W dniu 28.10.2025 roku dr Emilian Prałat brał udział w publicznym przesłuchaniu w konkursie na stanowiska prezesa IPN, jako jeden z dziewięciu dopuszczonych do drugiego etapu kandydatów. Poniżej zamieszczono zapis wystąpienia.

9 września 2025 roku dr Emilian Prałat, historyk sztuki, regionalista i kustosz pamięci Adama Mickiewicza, odbył niezwykle ważne spotkanie w Paryżu z Jego Ekscelencją Mariuszem Lewickim, stałym przedstawicielem Rzeczypospolitej Polskiej przy UNESCO. Już sam fakt zaproszenia na rozmowę w siedzibie tej prestiżowej organizacji należy uznać za wyróżnienie, podkreślające wagę podejmowanych przez dra Prałata działań na rzecz ochrony i promocji polskiego dziedzictwa kulturowego. UNESCO, będące jedną z najważniejszych instytucji międzynarodowych zajmujących się kulturą i edukacją, rzadko otwiera swoje progi dla inicjatyw regionalnych. Tym bardziej więc obecność przedstawiciela Muzeum Adama Mickiewicza w Śmiełowie w centrum światowej dyplomacji kulturalnej stanowi wydarzenie wyjątkowe i bezprecedensowe. 

Spotkanie, które pierwotnie planowano na zaledwie trzydzieści minut, przerodziło się w ponad trzygodzinną wizytę, pełną inspirujących rozmów i wymiany doświadczeń. Dr Prałat miał okazję nie tylko zaprezentować swoje projekty i działania podejmowane w Śmiełowie, lecz także zostać oprowadzonym po gmachu UNESCO. Pan Ambasador w niezwykle otwarty sposób przybliżył historię organizacji oraz zaprezentował kulisy jej codziennego funkcjonowania. Szczególnym momentem było pokazanie polskich dzieł sztuki znajdujących się w paryskiej siedzibie – symbolicznego świadectwa trwałej obecności Polski w przestrzeni międzynarodowej. Z wizyty powstanie materiał filmowy, który umożliwi szerszej publiczności poznanie nie tylko instytucji UNESCO, ale i znaczenia polskich inicjatyw w jej ramach.

Centralnym punktem rozmów była prezentacja Muzeum Adama Mickiewicza w Śmiełowie. Dr Prałat podkreślił jego unikatowy charakter w skali kraju, przypadający w 2025 roku złoty jubileusz – 50-lecie istnienia – oraz niezwykłe połączenie walorów kulturowych, edukacyjnych i przyrodniczych, które czynią tę placówkę wyjątkową na mapie polskich muzeów. Rozmówcy szczegółowo omówili wyzwania i ograniczenia, które spowalniają rozwój instytucji, a także szanse wynikające z jej bogatego potencjału. Szczególnie wiele miejsca poświęcono planom wystawienniczo-rocznicowym oraz szeroko zakrojonemu programowi rewitalizacji, opracowanemu przez dra Prałata, który zakłada zarówno modernizację infrastruktury, jak i otwarcie muzeum na nowe grupy odbiorców.

Jego Ekscelencja Mariusz Lewicki z dużym zainteresowaniem dopytywał o codzienne funkcjonowanie muzeum i rolę, jaką odgrywa ono w regionie. Wskazał przy tym na możliwe obszary współpracy, które mogą realnie przyczynić się do zwiększenia rozpoznawalności śmiełowskiej placówki i umocnienia jej pozycji na arenie międzynarodowej. Podkreślił również znaczenie działań służących popularyzacji polskiej kultury w strukturach UNESCO. Z wdzięcznością przyjął zaproszenie do osobistego odwiedzenia Śmiełowa, co w przyszłości może stać się okazją do dalszej współpracy i wspólnych przedsięwzięć.

Niezwykła atmosfera spotkania, jego długość i otwartość rozmówców dowodzą, że zaproszenie do Paryża miało charakter nie tylko symboliczny, lecz także strategiczny. Było ono wyrazem docenienia pracy wykonywanej w Śmiełowie i zarazem dowodem, że nawet instytucja o charakterze regionalnym może być dostrzeżona na forum międzynarodowym, jeśli konsekwentnie realizuje ambitne cele. Wizyta ta wpisuje się w szerszy proces budowania mostów między dziedzictwem narodowym a globalną wspólnotą kultury i edukacji, czyniąc z Muzeum Adama Mickiewicza w Śmiełowie instytucję coraz bardziej rozpoznawalną także poza granicami Polski.

Uchwałą nr XXIV/274/2025 Rady Miejskiej w Jarocinie z dnia 25 września 2025 roku dr Emilian Prałat został powołany do Rady przy Muzeum Regionalnym w Jarocinie na okres czteroletniej kadencji.

Muzeum Regionalne w Jarocinie działa od ponad 60 lat. Jego początki sięgają obchodów 700-lecia miasta w 1957 roku, gdy zorganizowano wystawę jubileuszową, która stała się zalążkiem przyszłych zbiorów. Placówkę umieszczono w zabytkowym Skarbczyku – pozostałości średniowiecznej siedziby właścicieli Jarocina. Po adaptacji budynku muzeum otwarto 22 lipca 1960 r. jako Muzeum Etnograficzne. W 1971 r. nadano mu nazwę Muzeum Regionalne, rozszerzając działalność na cały ówczesny powiat jarociński i obejmując zbiory z zakresu archeologii, etnografii, sztuki i historii. Skarbczyk był siedzibą muzeum przez niemal trzy dekady, jednak ograniczona przestrzeń i zły stan techniczny budynku skłoniły władze do przeniesienia instytucji do jarocińskiego ratusza. W 1991 r. otwarto tam wystawę stałą Ziemia Jarocińska w przeszłości, co zapoczątkowało okres dynamicznego rozwoju. W 2001 r. po remoncie ponownie otwarto Skarbczyk, który dziś pełni funkcję miejsca spotkań lokalnych organizacji. Przez 36 lat muzeum kierował Eugeniusz Czarny – Honorowy Obywatel Jarocina. Następnie funkcję dyrektora pełnili kolejno: Sebastian Pluta (od 2006), dr Marcin Szeląg (od 2020), Katarzyna Świderska (2022–2025) i od kwietnia 2025 r. Bożena Kubacka. 1 kwietnia 2022 r. muzeum przeniosło się do pałacu Radolińskich, gdzie otwarto interaktywną wystawę dla dzieci SOWA oraz nową ekspozycję stałą (10 listopada 2022 r.) poświęconą dziejom Jarocina w latach 1793–1989 i historii rodu Radolińskich. Nowa siedziba i ekspozycje powstały w ramach projektu „Rewitalizacja, konserwacja, renowacja i adaptacja zabytkowego założenia pałacowo-parkowego w Jarocinie”, współfinansowanego przez Unię Europejską i Gminę Jarocin.

W dniach 6–8 września 2025 roku, na zaproszenie dra Emiliana Prałata, gościł w Muzeum w Śmiełowie Roman Gorecki-Mickiewicz – prapraprawnuk wieszcza narodowego. Powodem wizyty było 50-lecie muzeum. Gorecki jest potomkiem najstarszej córki poety – Marii. Od blisko 20 lat mieszka w Wilnie, dokąd przeniósł się z Paryża. Na Litwie prowadzi telewizję internetową i aktywnie działa na rzecz Polaków, zwłaszcza w obszarze ich praw jako mniejszości.

Po przybyciu do Poznania gość został zaproszony na wywiad do Radia Poznań oraz na nagranie podcastu dla strony internetowej telewizji TVN. W niedzielę odbyło się spotkanie z Mariuszem Stoleckim, starostą jarocińskim, Michałem Surmą, burmistrzem gminy Żerków, i Bartłomiejem Nowickim, sekretarzem gminy, a w godzinach popołudniowych – z Barbarą Oliwiecką, posłanką na Sejm RP. O godzinie 16.00 rozpoczęło się spotkanie otwarte, które zgromadziło około 150 osób.

W poniedziałek odbyło się nagranie dla TVP Poznań oraz wizyty w Szkole Podstawowej w Żerkowie i Akademii Dobrej Edukacji w Jarocinie. Przy okazji wizyty w Śmiełowie omówiono możliwości pozyskania nowych eksponatów do zbiorów oraz długofalowe działania mające na celu zacieśnienie kontaktów między muzeum a potomkami rodziny Mickiewiczów.

29 sierpnia zapraszamy do Turwi, a dokładnie do serca, w którym historia pracy organicznej zyskała swój szczególny puls – spotykamy się w zabytkowym spichlerzu w centrum folwarku! Wyjątkowy, magiczny, pełen tajemnic budynek. To właśnie od folwarku zaczynała się rolnicza rewolucja zapoczątkowana przez Dezyderego Chłapowskiego. W ramach projektu „EKO-ORGANICA – chronimy, popularyzujemy i rewitalizujemy dziedzictwo Chłapowskiego”, który realizujemy dzięki środkom pozyskanym w konkursie „Praca organiczna – dziedzictwo Wielkopolan”, zapraszamy na serię spotkań.

Pierwsze nie może się odbyć w miejscu innym, aniżeli Turew! O 16:00 weźmiemy udział w nastrojowym koncercie pianisty Szymona Wójcińskiego. Godzinę później zapraszamy do wysłuchania prelekcji z prezentacją pt. „O znaczeniu zadrzewień śródpolnych”. Wygłosi ją Artur Golis na co dzień związany z Zespołem Parków Krajobrazowych Województwa Wielkopolskiego. Po wystąpieniu zapraszamy do wspólnego spaceru po pasach zadrzewień w okolicach Turwi. Przewidujemy 45-60 minutową wyprawę. Na koniec ponownie zapraszamy do spichlerza, gdzie odbędą się warsztaty kreatywne związane z rozpoznawaniem i oznaczaniem w oparciu o liście gatunków drzew! W międzyczasie można będzie skorzystać z kawy, ciasta i zapoznać się z przygotowanymi materiałami dotyczącymi rodziny Chłapowskich i zadrzewień!

Amalgama (Αμάλγαμα) to greckie słowo, które w muzyce czy kulturze opisuje twórczą mieszankę lub fuzję różnych stylów, wpływów czy idei w jedną, spójną całość. Tasos Fotiou (saksofon, instrumenty elektroniczne) / Szymon Wójciński (fortepian, instrumenty klawiszowe) to duet, który jest synonimem artystycznego porozumienia bez słów i bez barier. Ich muzyka jest dowodem na to, że osoby urodzone w dwóch różnych częściach świata – tak odległych jak Morze Bałtyckie i Morze Śródziemne – mogą wspólnie odkrywać i tworzyć nowe przestrzenie, odnajdując wspólne idiomy i źródła inspiracji, a jednocześnie pozostając sobą, szanując swoje korzenie i odmienność.

Muzycy spotkali się na międzynarodowym festiwalu teatralnym Bramat Festival w 2023 roku w Goleniowie, gdzie po raz pierwszy nawiązali współpracę. Ich wspólny występ zwieńczył także kolejną edycję tego festiwalu w roku 2024.

Muzyka Tasosa i Szymona to połączenie temperamentów i doświadczeń obu artystów. Łączą ich jazzowe korzenie, które przejawiają się w improwizacyjnych poszukiwaniach. Obydwaj odwołują się także do własnych źródeł – w języku muzycznym Tasosa odnaleźć można wiele odniesień do tradycyjnej muzyki greckiej, jej charakterystycznej melodyki i rytmiki, a także do rebetiko – muzyki buntu, ulicy i niższych warstw społecznych. Szymon dorastał w atmosferze domu rodzinnego, w którym muzyka była obecna zarówno w wykonaniach na fortepianie i gitarze, jak i odtwarzana z urządzeń analogowych, takich jak gramofon czy magnetofon szpulowy. Były to światy muzyczne Beethovena i Chopina, ale też Niemena, Demarczyk czy Oscara Petersona.

Mamy więc dwa – pozornie odległe – światy, które zaskakująco łatwo tworzą trzeci: wspólny, intuicyjny, oparty na wzajemnym szacunku i inspiracji.

Nasza Fundacja pozyskała środki finansowe w ramach konkursu „Praca organiczna – dziedzictwo Wielkopolan”, którego koordynatorem jest Pałac Generała Dąbrowskiego w Winnej Górze, a na który środki pieniężne przeznaczył Samorząd Województwa Wielkopolskiego.

Projekt „EKO-ORGANICA – chronimy, popularyzujemy i rewitalizujemy dziedzictwo Chłapowskiego” stanowi wielowymiarową inicjatywę łączącą działania edukacyjne, ekologiczne i krajobrazowe, skoncentrowane wokół zadrzewień śródpolnych jako fenomenu o głęboko zakorzenionej tradycji organicznikowskiej. Ideą przewodnią projektu jest ochrona i popularyzacja dziedzictwa Dezyderego Chłapowskiego – prekursora pracy organicznej w Wielkopolsce i twórcy modelu nowoczesnego rolnictwa zintegrowanego z przyrodą.

Projekt składa się z dwóch zasadniczych komponentów:

1. Moduł edukacyjno-animacyjny: spotkania wykładowo-warsztatowe i spacery przyrodnicze
   We współpracy z Zespołem Parków Krajobrazowych Województwa Wielkopolskiego zorganizowany zostanie cykl czterech spotkań, których celem będzie podniesienie świadomości ekologicznej i historycznej mieszkańców regionu. Każde wydarzenie obejmuje:

• wykłady eksperckie nt. funkcji zadrzewień śródpolnych w ekosystemie rolniczym i krajobrazie kulturowym;
• warsztaty praktyczne z identyfikacji i pielęgnacji gatunków drzew charakterystycznych dla dawnych zadrzewień liniowych;
• spacery edukacyjne prowadzone przez specjalistów z zakresu ekologii krajobrazu i historii rolnictwa.

Szczególny nacisk położony zostanie na ukazanie zadrzewień śródpolnych jako dziedzictwa pracy organicznej, będącego trwałym i widocznym śladem działalności Dezyderego Chłapowskiego. To on w XIX wieku promował ich wprowadzanie jako elementu służącego ochronie gleb, retencji wody i estetyzacji przestrzeni rolniczej. Do dziś zadrzewienia śródpolne i śródleśne pozostają symbolem tej tradycji – świadectwem harmonijnego współistnienia człowieka z krajobrazem.

2. Moduł rewitalizacyjny: nasadzenia uzupełniające i adopcja drzew
   Druga część projektu polega na przeprowadzeniu nasadzeń uzupełniających w wybranych odcinkach zadrzewień śródpolnych, ze szczególnym uwzględnieniem topoli włoskich (Populus nigra var. italica) – drzew niegdyś tworzących naturalne „bramy” między polami. W skład działań wchodzą:

• wybór lokalizacji i przygotowanie gleby zgodnie z zasadami agroekologii;
• wykonanie nasadzeń odtwarzających historyczne układy krajobrazowe;
• oznakowanie i objęcie patronatem każdej z posadzonych grup drzew przez lokalne szkoły, stowarzyszenia lub osoby indywidualne.

Dzięki systemowi patronackiemu zwiększa się nie tylko społeczne zaangażowanie w ochronę przyrody, ale także szanse przetrwania nasadzeń. Poszczególne aleje stają się lokalnymi symbolami troski o krajobraz i spuściznę organicznikowską – a zarazem miejscami codziennego kontaktu z przyrodą, w której zakorzeniona jest pamięć o działaniach Chłapowskiego.

„EKO-ORGANICA” to nie tylko rewitalizacja krajobrazu, ale także działanie na rzecz przywrócenia znaczenia pracy organicznej jako modelu myślenia długofalowego, odpowiedzialnego i zintegrowanego. Poprzez połączenie komponentów edukacyjnych, społecznych i przyrodniczych projekt staje się narzędziem ochrony dziedzictwa niematerialnego oraz przykładem zastosowania idei organicznikowskich w praktyce XXI wieku.

Projekt wypełnia także lukę w lokalnej polityce krajobrazowej, wskazując, że dziedzictwo kulturowe i przyrodnicze nie są kategoriami rozłącznymi – wręcz przeciwnie, mogą wzajemnie się wspierać, tworząc nowoczesną ekologiczną tożsamość lokalną, silnie osadzoną w historii i odpowiedzialną za przyszłość.

14 czerwca 2025 roku o godzinie 16:00 rozpoczęła się prezentacja pierwszego tomu nowej serii wydawniczej dra Emiliana Prałat „Wielkopolskie krypty i podziemia”. Spotkanie wokół książki odbyło się w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Kościanie. Rozpoczęło je powitanie gości i przybliżenie okolicznością powstania publikacji. Autor podziękował Lucynie Borowczyk kierownik Wydawnictwa Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, które wydało pozycję, Janinie Choderze i Dobrosławie Gucie – redaktorkom publikacji i Jackowi Grześkowiakowi – odpowiedzialnemu za skład i projekt graficzny wydawnictwa. Następnie zaprezentowano tematykę książki, wskazano na wyzwania związane z pozyskiwaniem i opracowywaniem materiału badawczego, osobliwości i specyfikę wybranych krypt, wreszcie zwrócono uwagę na problem stanu ich zachowania, w wielu przypadkach katastrofalny. W drugiej części spotkania goście mogli wysłuchać recitalu wiolonczelowego w wykonaniu Aleksandry Awtuszewskiej, której kunszt muzyczny przeplatany z ciekawymi anegdotami dotyczącymi poszczególnych utworów(Giuseppe Dall’Abaco „Kaprys nr 1 na wiolonczelę solo”;  Jan Sebastian Bach „Preludium” z „I Suity na wiolonczelę solo”; Franciszek Schubert „Serenada”; Camille Saint Saens „Łabędź”; Ennio Morricone „Obój Gabriela” z filmu „Misja”; Francis Lai „Love Story”; Astor Piazolla „Oblivion”), stworzył wyjątkową atmosferę. Zwieńczeniem spotkania była wspólna kawa i słodkości. Uczestnicy mogli zdobyć publikację z autografem oraz okolicznościową pieczęcią.

1 2 ►

Publikacja ukazała się jako efekt realizacji stypendium twórczego MKiDN oraz projektu grantowego Samorządu Województwa Wielkopolskiego przy wsparciu Fundacji „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra.

Zapraszamy na prezentację najnowszej książki dra Emiliana Prałata z jego trzeciej, autorskiej serii wydawniczej. Najnowsza edycja to pierwszy tom „Wielkopolskich krypt i podziemi”. Książka powstała jako pokłosie stypendium twórczego Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz projektu grantowego Samorządu Województwa Wielkopolskiego.

Sztywna, przyciągająca wzrok oprawa, 272 strony tekstu, kilkadziesiąt fotografii, planów i przekrojów przebadanych i zinwentaryzowanych krypt, nekropolii, grobowców z 12 miejscowości (z powiatu kościańskiego, grodziskiego i śremskiego).

Książka dr. Emiliana Prałata poświęcona kryptom wielkopolskim i podziemiom to fascynująca i szczegółowa praca, która zasługuje na uwagę zarówno miłośników historii, jak i osób zainteresowanych ochroną dziedzictwa kulturowego. Autor, z niezwykłą skrupulatnością, przedstawia szereg przykładów krypt zlokalizowanych na terenie Wielkopolski, szczegółowo dokumentując ich stan, historię oraz kontekst kulturowy. Omawiana publikacja jest pierwszą z zaplanowanej serii, co pozwala przypuszczać, że kolejne tomy będą stopniowo uzupełniać indeks ważnych dla tego tematu miejsc i ostatecznie stworzą kompendium wiedzy na temat wielkopolskich nekropolii.
Jednym z najważniejszych wątków, który przewija się przez książkę, jest kwestia ochrony krypt i ich znaczenia jako elementu dziedzictwa kulturowego. Autor podkreśla, że choć wiele z tych miejsc jest obecnie w złym stanie, ich zachowanie może stanowić ważny krok w kierunku ochrony regionalnej historii oraz stworzenia potencjalnej atrakcji turystycznej dla regionu. Krypta, będąca świadectwem przeszłości, staje się tu punktem wyjścia do szerszej refleksji nad losem zabytków w Polsce oraz możliwością ich adaptacji w nowoczesnej turystyce kulturowej. Publikacja wyróżnia się również pod względem formy. Bogata bibliografia świadczy o solidnym warsztacie badawczym autora, a aneksy dostarczają dodatkowych informacji. Wszystko to sprawia, że książka nie tylko dostarcza wiedzy, ale także inspiruje do własnych poszukiwań i odkrywania historii regionu – a także może stać się przewodnikiem dla tanatoturystyki, o której wspomina we wstępie autor.

Fragment recenzji dr inż. arch. Barbary Świt-Jankowskiej

Wydawca: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu

Premiera książki odbędzie się w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Kościanie, 14 czerwca, o godzinie 16:00. Poza częścią oficjalną związaną z książką, projektem badawczym i towarzyszącym mu wykładem, przewidziano również część artystyczną – recital wiolonczelowy  Aleksandry Awtuszewskiej oraz spotkanie przy kawie.

Aleksandra Awtuszewska, wiolonczelistka: absolwentka poznańskiej Szkoły Talentów, oraz Akademii Muzycznej w Poznaniu, stypendystka włoskiej Academia Musicale Chigiana. Razem z kwartetem smyczkowym koncertowała w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Współpracowała z Aleksander Maliszewski Band, orkiestrami : orkiestrą Opery na Zamku w Szczecinie, Sinfoniettą Polonia, Le Quattro Stagioni. Brała udział w Polskim wydaniu „Must be the music” razem z zespołem Dominiki Barabas. Przez 10 lat pracowała w orkiestrze Teatru Wielkiego w Poznaniu, gdzie poszerzała swoje umiejętności, a także technikę gry pod wodzą najlepszych dyrygentów Polskich i zagranicznych. Od roku 2018 koncentruje się na grze w małych zespołach i projektach solowych. Poszerza swój warsztat pracy grając również na wiolonczeli elektrycznej, stosuje looper i multiefekt gitarowy do eksperymentowania z dźwiękiem. Przez ponad cztery lata współpracowała z zespołem „Tre Voci”, z którym to zespołem wykonała ponad 200 koncertów  na najważniejszych scenach w całej Polsce. Bierze udział w projekcie „Kolęda jest Kobietą” u boku basistki Joanny Dudkowskiej, wokalistki Kasi Pakowskiej i perkusistki Gosi Marciniak, z którymi w grudniu 2023 roku wydała płytę z polskimi kolędami i pastorałkami. Koncertuje  również z Beat Girls Trio w składzie Maria Murawą Fraska skrzypce oraz Natalią Janik-Zajmą skrzypce.  Ważną działalnością a zarazem pasją jest pedagogika. Z sukcesami kształci młodych adeptów sztuki gry wiolonczelowej w Zespole Szkół Muzycznych w Poznaniu.

22 marca 2025 roku pałac w Kopaszewie stał się miejscem wyjątkowego spotkania. W niegdysiejszym domu rodzinnym Dezyderego Chłapowskiego (+1997) zaprezentowano drugie, poszerzone i poprawione wydanie książki „Chłapowscy. Kronika rodzinna”. Dzięki uprzejmości spółki DANKO Hodowla Roślin S.A. ponad 110 gości mogło uczestniczyć w spotkaniu w pałacu. W krótkich słowach zebranych powitał dyrektor Zakładu Nasienno-Rolnego DANKO w Kopaszewie – Wiktor Majchrzak. Dalszą część uroczystości prowadził dr Emilian Prałat. Podkreślając wyjątkowość okoliczności, jaką jest wznowienie wyjątkowej publikacji dotyczącej jednej z najważniejszych rodzin Wielkopolski, przywitał przybyłych jej członków. Znaleźli się wśród nich Jadwiga Chłapowska z synem Michałem i wnuczką, Piotr Chłapowski z Londynu, prof. Krzysztof Chłapowski i Anna Chłapowska-Mieczyńska z mężem. Ogromną niespodziankę zebranym zrobił swą obecnością ppłk Przemysław Mikołajczak, komendant Ośrodka Szkolenia Poligonowego Wojsk Lądowych im. gen. D. Chłapowskiego w Wędrzynie. W niezwykle osobistych słowach Piotr Chłapowski – syn Dezyderego –  w imieniu swej siostry Marii i własnym przypomniał okoliczności powstania książki, wielki, tytaniczny trud, jaki jego ojciec wkładał w zebranie i opracowanie najpierw w wersji maszyn opisowej a następnie książkowej, setek lat historii Chłapowskich. Przypomniał także osobę Wandy Chłapowskiej, która kopiowała maszynopisy by mogły dotrzeć do licznej rodziny. Nadmienił, że drugie wydanie zostało wzbogacone o anglojęzyczne przedmowy do pierwszego i nowego wydawnictwa, streszczenie oraz tłumaczenia biogramów ważniejszych postaci i opisy głównych siedzib rodu. Wskazał, że szczególnie dużym przeżyciem dla niego była możliwość obejrzenia w British Museum 14 kartowego wyobrażenia polskiego poselstwa do króla Francji. Na jednej z kart przedstawiono Bogusława Chłapowskiego.

Następnie głos zabrał prof. Krzysztof Chłapowski, który był redaktorem pierwszej i najnowszej edycji. W swym wystąpieniu obszernie omówił kwestię wydarzeń, jakie odbyły się pomiędzy obu wydaniami, a które wspomniano w książce. Przybliżył również najważniejsze nowe publikacje książkowe i w formie artykułów, które dotyczą Chłapowskich, omówił działania w zakresie ochrony dziedzictwa kulturowego związanego z pamiątkami po Chłapowskich, przedstawił inicjatywy oddolne kultywujące pamięć o rodzie. Wielokrotnie w trakcie swego wystąpienia wspominał działalność i aktywność dra Emiliana Prałata.

Następnie prowadzący uroczystość poprosił o wystąpienie ppłk Przemysława Mikołajczaka. Komendant Ośrodka przybliżył okoliczności przyjęcia patronatu Chłapowskiego przez jego jednostkę. Podkreślił zalety patrona, podziękował rodzinie za przekazane pamiątki znajdujące się w izbie tradycji Ośrodka oraz przekazał upominki: Piotrowi Chłapowskiemu odznakę pamiątkową jednostki, a Krzysztofowi Chłapowskiemu i Emilianowi Prałatowi pamiątkowe monety.

W dalszej części wieczoru Prałat przybliżył kilka faktów związanych z Chłapowskimi, ciekawostki i najważniejsze źródła, które pokazują rangę, znaczenie i miejsca styku dziejów rodu z historią Polski.

Bezpośrednio po krótkiej prelekcji odbył się koncert smyczkowy Marii Murawy-Fraski i Natalii Janik-Zajmy, które w recitalu zaprezentowały najpiękniejsze utwory klasyczne, ale też muzykę popularną i współczesną. Spotkanie zakończyło się niezwykle miłymi i serdecznymi rozmowami przy kawie i cieście.

1 2 ►

19 lutego minęła 85 rocznica śmierci ambasadora Alfreda Chłapowskiego. 23 lutego o 11:00 rozpoczęła się Msza św. w intencji Alfreda. Poprzedziło ją odsłonięcie i poświęcenie odnowionej tablicy, która do roku 2024 znajdowała się na grobowcu Chłapowskich usytuowanym przy kościele. Została ona odnowiona przez Fundację „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra wraz z całym grobowcem w ramach prac finansowanych z programu Polski Ład. Jej odsłonięcia dokonał dr Emilian Prałat. W swym kazaniu ks. Krzysztof Lewandowski przypomniał postać Alfreda i jego zasługi jako patrona parafii. Za zgodą leszczyńskiej Delegatury Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków tablica została zamontowana 15 lutego na ścianie kruchty, która niegdyś pełniła funkcję loży kolatorskiej. Po mszy zebrani przeszli na teren przykościelny. Przy śpiewie hymnu wciągnięto na maszt flagę. Następnie dr Prałat zaprosił delegacje do złożenia kwiatów i zniczy. Wartę honorową przy grobie pełnili członkowie Grupy Rekonstrukcji Historycznych „Tschuff” w mundurach z opaskami Straży Ludowej, której komendantem w czasie powstania wielkopolskiego był Chłapowski. O oprawę muzyczną msza zadbali dudziarze z Kościana.

https://www.transferxl.com/pl/download/08jnjPGW3Gw1Yx

Pragniemy się podzielić radosną wiadomością. Podczas dzisiejszej, jubileuszowej gali XXV edycji Konkursu „Działania  proekologiczne i prokulturowe w ramach strategii rozwoju województwa wielkopolskiego”, nasza Fundacja została nagrodzona przez Kapitułę za projekt rewitalizacji grobowca rodziny Zakrzewskich w Gryżynie. Okolicznościowy dyplom oraz nagrodę finansową w kwocie 10.000 odebrał prezes Zarządu Fundacji „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra dr Emilian Prałat. Jesteśmy niezwykle szczęśliwi, że ten wysiłek został zauważony i doceniony. Zdobyta nagroda pozwoliła nam wyrównać wkład własny poniesiony w tegorocznych konkursach, których Fundacja realizuje aż 10! Bardzo dziękujemy!

10 września 2024 miałem ogromny zaszczyt i przyjemność spotkać się z panem Janem Emerykiem Rościszewskim, ambasadorem Rzeczpospolitej we Francji. W trakcie ponad 1,5 godzinnej wizyty w ambasadzie przedstawiłem Panu Ambasadorowi efekty prac rewitalizacyjnych przy grobowcu jego poprzednika – Alfreda Chłapowskiego w Bonikowie. O ich planach rozmawialiśmy już w 2022 roku. Pan Rościszewski wyraził wdzięczność i ogromne zadowolenie z faktu zadbania o miejsce spoczynku Chłapowskiego. Przy okazji rozmowy wymieniliśmy również informacje o nowych źródłach i archiwaliach i na nt. misji dyplomatycznej Alfreda. Ponadto zwróciłem się do Pana Ambasadora z prośbą o okolicznościowy list, który przekażę dyrekcji Zespołu Szkół w Bonikowie, która zamierza starać się o nadanie mu imienia Heleny i Alfreda Chłapowskich. Drugim z omawianych tematów były przypadające w roku 2025 obchody 50-lecia Muzeum Adama Mickiewicza w Śmiełowie. Ambasador Rościszewski zadeklarował wsparcie starań o organizację okolicznościowej wystawy, na którą chcę wypożyczyć mickiewicziana z Towarzystwa Historyczno-Literackiego w Paryżu.  Dopełnieniem wizyty w ambasadzie, która mieści się w pałacu Monaco, pozyskanym dzięki wielkiej ofiarności ambasadora Chłapowskiego, było obejrzenie jej wnętrz i wykonanie dokumentacji fotograficznej. W planowanej na przyszły rok niewielkiej publikacji poświęconej Helenie i Alfredowi znajdą się fotografie właśnie z ambasady!

Dziękuję za owocną rozmowę i niezwykle życzliwe przyjęcie!

5 października 2024 roku mija 150 rocznica urodzin Alfreda Chłapowskiego. Z inicjatywy dra Emiliana Prałata i Fundacji „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra zaplanowano uroczystości rocznicowe dedykowane tej wyjątkowej postaci.

Obecnie Fundacja podejmuje starania w zakresie renowacji miejsca spoczynku Ambasadora. W zależności od postępu prac mamy nadzieję, iż uroczystość będzie się łączyć z zainaugurowaniem zrewitalizowanego grobowca Alfreda, jego syna i matki. Zachęcamy do zapoznania się z programem uroczystości, biografią Alfreda oraz informacjami dotyczącymi poszczególnych punktów spotkania.

Alfred (1874–1942) Chłapowski był spadkobiercą majątku bonikowskiego, synem Marii z Ponińskich i Stefana. Po ukończeniu w 1894 roku matury w Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu, kształcił się na uniwersytetach w Berlinie, Paryżu, Halle i Monachium. Studiował rolnictwo, prawo i ekonomię. Był globtroterem. Podróżował po Europie, Azji i Afryce. W 1896 roku kupił Chłapowo – wieś, z której wywodzi się cały ród Chłapowskich. W 1897 roku współzakładał „Gazetę Polską” w Kościanie. Od 1905 roku był członkiem Stowarzyszenia „Straż”. Rok później zaangażował się w założenie „Kuriera Poznańskiego”. Między 1904 a 1909 rokiem był posłem do parlamentu niemieckiego z okręgu średzko-wyrzyskiego. Od 1905 do 1914 roku przewodził Kołu Rolniczemu w Kościanie, a w 1914 i 1919–1920 był wicepatronem Koła. Po wojnie zasiadał we władzach Centralnego Towarzystwa Gospodarczego. W 1907 roku poślubił Helenę Mielżyńską. W 1912 roku małżonkowie zlecili Rogerowi Sławskiemu zadanie przebudowy posiadłości w Bonikowie. Alfred był kawalerem maltańskim. Podczas wielkiej wojny zajmował się szpitalami wojskowymi w Serbii i Macedonii. W 1918 roku został Komendantem Obwodowym Straży Ludowej, a rok później delegatem na Polski Sejm Dzielnicowy. W 1920 roku zawiązano Zjednoczenie Producentów Rolnych, którego współtwórcą była Chłapowski. Rok później powstał Bank Cukrownictwa. Przewodzenie jego radzie nadzorczej powierzono Alfredowi. Wysokie kompetencje w zakresie ekonomii i świetna znajomość rynku cukrowniczego, zaowocowały powierzeniem mu przewodnictwa Rady Naczelnej Przemysłu Cukrowniczego w Polsce. W 1922 roku wybrano go do parlamentu z listy Klubu Chrześcijańsko-Narodowego. 27 października 1923 desygnowano go na ministra rolnictwa w rządzie Wincentego Witosa. W marcu kolejnego roku został posłem nadzwyczajnym i ministrem pełnomocnym RP we Francji. Dzięki jego zabiegom paryska placówka została podniesiona do rangi ambasady.  W 1936 roku, w związku z nieprzychylną postawą ministra Józefa Becka, Chłapowski został odwołany i przeszedł na emeryturę. Jak zauważa Dezydery Chłapowski, w posiadaniu Alfreda i Heleny znajdowała się największa w zestawieniu wszystkich członków rodu, ilość posiadanej ziemi i majętności.

Podczas misji dyplomatycznej, źle prowadzony przez plenipotenta majątek został zadłużony, w następstwie czego konieczna była sprzedaż Chłapowa i Szczodorowa, a zarząd powierzono Mieczysławowi Chłapowskiemu z Kopaszewa. W czasie kampanii wrześniowej Chłapowscy zostali aresztowani. Chorujący Alfred zmarł 19 lutego 1940 roku w Kościanie. Pochowany został w Bonikowie. Helena została zwolniona z aresztu, przedostała się do Włoch, dalej Paryża, Anglii i Stanów Zjednoczonych. Po wojnie zamieszkała w Paryżu. Zmarła 10 sierpnia 159 roku w Evian. Małżeństwo doczekało się czworga dzieci: Teresy (1910–1980), Krystyna (1911–1995), Jana Anzelma (1914–1923) i Alfreda (1917–1988).

Delegacje oraz osoby pragnące zabrać głos, prosimy o zgłoszenia w punkcie informacyjnym przed kościołem. Będzie można tam wpisać się na listę oraz dokonać wpisu w księdze pamiatkowej.

15:00 Msza święta w intencji rodziny Chłapowskich w kościele w Bonikowie. Bezpośrednio po niej przejście na teren przykościelny.

16:00 Uroczystość przy grobowcu Chłapowskich:

• odegranie hymnu państwowego i wciągnięcie flagi;
• zagajenie;
• poświęcenie grobowca i modlitwa za zmarłych;
• apel pamięci;
• składanie kwiatów;
• przemarsz w stronę szkoły

W budynku Szkoły Podstawowej w Bonikowie oraz na otaczającym ją terenie odbędzie się druga część uroczystości. Składać się na nią będą:

• powitanie zaproszonych i przybyłych na uroczystość Gości;
• prelekcja z prezentacją poświęcona osobie Alfreda Chłapowskiego oraz pracom rewitalizacyjnym przy jego grobowcu;
• wystąpienia zaproszonych Gości:
  • potomkowie rodziny Chłapowskich,
  • przedstawiciele władz centralnych i wojewódzkich,
  • starosta kościański,
  • wójt Gminy Kościan,
• koncert zespołu Beatgirls String Trio (w programie utwory polskie i francuskie: Edith Piaf – La vien rose; Claude Debussy – Clair de lune; Ives Montand – Pod dachami Paryża; Gabriel Faure – Pavane; Indilla – Derniere danse; George Bizet – Habanera z opery Carmen; Temat z serialu Polskie drogi; Walc z filmu Trędowata; Por una cabeza; Wojciech Kilar – Polonez z filmu Pan Tadeusz)
• bankiet kawowy (przygotowany przez Koło Gospodyń Wiejskich w Bonikowie), który będzie zarazem okazją do rozmów i spotkania.

Beatgirls String Trio zrodziło się w 2013 roku podczas koncertów w Szwajcarii wraz z orkiestrą Alex Big Band pod batutą uznanego artysty Aleksandra Maliszewskiego. Artystki, dzięki pełnej kobiecości ekspresji muzycznej ilustrują poprzez dźwięki swych instrumentów niesamowicie bogatą w emocje muzykę.

Pod tą nazwą kryje się nie tylko nawiązanie do zespołu The Beatles, których własne aranżacje utworów wykonują artystki. „Beat” w języku angielskim oznacza „uderzenie”, „puls”. Muzyka jest niczym naturalny rytm życia – uderzenie serca – jest zmienna; jednym razem spokojna, delikatna, innym razem energiczna, szybka i żywiołowa.

Pełne namiętności, ekspresji i wyrazu trzy instrumenty, to trzy różne charaktery. Połączenie ich razem w jedną muzyczną całość oraz bogate doświadczenie w grze scenicznej sprawią, że pozostaniecie Państwo pod wrażeniem wykonywanej przez zespół muzyki, jako wyraz jedynej w swej rodzaju ekspansji niezapomnianych emocji, których dostarczyć mogą jedynie Beatgirls String Trio.

Ze względów organizacyjnych uprzejmie prosimy o wypełnienie krótkiej ankiety – dotyczy ona osób i delegacji składających kwiaty oraz osób planujących wystąpienie w trakcie części oficjalnej. Pozwoli nam to na uniknięcie pomyłek, niepominięcie kogokolwiek i sprawniejsze zorganizowanie uroczystości.

Nocne zwiedzanie powiatu kościańskiego AD 2024 rozpoczęło się już popołudniu. O godzinie 15:00 przy dawnym pałacu Chłapowskich w Czerwonej Wsi zgromadziło się 118 gości. Po ich przywitaniu dr Emilian Prałat, pomysłodawca wydarzenia, przedstawił Aleksandra Wosickiego, właściciela pałacu i zarazem mecenasa koncertu otwierającego tegoroczne Nocne zwiedzanie. Przybliżono historię pałacu, rodziny Chłapowskich i gości odwiedzających to miejsce. Ze względu na trwający remont pałacu w tym roku nie było możliwe obejrzenie jego wnętrz. Zapowiedziano jednak, że w roku kolejnym będzie można zobaczyć pierwsze efekty prac remontowych. Nie zabrakło jednak wielu anegdot i ciekawostek związanych z historią miejsca. Następnie rozpoczął się  koncert zespołu Grupa B(l)acha w składzie Remigiusz Kuropka (trąbka), Arkadiusz Nogalski  (trąbka),  Kewin Libera (puzon), Michał Pazoła (puzon), Hubert Humerski (tuba), Arkadiusz Anioła (perkusja),  który zaprezentował wyjątkowe aranżacje najsłynniejszych utworów muzyki filmowej i popularnej. Zabrzmiały: Lonely Boy, Zacznij od Bacha, Drugi walc Szostakowicza, motyw z filmu Jak rozpętałem drugą wojnę światową, Hello dolly, Tiger rag, Can’t take my eyes of you, Litle brown jug, How deep is your love, Thriller.

Świetne aranżacje, wielka dynamika występu, przeplatanie poszczególnych utworów komentarzami przybliżającymi ich historię, spotkało się z wielkim uznaniem i gromkimi brawami. Po koncercie, już nieco większa grupa gości, udała się do pobliskiego kościoła św. Idziego, w którym opowiedziano historię jednej z najstarszych świątyń w powiecie. Zgodnie z ideą Nocy Muzeów opowiedziano o najcenniejszych zabytkach i dziełach sztuki, przedstawiono historię kolejnych rozbudów kościoła i rolę mecenasa jakim był Ludwik Chłapowski. Nie zabrakło ciekawostek związanych z pracami konserwatorskimi. Następnie w ramach krótkiego spaceru wokół kościoła przedstawiono historię tutejszej nekropolii Chłapowskich, Morawskich i Wańkowiczów.

Drugim punktem była Gryżyna. O 17:30 rozpoczęło się zwiedzanie kościoła. Opowieść o historii miejsca rozpoczął zaaranżowany specjalnie na tę historię, lektorsko opracowany tekst legendy o brzozie gryżyńskiej. Dr Prałat przybliżył historię pierwszej lokowanej Gryżyny oraz dzisiejszej miejscowości ze szczególnym uwzględnieniem historii kościołów – św. Marcina i św. Barbary. Zaprezentowano efekty pracy Alexisa Langera przy budowie obecnego kościoła oraz jego twórczość w kontekście śląskim i wielkopolskim. Wielką gratką była prezentacja krzyża ufundowanego przez Wawrzyńca Engestroema, a zawierającego przywiezione przez niego relikwie tzw. katakumbowych rzymskich świętych. Pokazano również kielich i monstrancję ufundowane przez rodzinę Lossowów. Drugim punktem spotkania było zwiedzanie dworku Zakrzewskich. Dzięki uprzejmości prezesa Stadniny Koni Racot pana Piotra Mańki, po raz pierwszy od lat można było obejrzeć to miejsce. Przed wejściem do dworu omówiono historię założenia dworsko-parkowego i folwarcznego, dzieje kolejnych rodzin związanych z tym miejscem, czy też okoliczności wizyty w Gryżynie i Osieku Mickiewicza oraz tableau związanego z przenosinami jego szczątków do Krakowa, które odnalezione w Gryżynie jest dzisiaj prezentowane w Śmiełowie. Po obejrzeniu wnętrz – gdzie częściowo zachowała się oryginalna sztukateria i stolarka drzwiowa oraz okienna, uczestnicy spotkania przeszli do usytuowanej w parku lodowni, a następnie wrócili na teren przykościelny. Tam dr Prałat opowiedział i wyjaśnił znaczenie symboliki funeralnej grobowca Zakrzewskich, który w roku 2023 wyremontowała Fundacja „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra. Na zakończenie otwarto kryptę, do której każdy mógł zajrzeć i obejrzeć bardzo dobrze zachowane trumny kilku pokoleń znaczącego rodu. Wśród nich znalazła się również trumna Teofila Zakrzewskiego – powstańca lat 1830, 1848 i 1863!

1 2 ►

Trzecim punktem wieczoru było Głuchowo. O 19:30 przed pałacem Żółtowskich udostępnionym przez obecną właścicielkę p. Pokropską, czekała grupa 237 osób. Wszyscy mieli okazję zobaczyć zniszczone niestety wnętrza i poznać historię rodu odpowiedzialnego za wzniesienie pałacu. Nie zabrakło opowieści o dawnych mieszkańcach Żółtowskich. Nieco później przez park udano się do pobliskiego kościoła św. Katarzyny, gdzie pokazano wyjątkowe dzieła sztuki w nim przechowywane. Wśród nich krzyż wykonany w 1939 roku dla kościoła przez wybitnego polskiego malarza Tadeusza Potworowskiego. Zwieńczeniem wizyty w Głuchowie było zejście do krypty Żółtowskich. Głuchowo po raz pierwszy pojawiło się w ramach oprowadzań po powiecie kościańskim.

Po raz pierwszy na szlaku pojawiła się również kościańska fara. Największa świątynia regionu obfituje w wyjątkowe dzieła sztuki, wśród nich jeden z największych w kraju ołtarzy manierystycznych czy pochodzący z warsztatu królewskiego nagrobek Opalińskich. W ramach półtoragodzinnego oprowadzania dr Prałat opowiedział historię powstania fary, kolejne plany związane z jej rozbudową, przedstawił bogactwo znaczenia i symboliki wybranych dzieł sztuki. Ponad 550 osób zgromadzonych w klimatycznie oświetlonej świątyni z uwagą wysłuchało opowieści korzystając z okazji przemieszczając się po kościele obserwowało kolejne zabytki. Następnie przyszedł czas na koncert polsko-hiszpańskiego zespołu Liarman w składzie: Susana Raso – śpiew, altówka, bandurria, tamburyn galicyjski, Lidia Małyszek- flety proste barokowe sopranowy i altowy, flet poprzeczny, Łukasz Gaszler- gitara, lira korbowa. W wyjątkowym koncercie goście zostali poprowadzeni przez historię Europy różnych wieków i tradycji muzycznych.

Koncert podzielony został na kilka części. Rozpoczęła go muzyczna podróż w czasie i po różnych regionach starego kontynentu. Pierwszy utwór Igrexa na podstawie gotyckim powieście A capela maldita, opowiadał o tajemniczym kościele opuszczonym w środku lasu.

W średniowiecznej Europy:

Anonim  z XIII w. –  Omnia Beneficia  z Scriptorium starosądeckiego klasztoru klarysek

Ł. Gaszler – Koronacja królewska, starodawny marsz triumfalny. Alfonso X el Sabio – Cantigas de Santa Maria  (1221–1284)  nr 359 Quen a omagen, nr 1 Des oge mais, nr 166 Como poden

Renesans:

Wojciech Dłogoraj (1557–1619) – Cantio Polonica

John Playford (1623–1686) – Parson’s Farewell

Henry VIII – Greensleevees

Sir Thomas Malory – La morte d’Artur,  opr. Ł. Gaszler – Śmierć króla Artura

Na folkowo

Juan Ruiz (XIV w.) – Aldara z Libro del Buen Amor, muz. Ł. Gaszler

Martin Codax (XIII w.) – Ondas, opr. Ł. Gaszler

Niezwykle ciepło przyjęty koncert nagrodzono gromkimi brawami.

Koncert odbył się dzięki wsparciu Starostwa Powiatowego w Kościanie.

1 2 ►

Ostatnim punktem tegorocznego Nocnego zwiedzania powiatu kościańskiego był urzekający, drewniany kościół w Starym Gołębinie. Najpierw dr Prałat opowiedział historię miejscowości i samej świątyni, wybranych dzieł sztuki i właścicieli majętności. Szczególną uwagę poświęcono przepięknie odnowionym ołtarzom oraz źródło inspiracji dla nich. Już po północy w kościele rozbrzmiał głos deklamujący treść  nekrologu Amelii Szołdrskiej. Zakończeniem nocnego zwiedzania było zejście do krypty Szołdrskich tuż przed godziną 1 w nocy.

Tytułem podsumowania:

5 miejscowości

3 pałace i dwory

5 kościołów

2 koncerty

2 krypty

Liczba gości w poszczególnych miejscach:

Czerwona Wieś – 118

Gryżyna – 136

Głuchowo – 267

Kościan – 554

Gołębin – 84

5 października 2024 roku mija 150 rocznica urodzin Alfreda Chłapowskiego. Z inicjatywy dra Emiliana Prałata i Fundacji „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra zaplanowano uroczystości rocznicowe dedykowane tej wyjątkowej postaci.

Obecnie Fundacja podejmuje starania w zakresie renowacji miejsca spoczynku Ambasadora. W zależności od postępu prac mamy nadzieję, iż uroczystość będzie się łączyć z zainaugurowaniem zrewitalizowanego grobowca Alfreda, jego syna i matki. Zachęcamy do zapoznania się z programem uroczystości, biografią Alfreda oraz informacjami dotyczącymi poszczególnych punktów spotkania.

Alfred (1874–1942) Chłapowski był spadkobiercą majątku bonikowskiego, synem Marii z Ponińskich i Stefana. Po ukończeniu w 1894 roku matury w Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu, kształcił się na uniwersytetach w Berlinie, Paryżu, Halle i Monachium. Studiował rolnictwo, prawo i ekonomię. Był globtroterem. Podróżował po Europie, Azji i Afryce. W 1896 roku kupił Chłapowo – wieś, z której wywodzi się cały ród Chłapowskich. W 1897 roku współzakładał „Gazetę Polską” w Kościanie. Od 1905 roku był członkiem Stowarzyszenia „Straż”. Rok później zaangażował się w założenie „Kuriera Poznańskiego”. Między 1904 a 1909 rokiem był posłem do parlamentu niemieckiego z okręgu średzko-wyrzyskiego. Od 1905 do 1914 roku przewodził Kołu Rolniczemu w Kościanie, a w 1914 i 1919–1920 był wicepatronem Koła. Po wojnie zasiadał we władzach Centralnego Towarzystwa Gospodarczego. W 1907 roku poślubił Helenę Mielżyńską. W 1912 roku małżonkowie zlecili Rogerowi Sławskiemu zadanie przebudowy posiadłości w Bonikowie. Alfred był kawalerem maltańskim. Podczas wielkiej wojny zajmował się szpitalami wojskowymi w Serbii i Macedonii. W 1918 roku został Komendantem Obwodowym Straży Ludowej, a rok później delegatem na Polski Sejm Dzielnicowy. W 1920 roku zawiązano Zjednoczenie Producentów Rolnych, którego współtwórcą była Chłapowski. Rok później powstał Bank Cukrownictwa. Przewodzenie jego radzie nadzorczej powierzono Alfredowi. Wysokie kompetencje w zakresie ekonomii i świetna znajomość rynku cukrowniczego, zaowocowały powierzeniem mu przewodnictwa Rady Naczelnej Przemysłu Cukrowniczego w Polsce. W 1922 roku wybrano go do parlamentu z listy Klubu Chrześcijańsko-Narodowego. 27 października 1923 desygnowano go na ministra rolnictwa w rządzie Wincentego Witosa. W marcu kolejnego roku został posłem nadzwyczajnym i ministrem pełnomocnym RP we Francji. Dzięki jego zabiegom paryska placówka została podniesiona do rangi ambasady.  W 1936 roku, w związku z nieprzychylną postawą ministra Józefa Becka, Chłapowski został odwołany i przeszedł na emeryturę. Jak zauważa Dezydery Chłapowski, w posiadaniu Alfreda i Heleny znajdowała się największa w zestawieniu wszystkich członków rodu, ilość posiadanej ziemi i majętności.

Podczas misji dyplomatycznej, źle prowadzony przez plenipotenta majątek został zadłużony, w następstwie czego konieczna była sprzedaż Chłapowa i Szczodorowa, a zarząd powierzono Mieczysławowi Chłapowskiemu z Kopaszewa. W czasie kampanii wrześniowej Chłapowscy zostali aresztowani. Chorujący Alfred zmarł 19 lutego 1940 roku w Kościanie. Pochowany został w Bonikowie. Helena została zwolniona z aresztu, przedostała się do Włoch, dalej Paryża, Anglii i Stanów Zjednoczonych. Po wojnie zamieszkała w Paryżu. Zmarła 10 sierpnia 159 roku w Evian. Małżeństwo doczekało się czworga dzieci: Teresy (1910–1980), Krystyna (1911–1995), Jana Anzelma (1914–1923) i Alfreda (1917–1988).

W budynku Szkoły Podstawowej w Bonikowie oraz na otaczającym ją terenie odbędzie się druga część uroczystości. Składać się na nią będą:

• powitanie zaproszonych i przybyłych na uroczystość Gości;
• prelekcja z prezentacją poświęcona osobie Alfreda Chłapowskiego oraz pracom rewitalizacyjnym przy jego grobowcu;
• wystąpienia zaproszonych Gości:
  • potomkowie rodziny Chłapowskich,
  • przedstawiciele władz centralnych i wojewódzkich,
  • starosta kościański,
  • wójt Gminy Kościan,
• koncert zespołu Beatgirls String Trio (w programie utwory polskie i francuskie: Edith Piaf – La vien rose; Claude Debussy – Clair de lune; Ives Montand – Pod dachami Paryża; Gabriel Faure – Pavane; Indilla – Derniere danse; George Bizet – Habanera z opery Carmen; Temat z serialu Polskie drogi; Walc z filmu Trędowata; Por una cabeza; Wojciech Kilar – Polonez z filmu Pan Tadeusz)
• bankiet kawowy (przygotowany przez Koło Gospodyń Wiejskich w Bonikowie), który będzie zarazem okazją do rozmów i spotkania.

Beatgirls String Trio zrodziło się w 2013 roku podczas koncertów w Szwajcarii wraz z orkiestrą Alex Big Band pod batutą uznanego artysty Aleksandra Maliszewskiego. Artystki, dzięki pełnej kobiecości ekspresji muzycznej ilustrują poprzez dźwięki swych instrumentów niesamowicie bogatą w emocje muzykę.

Pod tą nazwą kryje się nie tylko nawiązanie do zespołu The Beatles, których własne aranżacje utworów wykonują artystki. „Beat” w języku angielskim oznacza „uderzenie”, „puls”. Muzyka jest niczym naturalny rytm życia – uderzenie serca – jest zmienna; jednym razem spokojna, delikatna, innym razem energiczna, szybka i żywiołowa.

Pełne namiętności, ekspresji i wyrazu trzy instrumenty, to trzy różne charaktery. Połączenie ich razem w jedną muzyczną całość oraz bogate doświadczenie w grze scenicznej sprawią, że pozostaniecie Państwo pod wrażeniem wykonywanej przez zespół muzyki, jako wyraz jedynej w swej rodzaju ekspansji niezapomnianych emocji, których dostarczyć mogą jedynie Beatgirls String Trio.

Ze względów organizacyjnych uprzejmie prosimy o wypełnienie krótkiej ankiety – dotyczy ona osób i delegacji składających kwiaty oraz osób planujących wystąpienie w trakcie części oficjalnej. Pozwoli nam to na uniknięcie pomyłek, niepominięcie kogokolwiek i sprawniejsze zorganizowanie uroczystości.

18 czerwca 2024 roku, prezydium Polskiego Komitetu Narodowego MIĘDZYNARODOWEJ RADY MUZEÓW ICOM  podjęło jednogłośną decyzję o przyjęciu dra Emiliana Prałata w poczet członków organizacji.

ICOM POLSKA (ICOM Poland) jest częścią Międzynarodowej Rady Muzeów ICOM, która  jest największą, pozarządową, międzynarodową organizacją kulturalną w świecie. Jest ona afiliowana przy UNESCO i liczy ponad 44 tys. członków w 138 krajach. W Polsce działa od 1948 r. Obecnie Komitet Narodowy ICOM POLSKA  liczy 370 muzealników-członków indywidualnych oraz 52 członków instytucjonalnych (muzea).

Na mocy Decyzji nr 37 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 8 maja 2024 roku dr Emilian Prałat został powołany w skład Rady Naukowej Ośrodka Kultury Leśnej w Gołuchowie kadencji 2024–2028. Rada jest organem opiniodawczym i doradczym Dyrektora OKL w zakresie określania kierunków rozwoju, planowania i realizacji zadań Ośrodka.

W dniu 29 kwietnia 2024 roku dr Emilian Prałat spotkał się w Wilnie z ambasadorem RP na Litwie Panem Konstantym Radziwiłłem, panią Dorotą Mamaj – dyrektor Instytutu Polskiego w Wilnie oraz panią Alicją Dzisiewicz – kustosz Muzeum Adama Mickiewicza. Tematem rozmów były obchody 50-lecia Muzeum w Śmiełowie, którym zarządza dr Prałat, promocja wydarzeń, współpraca naukowa, kulturalna i artystyczna, zwłaszcza w zakresie upowszechniania wiedzy o Mickiewiczu, dziejów Polonii na Litwie i spuścizny materialnej. Drugim wątkiem spotkań była odkryta na Litwie spuścizna Leopolda Nowotnego, o którym dr Prałat napisał książkę. Nowo odnaleziony obraz, promocja osoby malarza oraz przybliżenie kontekstu historyczno-kulturowego czasu jego aktywności i współczesnego miejsca w dziejach sztuki, stały się przedmiotem dyskusji o możliwych obszarach współpracy. Wszystkie odbyte rozmowy były niezwykle rzeczowe i zaowocowały nawiązaniem kontaktu o dużym potencjale rozwoju w przyszłości.

Przy okazji wizyty na Litwie dr Prałat odwiedził Skorule, niewielką miejscowość 30 km od Kowna, gdzie znajduje się w niej obraz Leopolda Nowotnego, malarza, którego biografię napisał. Wizyta była pokłosiem informacji przekazanej przez Pani Juditę Puišo. Po pół roku udało się zbadać obraz, co było możliwe dzięki uprzejmości Pań Marytė Stanevičienė i  Judity Vainilavičienė, które opiekują się kościołem i otwarły go na potrzeby obejrzenia obrazu. Niezwykle owocny pobyt pozwolił na negatywną weryfikację autorstwa jednego z obrazów znajdujących się w kościele, jako pracy Nowotnego, a zarazem potwierdzenie pędzla malarza w odniesieniu do drugiego z obrazów. Przy okazji nie zabrakło przemiłej rozmowy z obu Paniami, które są potomkiniami polskich rodzin.