, staranności, dokładności, dociekliwości, użył wielu instrumentów, aby publikacja, która będzie do nas dzisiaj trafiać, była rzeczywistym przekazem tego miejsca, jego historii, ludzi i myślę, że wszyscy z ciekawością przejrzymy to dzieło. Doktorze Emilianie bardzo dziękuję za podjęcie się tego, bo tak pięknie nawiązał Pan do historii, którą my teraz kontynuujemy”.  Wyrażając pewien żal, z racji tego, iż nie zaplanowana uroczystość odznaczenia nie mogła się odbyć w terminie, podkreślił, że jest to wyjątkowa okoliczność poprzez którą nagrodzona jest praca, pasja i zaangażowanie dra Prałata. Wyraził zarazem przekonanie, że dzisiejsze czasy, po których coraz mniej pozostaje pamiątek, w których coraz mniej się pisze (a do czego zachęcał przywołany przez starostę Henryk Florkowski, wybitny regionalista z Kościana) tym bardziej wymagają dokumentowania. Z uznaniem podkreślił zadowolenie z faktu pracy Autora i opracowań, które pokazują owo dziedzictwo. Dodał: „Dobrze, że jest dr Prałat, który pisze, zbiera, dokumentuje. Cieszy nas, że kolejna publikacja o takim miejscu, z taką historią zostanie utrwalona. Gratuluję i bardzo dziękuję. Jak już słyszeliśmy dzisiaj ta uroczystość miała mieć jeszcze jeden ważny punkt. To dzisiaj mieliśmy honorować, wyróżnić, potwierdzić dorobek dra Emiliana Prałata poprzez przyznanie mu tego wyróżnienia za zasługi dla kultury polskiej. To jest wybitny wkład, wielki wkład, to są wielkie dzieła, bo dzisiaj rozmawiamy o jednym z nich, ale jest już pokaźna taka biblioteka, tych dzieł, które Emilian napisał (…)”. Na zakończenie wspólnie z obecnymi przedstawicielami władz powiatowych wręczył dr Prałatowi upominek – pióro – oraz kwiaty, z zachętą by powstawały kolejne publikacje.

Do blisko 180 przybyłych gości słowa powitania skierował również burmistrz Konrad Malicki, który podkreślił fakt, iż wydawana książka poświęcona jest w znacznej mierze miejscowościom z terenu Gminy Czempiń. Podkreślił, iż jako gospodarzowi gminy, jest dumny z tego, iż na terenie tej ziemi działał tak znaczący ród. „Szanowny Państwo, bardzo mi miło i jestem bardzo wdzięczny w imieniu całej społeczności Gminy Czempiń i na ręce Pana Doktora złożyć podziękowanie, że podjął się kolejnego już dzieła w swej całej puli publikacji regionalnych, które wydawał w ostatnich latach, podjął się trudu udokumentowania i zachowania w pamięci dla potomnych właśnie historii tego miejsca i miejsc, o których wcześniej wspomniałem”. Wyraził radość z faktu ocalenia i przetrwania wielu świadectw materialnego dziedzictwa regionu, wyrażając nadzieję, że wspomniane miejscowości będą odzyskiwać swój dawny blask. Następnie raz jeszcze podziękował Autorowi i Archiwum Państwowemu za przygotowanie publikacji. „Dla powiatu kościańskiego, pan Emilian, Pan Doktor to skarb można powiedzieć, nasz społeczny konserwator, znawca zabytków i przede wszystkim osoba, która poświęca temu całe swe serce, mnóstwo swojego czasu, pasji, a dzięki temu zabytki powiatu kościańskiego, zabytki Ziemi Czempińskiej także mają szansę się w taki sposób dokumentacyjny się zachować i są cały czas przybliżane kolejnym pokoleniom i młodym mieszkańcom naszych ziem”.

Na koniec prof. Skuratowicz podzielił się uwagami i spostrzeżeniami nt. dziejów architektury rezydencjonalnej w Wielkopolsce, ze szczególnym akcentem położonym na artystyczną wartość zespoły rezydencjonalnego w Jarogniewicach. Przypomniał ustalenia związane z datowaniem pałaców w Jarogniewicach i Głuchowie, trudne ich powojenne losy oraz wyzwania jakie stoją przed tego rodzaju obiektami w perspektywie czasów współczesnych.

Na zakończenie dr Prałat przedstawił prezentację poświęconą zarówno książce, jak i szerszemu kontekstowi źródeł, jakimi są fotografie, dzieląc się przy tej okazji refleksjami ze współpracy z rodziną Żółtowskich. Wystąpieniu towarzyszyły materiały niewykorzystane w książce, a zapowiadające powstający drugi tom publikacji. Podsumowanie natomiast tworzyła prezentacja znajdująca się poniżej.

Drugą część uroczystości zdominowały największe polskie przeboje z czasów dwudziestolecia międzywojennego (i nie tylko), utrzymane w swingującej konwencji, które brawurowo wykonała Agnieszka Szymańska. Zabrzmiały Powróćmy jak za dawnych lat (Sława Przybylska), Ach jak przyjemnie (Irena Santor), Już nie zapomnisz mnie (Aleksander Żabczyński), Kiedy będziesz zakochany (Mieczysław Fogg), Odrobinę szczęścia w miłości (Irena Santor), Ach jak przyjemnie (Irena Santor), Bubliczki (Beata Rybotycka), Ach śpij kochanie (Henryk Wars), Na pierwszy znak (Hanka Ordonówna), Szanujmy wspomnienia (Skaldowie).

Po głównej części uroczystości wszyscy goście zaproszeni zostali na spotkanie przy kawie i cieście. Około 18:40 liczna grupa wspólnie z dr Prałatem wybrała się na spacer po parku, przy okazji którego zaprezentowano wyjątkowość całego założenia pałacowo-parkowego i pokazano najważniejsze jego elementy: poza budynkiem pałacu, również kaplicę z czasów obecności w tym miejscu albertynek, sfinksy na dziedzińcu, malowniczy kanał z kamiennym mostem, wreszcie umiejscowiony na tyłach parku basen ze sfinksami i stylizowaną na XVIII-wieczną bramę prowadzącą ku drodze do Czempinia i okolicznym polom.


Słowa wdzięczności kierujemy pod adresem p. Katarzyny Michalewicz, dyrektor DPS w Jarogniewicach wraz ze współpracownikami i mieszkańcami tego wyjątkowego miejsca, za wszelki trud i pomoc włożone w przygotowanie spotkania. Gminie Kościan, Rodzinie Bączkiewiczów za wsparcie logistyczne i udokumentowanie spotkania. Ks. Tomaszowi Marciniakowi za umożliwienie zejścia do krypty Żółtowskich.

W trakcie uroczystości przekazano również dary materialne, które Fundacja „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra przekaże na potrzeby Ukrainy. Za Państwa wielkie serca – ogromnie dziękujemy! Szczegóły prowadzonych zbiórek znajdą Państwo na stronie https://bonum.adipisci.pl/zbiorka-darow-medycznych/.

 

Prezentacja książki poświęconej siedzibom rodu Żółtowskich

Prezentacja książki poświęconej siedzibom rodu Żółtowskich

9 kwietnia planujemy prezentację książki „Ród historii – historia rodu. Archiwum rodu Żółtowskich. Ikonografia siedzib z powiatu kościańskiego”. Odbędzie się ona w sali konferencyjnej na terenie DPS Jarogniewice, mieszczącego się w dawnych zabudowaniach należących do rodziny Żółtowskich. Ze względu na charakter miejsca: placówkę opiekuńczo-rehabilitacyjną, w sposób niezwykle odpowiedzialny i rygorystyczny podchodzimy do kwestii bezpieczeństwa zdrowia nie tylko uczestników spotkania, ale przede wszystkim podopiecznych ośrodka. Prosimy zatem o bezwzględne przestrzeganie wszystkich zaleceń sanitarno-epidemiologicznych oraz zrozumienie dla naszych działań. Maseczki nie są obowiązkowe, natomiast zachęcamy do korzystania z nich, podobnie jak z dezynfekcji rąk.

Uroczystość odbędzie się w sali konferencyjnej w oficynie na prawo od pałacu. Prosimy o kierowanie się we wskazane miejsce zgodnie z oznaczeniami. W chwili obecnej nie gwarantujemy miejsc siedzących, dlatego też prosimy o zrozumienie. 120 zgłoszonych i zarejestrowanych osób otrzymało już imienne wejściówki.

Prosimy o zapoznanie się z informacją nt. miejsc parkingowych (poniżej).

Publikacja do drugi tom z serii „Rod historii – historia rodu”. Tym razem poświęcony jest archiwum Żółtowskich, nieznanemu, zapomnianemu, lecz kryjącemu w sobie wyjątkowo cenne materiały. Ich upublicznienie stało się możliwe dzięki przychylności Archiwum Państwowego w Lesznie z jego dyrektorem dr Elżbietą Olender na czele oraz dzięki wsparciu Powiatu Kościańskiego, Gminy Czempiń i Gminy Śmigiel. Bogactwo materiałów skłoniło nas do ich podzielenia na dwa tomy. W pierwszym pokażemy siedziby, w drugim życie rodzinne w nich się toczące. Wśród udostępnionych przez potomków rodu zdjęć, znalazły się unikatowe fotografie Jana Bułhaka. Zachęcamy do zapoznania się z fragmentami recenzji prof. Krzysztofa Chłapowskiego, która znalazła się w „Wiadomościach Ziemiańskich”:

Fotografie, a zwłaszcza zdjęcia założeń architektonicznych i ich wnętrz, to bardzo ważne źródło historyczne pozwalające spojrzeć na świat, którego już nie ma. Pozwalają uplastycznić wyobrażenie o przeszłości. Zwłaszcza wtedy gdy powstały nie z myślą o walorach ekspozycyjnych lecz jako świadectwo rzeczywistości.  

Autor, znany już historyk sztuki, autor siedmiotomowej i nagradzanej serii Miejsca i Sztuka oraz innych publikacji, pracownik naukowy Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, wprowadził do obiegu naukowego i popularnego nieznane fotografie pochodzące ze zbiorów rodzinnych, a głównie ze zbiorów Teresy Jakubowskiej. ale także Jana Żółtowskiego i prof. Jana Skuratowicza.  (…) Szczególnie interesujący jest wybór zdjęć z trzech albumów autorstwa nestora polskiej fotografii Jana Bułhaka (1876-1950). Wszystkie trzy dotyczą Jarogniewic, zostały wykonane w 1928 r.  i zawierają łącznie 66 fotografii znakomitej jakości.  Ta część publikacji poprzedzona jest szkicem p.t. Fotografia jako źródło historyczne i nośnik pamięci. Albumy Jana Bułhaka. Ogółem publikacja zawiera 89 zdjęć w tym – co jest szczególnie rzadkie – 22 to zdjęcia wnętrz. Materiały ikonograficzne to wyjątkowe świadectwo epoki i jej uroku, zwłaszcza zdjęcia wnętrz.   Staranność opracowania autorskiego i wydawniczego, wykorzystanie źródeł rękopiśmiennych i drukowanych, aparat naukowy, unikatowość zdjęć – to wszystko powoduje, że ta publikacja to rarytas wydawniczy nie tylko dla historyków architektury i kultury ale i dla wszystkich interesujących się dziejami ziemiaństwa i jego siedzib.

Ze względu na chorobę ministra Dziedziczaka uroczystość wręczenia odznaki honorowej „Zasłużony dla Kultury Polskiej” zostanie przełożona na inny termin.

W trakcie uroczystości możliwe będzie spotkanie i porozmawianie z potomkami rodziny Żółtowskich, jak również – w zależności od możliwości – zwiedzenie parku i pałacu jarogniewickiego. 

Podczas części artystycznej usłyszymy utwory muzyki klasycznej i rozrywkowej w aranżacji Agnieszki Szymańskiej.

Artykuł o gen. Taczanowskim w tureckim czasopiśmie

Artykuł o gen. Taczanowskim w tureckim czasopiśmie

W pierwszych dniach marca 2022 ukazał się artykuł poświęcony generałowi Edmundowi Taczanowskiemu i słabo znanemu wątkowi jego projektu zawiązania polsko–bułgarsko–tureckiego sojuszu przeciwko Rosji. Podstawą jego opracowania stała się odnaleziona spuścizna rękopiśmienna i tekst manifestu, jaki Taczanowski przygotował przy okazji jednego ze swoich pobytów w Turcji. Artykuł jest pewnym wyborem dokonanym z obszerniejszego artykułu, który ukaże się niebawem w renomowanym czasopiśmie „Historia Slavorum Occidentis”. Opublikowanie wyników badań w Turcji było możliwe dzięki wsparciu dra Osmana Firat-Basa, który podjął się niełatwego zdania przełożenia tekstu, za co jestem ogromnie wdzięczny.

Artykuł w wersji tureckiej