Pragniemy się podzielić radosną wiadomością. Podczas dzisiejszej, jubileuszowej gali XXV edycji Konkursu „Działania  proekologiczne i prokulturowe w ramach strategii rozwoju województwa wielkopolskiego”, nasza Fundacja została nagrodzona przez Kapitułę za projekt rewitalizacji grobowca rodziny Zakrzewskich w Gryżynie. Okolicznościowy dyplom oraz nagrodę finansową w kwocie 10.000 odebrał prezes Zarządu Fundacji „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra dr Emilian Prałat. Jesteśmy niezwykle szczęśliwi, że ten wysiłek został zauważony i doceniony. Zdobyta nagroda pozwoliła nam wyrównać wkład własny poniesiony w tegorocznych konkursach, których Fundacja realizuje aż 10! Bardzo dziękujemy!

10 września 2024 miałem ogromny zaszczyt i przyjemność spotkać się z panem Janem Emerykiem Rościszewskim, ambasadorem Rzeczpospolitej we Francji. W trakcie ponad 1,5 godzinnej wizyty w ambasadzie przedstawiłem Panu Ambasadorowi efekty prac rewitalizacyjnych przy grobowcu jego poprzednika – Alfreda Chłapowskiego w Bonikowie. O ich planach rozmawialiśmy już w 2022 roku. Pan Rościszewski wyraził wdzięczność i ogromne zadowolenie z faktu zadbania o miejsce spoczynku Chłapowskiego. Przy okazji rozmowy wymieniliśmy również informacje o nowych źródłach i archiwaliach i na nt. misji dyplomatycznej Alfreda. Ponadto zwróciłem się do Pana Ambasadora z prośbą o okolicznościowy list, który przekażę dyrekcji Zespołu Szkół w Bonikowie, która zamierza starać się o nadanie mu imienia Heleny i Alfreda Chłapowskich. Drugim z omawianych tematów były przypadające w roku 2025 obchody 50-lecia Muzeum Adama Mickiewicza w Śmiełowie. Ambasador Rościszewski zadeklarował wsparcie starań o organizację okolicznościowej wystawy, na którą chcę wypożyczyć mickiewicziana z Towarzystwa Historyczno-Literackiego w Paryżu.  Dopełnieniem wizyty w ambasadzie, która mieści się w pałacu Monaco, pozyskanym dzięki wielkiej ofiarności ambasadora Chłapowskiego, było obejrzenie jej wnętrz i wykonanie dokumentacji fotograficznej. W planowanej na przyszły rok niewielkiej publikacji poświęconej Helenie i Alfredowi znajdą się fotografie właśnie z ambasady!

Dziękuję za owocną rozmowę i niezwykle życzliwe przyjęcie!

5 października 2024 roku mija 150 rocznica urodzin Alfreda Chłapowskiego. Z inicjatywy dra Emiliana Prałata i Fundacji „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra zaplanowano uroczystości rocznicowe dedykowane tej wyjątkowej postaci.

Obecnie Fundacja podejmuje starania w zakresie renowacji miejsca spoczynku Ambasadora. W zależności od postępu prac mamy nadzieję, iż uroczystość będzie się łączyć z zainaugurowaniem zrewitalizowanego grobowca Alfreda, jego syna i matki. Zachęcamy do zapoznania się z programem uroczystości, biografią Alfreda oraz informacjami dotyczącymi poszczególnych punktów spotkania.

Alfred (1874–1942) Chłapowski był spadkobiercą majątku bonikowskiego, synem Marii z Ponińskich i Stefana. Po ukończeniu w 1894 roku matury w Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu, kształcił się na uniwersytetach w Berlinie, Paryżu, Halle i Monachium. Studiował rolnictwo, prawo i ekonomię. Był globtroterem. Podróżował po Europie, Azji i Afryce. W 1896 roku kupił Chłapowo – wieś, z której wywodzi się cały ród Chłapowskich. W 1897 roku współzakładał „Gazetę Polską” w Kościanie. Od 1905 roku był członkiem Stowarzyszenia „Straż”. Rok później zaangażował się w założenie „Kuriera Poznańskiego”. Między 1904 a 1909 rokiem był posłem do parlamentu niemieckiego z okręgu średzko-wyrzyskiego. Od 1905 do 1914 roku przewodził Kołu Rolniczemu w Kościanie, a w 1914 i 1919–1920 był wicepatronem Koła. Po wojnie zasiadał we władzach Centralnego Towarzystwa Gospodarczego. W 1907 roku poślubił Helenę Mielżyńską. W 1912 roku małżonkowie zlecili Rogerowi Sławskiemu zadanie przebudowy posiadłości w Bonikowie. Alfred był kawalerem maltańskim. Podczas wielkiej wojny zajmował się szpitalami wojskowymi w Serbii i Macedonii. W 1918 roku został Komendantem Obwodowym Straży Ludowej, a rok później delegatem na Polski Sejm Dzielnicowy. W 1920 roku zawiązano Zjednoczenie Producentów Rolnych, którego współtwórcą była Chłapowski. Rok później powstał Bank Cukrownictwa. Przewodzenie jego radzie nadzorczej powierzono Alfredowi. Wysokie kompetencje w zakresie ekonomii i świetna znajomość rynku cukrowniczego, zaowocowały powierzeniem mu przewodnictwa Rady Naczelnej Przemysłu Cukrowniczego w Polsce. W 1922 roku wybrano go do parlamentu z listy Klubu Chrześcijańsko-Narodowego. 27 października 1923 desygnowano go na ministra rolnictwa w rządzie Wincentego Witosa. W marcu kolejnego roku został posłem nadzwyczajnym i ministrem pełnomocnym RP we Francji. Dzięki jego zabiegom paryska placówka została podniesiona do rangi ambasady.  W 1936 roku, w związku z nieprzychylną postawą ministra Józefa Becka, Chłapowski został odwołany i przeszedł na emeryturę. Jak zauważa Dezydery Chłapowski, w posiadaniu Alfreda i Heleny znajdowała się największa w zestawieniu wszystkich członków rodu, ilość posiadanej ziemi i majętności.

Podczas misji dyplomatycznej, źle prowadzony przez plenipotenta majątek został zadłużony, w następstwie czego konieczna była sprzedaż Chłapowa i Szczodorowa, a zarząd powierzono Mieczysławowi Chłapowskiemu z Kopaszewa. W czasie kampanii wrześniowej Chłapowscy zostali aresztowani. Chorujący Alfred zmarł 19 lutego 1940 roku w Kościanie. Pochowany został w Bonikowie. Helena została zwolniona z aresztu, przedostała się do Włoch, dalej Paryża, Anglii i Stanów Zjednoczonych. Po wojnie zamieszkała w Paryżu. Zmarła 10 sierpnia 159 roku w Evian. Małżeństwo doczekało się czworga dzieci: Teresy (1910–1980), Krystyna (1911–1995), Jana Anzelma (1914–1923) i Alfreda (1917–1988).

Delegacje oraz osoby pragnące zabrać głos, prosimy o zgłoszenia w punkcie informacyjnym przed kościołem. Będzie można tam wpisać się na listę oraz dokonać wpisu w księdze pamiatkowej.

15:00 Msza święta w intencji rodziny Chłapowskich w kościele w Bonikowie. Bezpośrednio po niej przejście na teren przykościelny.

16:00 Uroczystość przy grobowcu Chłapowskich:

• odegranie hymnu państwowego i wciągnięcie flagi;
• zagajenie;
• poświęcenie grobowca i modlitwa za zmarłych;
• apel pamięci;
• składanie kwiatów;
• przemarsz w stronę szkoły

W budynku Szkoły Podstawowej w Bonikowie oraz na otaczającym ją terenie odbędzie się druga część uroczystości. Składać się na nią będą:

• powitanie zaproszonych i przybyłych na uroczystość Gości;
• prelekcja z prezentacją poświęcona osobie Alfreda Chłapowskiego oraz pracom rewitalizacyjnym przy jego grobowcu;
• wystąpienia zaproszonych Gości:
  • potomkowie rodziny Chłapowskich,
  • przedstawiciele władz centralnych i wojewódzkich,
  • starosta kościański,
  • wójt Gminy Kościan,
• koncert zespołu Beatgirls String Trio (w programie utwory polskie i francuskie: Edith Piaf – La vien rose; Claude Debussy – Clair de lune; Ives Montand – Pod dachami Paryża; Gabriel Faure – Pavane; Indilla – Derniere danse; George Bizet – Habanera z opery Carmen; Temat z serialu Polskie drogi; Walc z filmu Trędowata; Por una cabeza; Wojciech Kilar – Polonez z filmu Pan Tadeusz)
• bankiet kawowy (przygotowany przez Koło Gospodyń Wiejskich w Bonikowie), który będzie zarazem okazją do rozmów i spotkania.

Beatgirls String Trio zrodziło się w 2013 roku podczas koncertów w Szwajcarii wraz z orkiestrą Alex Big Band pod batutą uznanego artysty Aleksandra Maliszewskiego. Artystki, dzięki pełnej kobiecości ekspresji muzycznej ilustrują poprzez dźwięki swych instrumentów niesamowicie bogatą w emocje muzykę.

Pod tą nazwą kryje się nie tylko nawiązanie do zespołu The Beatles, których własne aranżacje utworów wykonują artystki. „Beat” w języku angielskim oznacza „uderzenie”, „puls”. Muzyka jest niczym naturalny rytm życia – uderzenie serca – jest zmienna; jednym razem spokojna, delikatna, innym razem energiczna, szybka i żywiołowa.

Pełne namiętności, ekspresji i wyrazu trzy instrumenty, to trzy różne charaktery. Połączenie ich razem w jedną muzyczną całość oraz bogate doświadczenie w grze scenicznej sprawią, że pozostaniecie Państwo pod wrażeniem wykonywanej przez zespół muzyki, jako wyraz jedynej w swej rodzaju ekspansji niezapomnianych emocji, których dostarczyć mogą jedynie Beatgirls String Trio.

Ze względów organizacyjnych uprzejmie prosimy o wypełnienie krótkiej ankiety – dotyczy ona osób i delegacji składających kwiaty oraz osób planujących wystąpienie w trakcie części oficjalnej. Pozwoli nam to na uniknięcie pomyłek, niepominięcie kogokolwiek i sprawniejsze zorganizowanie uroczystości.

Nocne zwiedzanie powiatu kościańskiego AD 2024 rozpoczęło się już popołudniu. O godzinie 15:00 przy dawnym pałacu Chłapowskich w Czerwonej Wsi zgromadziło się 118 gości. Po ich przywitaniu dr Emilian Prałat, pomysłodawca wydarzenia, przedstawił Aleksandra Wosickiego, właściciela pałacu i zarazem mecenasa koncertu otwierającego tegoroczne Nocne zwiedzanie. Przybliżono historię pałacu, rodziny Chłapowskich i gości odwiedzających to miejsce. Ze względu na trwający remont pałacu w tym roku nie było możliwe obejrzenie jego wnętrz. Zapowiedziano jednak, że w roku kolejnym będzie można zobaczyć pierwsze efekty prac remontowych. Nie zabrakło jednak wielu anegdot i ciekawostek związanych z historią miejsca. Następnie rozpoczął się  koncert zespołu Grupa B(l)acha w składzie Remigiusz Kuropka (trąbka), Arkadiusz Nogalski  (trąbka),  Kewin Libera (puzon), Michał Pazoła (puzon), Hubert Humerski (tuba), Arkadiusz Anioła (perkusja),  który zaprezentował wyjątkowe aranżacje najsłynniejszych utworów muzyki filmowej i popularnej. Zabrzmiały: Lonely Boy, Zacznij od Bacha, Drugi walc Szostakowicza, motyw z filmu Jak rozpętałem drugą wojnę światową, Hello dolly, Tiger rag, Can’t take my eyes of you, Litle brown jug, How deep is your love, Thriller.

Świetne aranżacje, wielka dynamika występu, przeplatanie poszczególnych utworów komentarzami przybliżającymi ich historię, spotkało się z wielkim uznaniem i gromkimi brawami. Po koncercie, już nieco większa grupa gości, udała się do pobliskiego kościoła św. Idziego, w którym opowiedziano historię jednej z najstarszych świątyń w powiecie. Zgodnie z ideą Nocy Muzeów opowiedziano o najcenniejszych zabytkach i dziełach sztuki, przedstawiono historię kolejnych rozbudów kościoła i rolę mecenasa jakim był Ludwik Chłapowski. Nie zabrakło ciekawostek związanych z pracami konserwatorskimi. Następnie w ramach krótkiego spaceru wokół kościoła przedstawiono historię tutejszej nekropolii Chłapowskich, Morawskich i Wańkowiczów.

Drugim punktem była Gryżyna. O 17:30 rozpoczęło się zwiedzanie kościoła. Opowieść o historii miejsca rozpoczął zaaranżowany specjalnie na tę historię, lektorsko opracowany tekst legendy o brzozie gryżyńskiej. Dr Prałat przybliżył historię pierwszej lokowanej Gryżyny oraz dzisiejszej miejscowości ze szczególnym uwzględnieniem historii kościołów – św. Marcina i św. Barbary. Zaprezentowano efekty pracy Alexisa Langera przy budowie obecnego kościoła oraz jego twórczość w kontekście śląskim i wielkopolskim. Wielką gratką była prezentacja krzyża ufundowanego przez Wawrzyńca Engestroema, a zawierającego przywiezione przez niego relikwie tzw. katakumbowych rzymskich świętych. Pokazano również kielich i monstrancję ufundowane przez rodzinę Lossowów. Drugim punktem spotkania było zwiedzanie dworku Zakrzewskich. Dzięki uprzejmości prezesa Stadniny Koni Racot pana Piotra Mańki, po raz pierwszy od lat można było obejrzeć to miejsce. Przed wejściem do dworu omówiono historię założenia dworsko-parkowego i folwarcznego, dzieje kolejnych rodzin związanych z tym miejscem, czy też okoliczności wizyty w Gryżynie i Osieku Mickiewicza oraz tableau związanego z przenosinami jego szczątków do Krakowa, które odnalezione w Gryżynie jest dzisiaj prezentowane w Śmiełowie. Po obejrzeniu wnętrz – gdzie częściowo zachowała się oryginalna sztukateria i stolarka drzwiowa oraz okienna, uczestnicy spotkania przeszli do usytuowanej w parku lodowni, a następnie wrócili na teren przykościelny. Tam dr Prałat opowiedział i wyjaśnił znaczenie symboliki funeralnej grobowca Zakrzewskich, który w roku 2023 wyremontowała Fundacja „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra. Na zakończenie otwarto kryptę, do której każdy mógł zajrzeć i obejrzeć bardzo dobrze zachowane trumny kilku pokoleń znaczącego rodu. Wśród nich znalazła się również trumna Teofila Zakrzewskiego – powstańca lat 1830, 1848 i 1863!

1 2 ►

Trzecim punktem wieczoru było Głuchowo. O 19:30 przed pałacem Żółtowskich udostępnionym przez obecną właścicielkę p. Pokropską, czekała grupa 237 osób. Wszyscy mieli okazję zobaczyć zniszczone niestety wnętrza i poznać historię rodu odpowiedzialnego za wzniesienie pałacu. Nie zabrakło opowieści o dawnych mieszkańcach Żółtowskich. Nieco później przez park udano się do pobliskiego kościoła św. Katarzyny, gdzie pokazano wyjątkowe dzieła sztuki w nim przechowywane. Wśród nich krzyż wykonany w 1939 roku dla kościoła przez wybitnego polskiego malarza Tadeusza Potworowskiego. Zwieńczeniem wizyty w Głuchowie było zejście do krypty Żółtowskich. Głuchowo po raz pierwszy pojawiło się w ramach oprowadzań po powiecie kościańskim.

Po raz pierwszy na szlaku pojawiła się również kościańska fara. Największa świątynia regionu obfituje w wyjątkowe dzieła sztuki, wśród nich jeden z największych w kraju ołtarzy manierystycznych czy pochodzący z warsztatu królewskiego nagrobek Opalińskich. W ramach półtoragodzinnego oprowadzania dr Prałat opowiedział historię powstania fary, kolejne plany związane z jej rozbudową, przedstawił bogactwo znaczenia i symboliki wybranych dzieł sztuki. Ponad 550 osób zgromadzonych w klimatycznie oświetlonej świątyni z uwagą wysłuchało opowieści korzystając z okazji przemieszczając się po kościele obserwowało kolejne zabytki. Następnie przyszedł czas na koncert polsko-hiszpańskiego zespołu Liarman w składzie: Susana Raso – śpiew, altówka, bandurria, tamburyn galicyjski, Lidia Małyszek- flety proste barokowe sopranowy i altowy, flet poprzeczny, Łukasz Gaszler- gitara, lira korbowa. W wyjątkowym koncercie goście zostali poprowadzeni przez historię Europy różnych wieków i tradycji muzycznych.

Koncert podzielony został na kilka części. Rozpoczęła go muzyczna podróż w czasie i po różnych regionach starego kontynentu. Pierwszy utwór Igrexa na podstawie gotyckim powieście A capela maldita, opowiadał o tajemniczym kościele opuszczonym w środku lasu.

W średniowiecznej Europy:

Anonim  z XIII w. –  Omnia Beneficia  z Scriptorium starosądeckiego klasztoru klarysek

Ł. Gaszler – Koronacja królewska, starodawny marsz triumfalny. Alfonso X el Sabio – Cantigas de Santa Maria  (1221–1284)  nr 359 Quen a omagen, nr 1 Des oge mais, nr 166 Como poden

Renesans:

Wojciech Dłogoraj (1557–1619) – Cantio Polonica

John Playford (1623–1686) – Parson’s Farewell

Henry VIII – Greensleevees

Sir Thomas Malory – La morte d’Artur,  opr. Ł. Gaszler – Śmierć króla Artura

Na folkowo

Juan Ruiz (XIV w.) – Aldara z Libro del Buen Amor, muz. Ł. Gaszler

Martin Codax (XIII w.) – Ondas, opr. Ł. Gaszler

Niezwykle ciepło przyjęty koncert nagrodzono gromkimi brawami.

Koncert odbył się dzięki wsparciu Starostwa Powiatowego w Kościanie.

1 2 ►

Ostatnim punktem tegorocznego Nocnego zwiedzania powiatu kościańskiego był urzekający, drewniany kościół w Starym Gołębinie. Najpierw dr Prałat opowiedział historię miejscowości i samej świątyni, wybranych dzieł sztuki i właścicieli majętności. Szczególną uwagę poświęcono przepięknie odnowionym ołtarzom oraz źródło inspiracji dla nich. Już po północy w kościele rozbrzmiał głos deklamujący treść  nekrologu Amelii Szołdrskiej. Zakończeniem nocnego zwiedzania było zejście do krypty Szołdrskich tuż przed godziną 1 w nocy.

Tytułem podsumowania:

5 miejscowości

3 pałace i dwory

5 kościołów

2 koncerty

2 krypty

Liczba gości w poszczególnych miejscach:

Czerwona Wieś – 118

Gryżyna – 136

Głuchowo – 267

Kościan – 554

Gołębin – 84

5 października 2024 roku mija 150 rocznica urodzin Alfreda Chłapowskiego. Z inicjatywy dra Emiliana Prałata i Fundacji „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra zaplanowano uroczystości rocznicowe dedykowane tej wyjątkowej postaci.

Obecnie Fundacja podejmuje starania w zakresie renowacji miejsca spoczynku Ambasadora. W zależności od postępu prac mamy nadzieję, iż uroczystość będzie się łączyć z zainaugurowaniem zrewitalizowanego grobowca Alfreda, jego syna i matki. Zachęcamy do zapoznania się z programem uroczystości, biografią Alfreda oraz informacjami dotyczącymi poszczególnych punktów spotkania.

Alfred (1874–1942) Chłapowski był spadkobiercą majątku bonikowskiego, synem Marii z Ponińskich i Stefana. Po ukończeniu w 1894 roku matury w Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu, kształcił się na uniwersytetach w Berlinie, Paryżu, Halle i Monachium. Studiował rolnictwo, prawo i ekonomię. Był globtroterem. Podróżował po Europie, Azji i Afryce. W 1896 roku kupił Chłapowo – wieś, z której wywodzi się cały ród Chłapowskich. W 1897 roku współzakładał „Gazetę Polską” w Kościanie. Od 1905 roku był członkiem Stowarzyszenia „Straż”. Rok później zaangażował się w założenie „Kuriera Poznańskiego”. Między 1904 a 1909 rokiem był posłem do parlamentu niemieckiego z okręgu średzko-wyrzyskiego. Od 1905 do 1914 roku przewodził Kołu Rolniczemu w Kościanie, a w 1914 i 1919–1920 był wicepatronem Koła. Po wojnie zasiadał we władzach Centralnego Towarzystwa Gospodarczego. W 1907 roku poślubił Helenę Mielżyńską. W 1912 roku małżonkowie zlecili Rogerowi Sławskiemu zadanie przebudowy posiadłości w Bonikowie. Alfred był kawalerem maltańskim. Podczas wielkiej wojny zajmował się szpitalami wojskowymi w Serbii i Macedonii. W 1918 roku został Komendantem Obwodowym Straży Ludowej, a rok później delegatem na Polski Sejm Dzielnicowy. W 1920 roku zawiązano Zjednoczenie Producentów Rolnych, którego współtwórcą była Chłapowski. Rok później powstał Bank Cukrownictwa. Przewodzenie jego radzie nadzorczej powierzono Alfredowi. Wysokie kompetencje w zakresie ekonomii i świetna znajomość rynku cukrowniczego, zaowocowały powierzeniem mu przewodnictwa Rady Naczelnej Przemysłu Cukrowniczego w Polsce. W 1922 roku wybrano go do parlamentu z listy Klubu Chrześcijańsko-Narodowego. 27 października 1923 desygnowano go na ministra rolnictwa w rządzie Wincentego Witosa. W marcu kolejnego roku został posłem nadzwyczajnym i ministrem pełnomocnym RP we Francji. Dzięki jego zabiegom paryska placówka została podniesiona do rangi ambasady.  W 1936 roku, w związku z nieprzychylną postawą ministra Józefa Becka, Chłapowski został odwołany i przeszedł na emeryturę. Jak zauważa Dezydery Chłapowski, w posiadaniu Alfreda i Heleny znajdowała się największa w zestawieniu wszystkich członków rodu, ilość posiadanej ziemi i majętności.

Podczas misji dyplomatycznej, źle prowadzony przez plenipotenta majątek został zadłużony, w następstwie czego konieczna była sprzedaż Chłapowa i Szczodorowa, a zarząd powierzono Mieczysławowi Chłapowskiemu z Kopaszewa. W czasie kampanii wrześniowej Chłapowscy zostali aresztowani. Chorujący Alfred zmarł 19 lutego 1940 roku w Kościanie. Pochowany został w Bonikowie. Helena została zwolniona z aresztu, przedostała się do Włoch, dalej Paryża, Anglii i Stanów Zjednoczonych. Po wojnie zamieszkała w Paryżu. Zmarła 10 sierpnia 159 roku w Evian. Małżeństwo doczekało się czworga dzieci: Teresy (1910–1980), Krystyna (1911–1995), Jana Anzelma (1914–1923) i Alfreda (1917–1988).

W budynku Szkoły Podstawowej w Bonikowie oraz na otaczającym ją terenie odbędzie się druga część uroczystości. Składać się na nią będą:

• powitanie zaproszonych i przybyłych na uroczystość Gości;
• prelekcja z prezentacją poświęcona osobie Alfreda Chłapowskiego oraz pracom rewitalizacyjnym przy jego grobowcu;
• wystąpienia zaproszonych Gości:
  • potomkowie rodziny Chłapowskich,
  • przedstawiciele władz centralnych i wojewódzkich,
  • starosta kościański,
  • wójt Gminy Kościan,
• koncert zespołu Beatgirls String Trio (w programie utwory polskie i francuskie: Edith Piaf – La vien rose; Claude Debussy – Clair de lune; Ives Montand – Pod dachami Paryża; Gabriel Faure – Pavane; Indilla – Derniere danse; George Bizet – Habanera z opery Carmen; Temat z serialu Polskie drogi; Walc z filmu Trędowata; Por una cabeza; Wojciech Kilar – Polonez z filmu Pan Tadeusz)
• bankiet kawowy (przygotowany przez Koło Gospodyń Wiejskich w Bonikowie), który będzie zarazem okazją do rozmów i spotkania.

Beatgirls String Trio zrodziło się w 2013 roku podczas koncertów w Szwajcarii wraz z orkiestrą Alex Big Band pod batutą uznanego artysty Aleksandra Maliszewskiego. Artystki, dzięki pełnej kobiecości ekspresji muzycznej ilustrują poprzez dźwięki swych instrumentów niesamowicie bogatą w emocje muzykę.

Pod tą nazwą kryje się nie tylko nawiązanie do zespołu The Beatles, których własne aranżacje utworów wykonują artystki. „Beat” w języku angielskim oznacza „uderzenie”, „puls”. Muzyka jest niczym naturalny rytm życia – uderzenie serca – jest zmienna; jednym razem spokojna, delikatna, innym razem energiczna, szybka i żywiołowa.

Pełne namiętności, ekspresji i wyrazu trzy instrumenty, to trzy różne charaktery. Połączenie ich razem w jedną muzyczną całość oraz bogate doświadczenie w grze scenicznej sprawią, że pozostaniecie Państwo pod wrażeniem wykonywanej przez zespół muzyki, jako wyraz jedynej w swej rodzaju ekspansji niezapomnianych emocji, których dostarczyć mogą jedynie Beatgirls String Trio.

Ze względów organizacyjnych uprzejmie prosimy o wypełnienie krótkiej ankiety – dotyczy ona osób i delegacji składających kwiaty oraz osób planujących wystąpienie w trakcie części oficjalnej. Pozwoli nam to na uniknięcie pomyłek, niepominięcie kogokolwiek i sprawniejsze zorganizowanie uroczystości.

18 czerwca 2024 roku, prezydium Polskiego Komitetu Narodowego MIĘDZYNARODOWEJ RADY MUZEÓW ICOM  podjęło jednogłośną decyzję o przyjęciu dra Emiliana Prałata w poczet członków organizacji.

ICOM POLSKA (ICOM Poland) jest częścią Międzynarodowej Rady Muzeów ICOM, która  jest największą, pozarządową, międzynarodową organizacją kulturalną w świecie. Jest ona afiliowana przy UNESCO i liczy ponad 44 tys. członków w 138 krajach. W Polsce działa od 1948 r. Obecnie Komitet Narodowy ICOM POLSKA  liczy 370 muzealników-członków indywidualnych oraz 52 członków instytucjonalnych (muzea).

Na mocy Decyzji nr 37 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 8 maja 2024 roku dr Emilian Prałat został powołany w skład Rady Naukowej Ośrodka Kultury Leśnej w Gołuchowie kadencji 2024–2028. Rada jest organem opiniodawczym i doradczym Dyrektora OKL w zakresie określania kierunków rozwoju, planowania i realizacji zadań Ośrodka.

W dniu 29 kwietnia 2024 roku dr Emilian Prałat spotkał się w Wilnie z ambasadorem RP na Litwie Panem Konstantym Radziwiłłem, panią Dorotą Mamaj – dyrektor Instytutu Polskiego w Wilnie oraz panią Alicją Dzisiewicz – kustosz Muzeum Adama Mickiewicza. Tematem rozmów były obchody 50-lecia Muzeum w Śmiełowie, którym zarządza dr Prałat, promocja wydarzeń, współpraca naukowa, kulturalna i artystyczna, zwłaszcza w zakresie upowszechniania wiedzy o Mickiewiczu, dziejów Polonii na Litwie i spuścizny materialnej. Drugim wątkiem spotkań była odkryta na Litwie spuścizna Leopolda Nowotnego, o którym dr Prałat napisał książkę. Nowo odnaleziony obraz, promocja osoby malarza oraz przybliżenie kontekstu historyczno-kulturowego czasu jego aktywności i współczesnego miejsca w dziejach sztuki, stały się przedmiotem dyskusji o możliwych obszarach współpracy. Wszystkie odbyte rozmowy były niezwykle rzeczowe i zaowocowały nawiązaniem kontaktu o dużym potencjale rozwoju w przyszłości.

Przy okazji wizyty na Litwie dr Prałat odwiedził Skorule, niewielką miejscowość 30 km od Kowna, gdzie znajduje się w niej obraz Leopolda Nowotnego, malarza, którego biografię napisał. Wizyta była pokłosiem informacji przekazanej przez Pani Juditę Puišo. Po pół roku udało się zbadać obraz, co było możliwe dzięki uprzejmości Pań Marytė Stanevičienė i  Judity Vainilavičienė, które opiekują się kościołem i otwarły go na potrzeby obejrzenia obrazu. Niezwykle owocny pobyt pozwolił na negatywną weryfikację autorstwa jednego z obrazów znajdujących się w kościele, jako pracy Nowotnego, a zarazem potwierdzenie pędzla malarza w odniesieniu do drugiego z obrazów. Przy okazji nie zabrakło przemiłej rozmowy z obu Paniami, które są potomkiniami polskich rodzin.

W ramach ogłoszonego przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego konkursu, dr Emilian Prałat otrzymał stypendium twórcze na rok 2024. Celem przedłożonego do oceny projektu jest zwrócenie uwagi na unikatowość historycznych, zabytkowych przykładów tradycji sepulkralnej – szczególnie krypt, katakumb i cmentarzy powstałych między XV a XX wiekiem w Wielkopolsce. Projekt zakłada inwentaryzację (planistyczną, opisową, w wybranych przypadkach z zakresu antropologii sądowej, ikonograficzną i źródłową) wybranych lokalizacji, upublicznienie wyników w formie książki, artykułów naukowych, spotkań popularyzatorskich oraz przeprowadzenie możliwej i dopuszczalnej konserwacji wybranych obiektów, uporządkowanie miejsc oraz podjęcie działań edukacyjno-popularyzatorskich zmierzających do zwiększenia świadomości kulturowego, historycznego i społecznego znaczenia miejsc związanych z tradycją sepulkralną i funeralną. Projekt zakłada ujęcie przekrojowe (na gruncie naukowym), komparatystyczne i interdyscyplinarne. Ma wyraźnie prokulturowy i prospołeczny charakter. Odnosi się do marginalizowanego dziedzictwa, niedostatecznie objętego ochroną konserwatorską.

2 września 2023 roku w Jarogniewicach, na terenie dawnej siedizby rodu Żółtowskich, a obecnie Domu Pomocy Społecznej, odbyła się prezentacja publikacja dra Emiliana Prałata Ród historii – historia rodu. Archiwum rodu Żółtowskich. Życie rodzinne, wydanej przez Archiwum Państwowe w Lesznie, przy współudziale Powiatu Kościańskiego, Gminy Śmigiel i Fundacji „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra. Uroczystość zgromadziła ponad 150 osób.

Kilka minut po godzinie 15:00 rozpoczęła się pierwsza część spotkania, które otwarła dyrektor DPS Katarzyna Michalewicz. Jako gospodyni miejsca powitała zebranych gości, przypominając historię miejsca, które od blisko 80 lat jest domem dla wielu potrzebujących osób:

Szanowni Państwo,

już po raz drugi mamy zaszczyt gościć Państwa na terenie Domu Pomocy społecznej w Jarogniewicach na uroczystościach zwianych z inauguracja książki Pana dr Emiliana Prałata pt. Ród historii – historia Rodu. Domu, który może poszczycić się niezwykła historia, zarówno ta związana z historią związana z rodzina Państwa Żółtowskich , która będziemy mogli poznać dzięki książka Pana Emiliana, jak i tą związana z niemalże 80 letnią historią niesienia pomocy osoba chorym i niepełnosprawnym. Tak więc mam nadzieję że dzisiejsze spotkanie przyniesie Państwu wiele satysfakcji, radości oraz dumy płynącej z naszych korzeni. Dumy, która towarzyszy nam każdego dnia kiedy to przekraczamy progi naszego domu. Osobiście sama nie mogę się doczekać chwili, kiedy to będą mogła wsiąść do ręki książkę Pana Emiliana i zapoznać się z jej treścią. Jestem przekonana że tak jak jego wszystkie poprzednie pozycje będzie wyjątkowa . Zupełnie tak jak on sam. Jednak jako Dyrektor Domu Pomocy Społecznej, mogę Państwa zapewnić, ze i obecnie w naszym domu żyją niezwykli i utalentowani ludzie. W trakcie przerwy kawowej chcielibyśmy przedstawić Państwu pracę jednego z nich. Będą to rzeźby Pana Michała Lutkowskiego, człowieka o wielu talentach, niezwykłej pomysłowości oraz zaangażowaniu. Na naszej wystawie będziecie też Państwo mogli obejrzeć prace Państwa Ewy i Marcina Michalewiczów – zaprzyjaźnionych z naszym domem artystów z Kościana. Ludzi o wielkiej wrażliwości i otwartym sercu. Życzę Państwu niezwykłych wrażeń dzisiejszego dnia oraz gratuluje Panu Emilianowi kolejnego dzieła. To cudownie że są tacy wspaniali ludzie. Ludzie którzy zarażają swą wrażliwości i miłości do lokalnej historii wszystkich innych.

Następnie przekazała głos dr Elżbiecie Olender, dyrektor Archiwum Państwowego, która przywitała zebranych gości. Wśród nich znaleźli się licznie przybyli potomkowie rodu:

nestrorka rodziny Anna z Żółtowskich Ulatowska, Teresa, Maciej i Paweł Jakubowscy, Maja Mroszczak, Janina, Anna Katarzyna i Zbigniew Urbaniakowie, Anna i Piotr Ulatowscy, Barbara i Piotr Olczykowie, Olga Sobas, Dorota i Adam Byszewscy, a także: 

Zenon Jóźwiak – dyrektor leszczyńskiej delegatury Wielkopolskiego Urzędu Wojewódzkiego

Henryk Bartoszewski – starosta kościański

Piotr Filipowicz reprezentujący Burmistrz Śmigla Panią Małgorzatę Adamczak

Konrad Malicki – burmistrz Gminy Czempiń

Prof. Miron Urbaniak, recenzent książki

Janina Chodera, redaktorka książki

Ireneusz Kurzawa – reprezentujący Muzeum Adama Mickiewicza w Śmiełowie oraz mieszkańcy regionu.

Dyrektor Olender przypomniała, iż promowane wydawnictwo to trzeci z kolei tom, jaki powstał we współpracy z dr Prałatem. Podkreśliła także wsparcie samorządów i radość z możliwości upublicznienia unikatowych zbiorów rodu Żółtowskich. Podziękowała również dyrektor Michalewicz za możliwość drugiej z kolei gościny w Jarogniewicach. Następnie przekazała głos dr Prałatowi, który podziękował Starostwu Powiatowemu w Kościanie, Gminie Śmigiel i Fundacji za wsparcie finansowe wydawnictwa. Minutą ciszy uczczono również pamięć zmarłej w kwietniu tego roku Marii z Żółtowskich Glińskiej, której wspomnienia znalazły się w książce. O zabranie głosu poproszeni zostali kolejno: w imieniu rodziny Pani Teresa z Żółtowskich Jakubowska, starosa Henryk Bartoszewski, burmistrz Konrad Malicki i prof. Miron Urabaniak.

Po wystąpieniach gości, dyrektor Olender i Autor wręczyli Annie Ulatowskiej, Teresie Jakubowskiej, Mai Mroszczak, Henrykowi Bartoszewskiemu, Piotrowi Filipowiczowi, Janinie Choderze oraz Katarzynie Michalewicz egzemplarze książki oraz symboliczną różę. Głos zabrał dr Prałat:

Po części oficjalnej goście mogli wziąć udział w bankiecie kawowym, który był zarazem okazją do zdobycia autografu w książce oraz rozmowy z potomkami rodu Żółtowskich, jak również do spaceru po parku jarogniewickim. Trzecim punktem uroczystości był koncert zespołu Grupa B(l)acha w składzie: Remigiusz Kuropka (trąbka), Arkadiusz Nogalski (trąbka), Dawid Gałka (puzon),  Aleksander Fogt (puzon), Hubert Humerski (tuba) i Arkadiusz Anioła (perkusja), który zaprezentował wyjątkowe aranżacje najsłynniejszych utworów muzyki filmowej i popularnej. 

Zwieńczeniem dnia było zwiedzanie pałacu Żółtowkich w Głuchowie, który udostępniła obecna jego właścicielka Pani Bożena Pokropska. Goście obejrzeli wspólnie z Autorem parter oraz fragment piętra. Pałac nie jest na codzień dostępny, a jego stan wymaga zakrojonych na szeroką skalę prac rewitalizacyjnych. Tym bardziej była to wspaniała okazja do zerknięcia do jednego z najciekawszych wnętrz rezydencjonalnych w południowej Wielkopolsce.

Na zakończenie dnia dr Prałat zaprosił potomków rodziny Żółtowskich do współnego, pamiątkowego zdjęcia na tarasie pałacu.

W roku 2023 mija 225 lat od momentu, kiedy Antoni Barnaba Jabłonowski odsprzedał dobra racockie księciu Willemowi van Oranje Nassau, późniejszemu pierwszemu królowi Niderlandów. Rok 1798 był początkiem „tygla”, który chcemy przypominać. Trzecia już edycja inicjatywy zapoczątkowanej przez dra Emiliana Prałata, będzie w sposób szczególny dedykowana ukazaniu kontaktów polsko-holenderskich na przestrzeni dziejów, ich dziejów w Racocie oraz w szerszym kontekście, na ziemiach polskich. Początków kontaktów polsko-holenderskich należy upatrywać w początkach XVI wieku, kiedy wyznawcy protestantyzmu (zwłaszcza grupa menonitów) schronienie przed wojnami religijnymi znaleźli na Pomorzu. W Wielkopolsce obecni byli od wieku XVII. Jednak mało kto wie o królewskiej historii Wielkopolski i sąsiedztwie, jakie powstało w naszym regionie. Racot i jego okolice stały się miejscem szczególnego spotkania między osadnikami i kolonizatorami sprowadzonymi przez króla Willema a mieszkańcami regionu. Nie zawsze było to sąsiedztwo łatwe. Ale bardzo szybko nastąpiła pokojowa asymilacja, która wzbogaciła tradycję, kulturę i historię tych ziem. W późniejszym czasie, wnuczka pierwszego króla wychodząc za wielkiego księcia von Sachsen-Weimar-Eisenach połączyła niderlandzką rodzinę królewską z jedną z najzamożniejszych rodzin państwa pruskiego. Dobra w Racocie zaś, które księżniczka Zofia otrzymała w preze`ncie ślubnym, stały się miejsce spotkania już nie dwóch, a trzech narodów oraz ich tradycji i dziedzictwa. Poprzez naszą inicjatywę chcemy nie tylko przypomnieć wydarzenia z przeszłości, ale  pokazać na ich dzisiejszy wymiar, skutki, na wartość, jaką z sobą niosły i niosą. A więc: dialog międzykulturowy i międzyreligijny, kooperację, wymianę myśli i tradycji, budowanie zróżnicowanego, tolerancyjnego społeczeństwa. Racot, niewielki i oddalony od większych ośrodków miejskich, jest wspaniałym świadectwem tego, że były, są i zapewne będą, miejsca, gdzie te opisane wyżej cele mogły, mogą i będą miały szansę na realizację.

W ramach „Tygla kultur” 2023 planujemy kila elementów, które złożą się na całodzienne wydarzenie, promujące holendersko-polskie kontakty.  Racot stanie się pomarańczową enklawą na mapie zielonej Wielkopolski, a to za sprawą nawiązania do barw jednoznacznie kojarzonych z holenderską rodziną królewską.

14:30 kościół pw. św. Stanisława Kostki | nabożeństwo ekumeniczne pod hasłem „Ty, mój Boże i Panie jesteś mą tarczą, na Tobie polegam”, co jest nawiązaniem do fragmentu hymnu Niderlandów.

Kościół w Racocie funkcjonował jako świątynia katolicka, a następnie protestancka. Budynek w sposób oczywisty stał się ważnym punktem sporu między mieszkańcami, a nowymi przybyszami i źródłem napięć, które trwały do początku XX wieku. Z tego też względu kościół jest miejscem, gdzie przy każdej edycji rozpoczynamy nasze obchody. Miejsce sporu zmienia się w miejsce dialogu, wspólnej modlitwy i obecności pamięci historycznej. Dzięki współpracy między lokalną parafią a gminą ewangelicką w Lesznie możliwe jest wspólne celebrowanie modlitwy o pokój, wzajemne zrozumienie i odpowiedzialną pamięć.

W tym roku wszystkie czytania oraz modlitwy będą wygłaszane po polsku, holendersku i niemiecku.

15:15 recital organowy, w trakcie którego zaprezentowane zostaną największe dzieła europejskiej i holenderskiej muzyki 

Historyczne wnętrze kościoła w Racocie z dobudowanymi przez władców holenderskich emporami, jest doskonałym miejscem do prezentowania muzycznej spuścizny, która jest wspólnym dziedzictwem Europy. To zarazem sposobność by na wspaniałym instrumencie ufundowanym przez potomków księżniczki Zofii a  pochodzącym z warsztatu braci Walter, zabrzmiały wyjątkowe dzieła, a zebrani słuchacze mogli obcować z najwyższej klasy dziełami muzycznymi.

16:00 dziedziniec honorowy przed pałacem w Racocie | część oficjalna, wystąpienia gości, okolicznościowa prelekcja

Główna część uroczystości zaplanowana jest na dziedzińcu honorowym przed pałacem, domem Jabłonowskich, królów Niderlandów i książąt saksońsko-weimarskich. Rozpocznie ją przywitanie gości, krótka prelekcja wprowadzająca w uroczystość. Głos zabiorą również zaproszone osoby, m.in. władze wojewódzkie i samorządowe oraz potomkowie dawnych właścicieli dóbr racockich. 

16:30 park przypałacowy | zasadzenie trzech dębów: Antoniego, Willema i Zofii – których imiona upamiętniają przedstawicieli trzech kolejnych rodów władających dobrami racockimi

Ważnym elementem założenia pałacowo-parkowego w Racocie jest zieleń. W czasach niderlandzkich właścicieli doszło do przekształcenia ogrodu i parku. Jak wyglądał po tych działaniach nie wiemy. Znając jednak upodobania dynastii van Oranje-Nassau domyślamy się, że poziom zieleni musiał robić wrażenie, w końcu znajdowaliśmy się w rezydencji królewskiej. Chcąc nawiązać do współtworzenia parku przez Polaków, Holendrów i Niemców planujemy zasadzenie trzech lip – po jednej dla Jabłonowskiego, dla króla Willema i księżnej Zofii. Rezygnując z innych form upamiętnienia, chcemy poprzez te trzy drzewa, wpisać się w unikatowy krajobraz Racotu – zarówno ten przyrodniczy, jak i historyczny. Drzewa zasadzą przedstawiciele wszystkich trzech narodów.

16:50 pałac | okolicznościowy koncert – melodie polskie, holenderskie i niemieckie

Przypomnienie kontaktów polsko-holenderskich to również okazja do radosnego świętowania. Dla uświetnienia wydarzenia zaprosiliśmy dzięki wsparciu Urzędu Marszałkowskiego w Poznaniu i dzięki programowi Ambasador kultury, włosko-polski kwartet smyczkowy z Turyny – Archos Quartet w składzie:

Filip Jeska – I skrzypce

Roberto D’Auria – II skrzypce

Claudio Laureti – altówka

Francesca Fiore – wiolonczela

Kwartet smyczkowy Archos Quartet został założony w listopadzie 2009 roku na uczelni Musikhochschule Lübeck gdzie kształcił się u profesora Heime Müllera członka Artemis Quartet. W roku 2011 kwartet rozpoczął edukację w Staatliche Hochschule für Musik und Darstellende Kunst w Stuttgarcie u członków Vogler Quartett i u profesora Gerharda Schulza (Alban Berg Quartett). Dwa lata pózniej, w roku akademickim 2013/14 młodzi muzycy zostają nagrodzeni stypedium które umożliwia im dalszą edukację w ramach rocznego programu Artists Fellowship na prestiżowej londyńskiej uczelni Guildhall School of Music and Dramma gdzie ich mentorami byli członkowie Belcea Quartet oraz profesorowie Levon Chillingirian i Alasdair Tait. Dalsza droga prowadzi młodych muzyków do lipskiej Hochschule für Musik und Theater “Felix Mendelssohn Bartholdy” gdzie szkolili swoje umiejętności u profesora Franka Reinecke, a także mieli okazję uczyć młodszych studententów tejże uczelni.

Archos Quartet z powodzeniem występował na miedzynarodowych festiwalach takich jak  City of London Festival, Lake District Summer Music International Festival, Salzburg Chamber Music Festival, Musica Ferrara, Settecento Musicale Lucca, Virtuoso Belcanto i Oberstdorfer Musiksommer, a także miał zaszczyt goscić na deskach wielu europejskich scen takich jak Barbican Hall i Milton Court w Londynie, Berliner Ensemble czy też Teatro Comunale di Ferrara we Włoszech.

Kwartet jest lauretem nagród na międzynarodowych konkursach Val Tidone International Chamber Music Competition 'Tina Orsi Anguissola Scotti’ oraz Virtuoso & Belcanto (Adolfo Betti Prize) oraz stypendystą wielu organizacji: DAAD, Péter Horváth-Stiftung, Yehudi Menuhin “Live Music Now”, DOMS Stiftung Basel oraz „Neustart Kultur“ niemieckiego Ministerstwa Kultury.

W roku 2020, nakładem renomowanej wytwórni Naxos, ukazała się debiutacka płyta zespołu z muzyką włoskiego kompozytora żydowskiego pochodzenia Leone Sinigaglii. Nagrania kwartetu Archos rozbrzmiewają regularnie w takich rozgłośniach radiowych jak BBC, RAI, ORF, Bayerische Rundfunk, NDR oraz SWR.  

Poczas wielu kursów mistrzowskich zespół doskonalił swoje umiejętności pod okiem tak wybitnych artystów jak członkowie Alban Berg Quartett, Belcea Quartett, Cuarteto Casals, Hagen Quartett, Melos Quartett, Vogler Quartett, Voces Intimae, Chilingirian Quartet, Endellion Quartet, Henschel Quartett, Kuss Quartett, Sirius String Quartet, Skampa Quartet, Kwartet Wieniawski, Quatuor Ysaye i profesorów Schmuela Ashkenasi, Eberharda Feltza, Christiane Edinger, Bruna Giuranny, Paula Costese, Wolfganga Redika oraz Eszter Haffner.

23 marca tego roku ukaże się druga płyta zespołu zawierająca pozostałe dzieła kameralne kompozytora Leone Sinigaglia. Planowana jest także premiera płyty z kompozycjami Afreda D’Ambrosio dla wytwórni Tactus oraz kolejny album, tym razem z pogranicza jazzu i muzyki współczesnej, nagrany wspólnie z wybitnym saksofonistą i kompozytorem Danielem Schnyderem.

18:00 pałac | degustacja, oprowadzanie po pałacu i powozowni (konieczna wcześniejsza rezerwacja)

Wieczorową porą zapraszamy na skromny poczęstunek. Jednocześnie zapraszamy do zwiedzenia pałacu i powozowni będącej chlubą Stadniny Koni w Racocie. Oprowadzanie trwać będzie około 45 minut.

Wokół dziedzińca można będzie obejrzeć okolicznościową wystawę posterową prezentującą historię relacjo polsko-holenderskich, zarówno w jej odsłonie z dawnych, jak i obecnych czasów. Dla najmłodszych przewidujemy również warsztaty plastyczne.

Przygotowaliśmy również okolicznościową wystawę poświęconą relacjom polsko-holenderskim.

19:30 powozownia | kino w Racocie! Pokaz wybranego holenderskiego filmu 

Zakończeniem uroczystości będzie seans filmowy. Planujemy wyświetlenie w powozowni holenderskiego filmu „Dzień, w którym mój ojciec stał się z krzakiem” w reżyserii Nicole van Kilsdonk. Toda (Celeste Holsheimer) mieszka z tatą (Teun Kuilboer) i babcią (Anneke Blok) w mieszkaniu nad piekarnią. Jest szczęśliwą i rezolutną dziewczynką, której największą radością jest pomaganie ojcu w pieczeniu ciastek i wymyślanie dla nich nowych, szalonych nazw. Pewnego dnia ta idylla zostaje jednak przerwana. W kraju wybucha konflikt zbrojny i tata Tody musi wyruszyć na wojnę. Kiedy w mieście robi się niespokojnie, babcia postanawia wysłać wnuczkę do mieszkającej za granicą matki (Noortje Herlaar).

Na zaproszenie Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Wielkopolskiego oraz Marszałka Województwa Wielkopolskiego, 19 października 2022, dr Emilian Prałat wziął udział w Konferencji naukowej z okazji jubileuszu 30-lecia Parku Krajobrazowego im. gen. Dezyderego Chłapowskiego oraz 25-lecia Rogalińskiego Parku Krajobrazowego. W jej trakcie wygłosił referat pt. „Od ekonomii do ekologii i estetyki. Dzieło generała Chłapowskiego w krajobrazie Wielkopolski.

W dniu 15 sierpnia 2022 roku nastąpiło wręczenie odznaki honorowej „Zasłużony dla Kultury Polskiej” przyznanej decyzją Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Odznaczenie wręczył minister Jan Dziedziczak, sekretarz Stanu, pełnomocnik Rządu do spraw Polonii i Polaków za Granicą podczas gminnych uroczystości z okazji Święta Wojska Polskiego.

Szanowni Państwo,

powołana do życia w 2019 roku Fundacja „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra, postanowiła aktywnie włączyć się we wsparcie ofiar wojny na Ukrainie. Zdecydowaliśmy się na koordynowanie działań i zbiórkę darów medycznych, żywności z długim terminem przydatności, środków ochrony osobistej oraz ubrań. Dzięki Państwa życzliwości i otwarciu udało się nam wiele zdziałać. Poniżej zamieszczam informację, pewne podsumowanie, dotychczasowych naszych działań. Dodatkowe informacje znajdą Państwo na stronie https://bonum.adipisci.pl/zbiorka-darow-medycznych/

Fundacja „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra przyłączyła się do wsparcia ofiar wojny na Ukrainie oraz bohaterskich starań walczących tam żołnierzy. Koordynatorem zbiórki darów medycznych został dr Maciej Badura, dzięki którego inicjatywie, operatywności i determinacji, udało się zebrać i przekazać wiele darów oraz zorganizować transporty ewakuacyjne. Poniżej zamieszczamy sprawozdanie z tych działań.

18.03.2022 | 14 palet darów | Lwów-Mikołajów

Do Lwowa  powędrowały kolejne palety pomocy. Oprócz opatrunków, leków, batonów  energetycznych i  proteinowych również przekazaliśmy 46 szt. kolejnych plecaków   ratowniczych oraz 56 toreb medycznych.  Do Mikołajewa (…to jeszcze trochę), trafi jedna torba medyczna typu PSP1 wzbogacona wojskowymi opatrunkami oraz dodatkowymi kołnierzami ortopedycznymi, stetoskopem, ciśnieniomierzem i pulsometrem oraz lekami przeciwbólowymi. Trafią tam również opatrunki medyczne i środki ochrony osobistej.

14/15.03.2022 – ewakuacja uchodźców | Bajorka i Kijów

W tym terminie odbyła się ewakuacja rodziny lekarza pracującego w jednym z poznańskich szpitali. Nasz kolega, mgr Oskar Lizak wraz z Erwinem Jankowskim z PSP, pojechali pod Kijów  wynajętym busem, który wypełniliśmy po brzegi darami. Do Kijowa trafiły opatrunki, artykuły medyczne, leki, bielizna męska, środki higieny osobistej, środki osobistej ochrony COVID,  leki, 4 torby medyczne typu PSP1 oraz DEFIBRYLATOR AED.  W kilka osób pokryliśmy również część kosztów wynajęcia busa i paliwa. Dotacja 500 zł.

13.03.2022 | 11 palet darów | Lwów

11 palet darów wysłaliśmy tego dnia do Lwowa. Wśród nich znalazły się materiały opatrunkowe, leki, środki higieny osobistej, środki osobistej ochrony przeciwko COVID, torby medyczne i plecaki ratownicze jak również sprzęt medyczny, chirurgiczny i pierwszej pomocy. Ponadto bielizna męska dla ratowników, żołnierzy i pacjentów (nowe skarpetki i majtki/bokserki).

11.03.2022 | cztery torby ratownicze typu PSP1

Torby wzbogaciliśmy o leki ratujące życie, koce ratunkowe, ststoskopy lekarskie, peamy, zestawy z nićmi chirurgicznymi. Dodatkowo  kolejnych 4 ratowników, którzy jechali do Ukrainy zabrali  ze sobą środki ochrony osobistej, żele dezynfekujące w saszetkach, zapas maseczek medycznych, rękawiczek oraz 40 szt. latarek wraz z zapasowymi bateriami.

9.03.2022 | żywność i artykuły higieniczne

2 palety wody niegazowanej 500ml (3024 szt.),  żywność długoterminową, mleka, kaszki, art. higieniczne (pieluchy, mokre chusteczki, szampony i mydła, podpaski) przekazaliśmy do punktu recepcyjnego. W tym dniu podjęliśmy decyzję o skupieniu się tylko i wyłącznie na pomocy z zakresu medycyny ratunkowej  dla żołnierzy i medyków z Ukrainy.

29.02.2022 | 150 plecaków ratowniczych

Plecaki zostały wyposażone w podstawową pierwszą pomoc medyczną oraz uzupełnione o leki  przeciwbólowe, przeciwgorączkowe, przeziębienie, dermatologiczne, talki i środki higieniczne oraz  ochronę osobistą dla Ratowników . Do transportu dołożyliśmy także bieliznę męką i skarpety dla żołnierzy. Dary zostały osobiście zabrane przez ratowników medycznych z Ukrainy wracających do Kijowa, walczyć o wolność swojego kraju. 

Z dniem 1 marca 2022 roku obejmuję kierownictwo Muzeum Adama Mickiewicza w Śmiełowie. Jest to zadanie trudne, ale i stanowiące wyzwanie. Muzeum w tym miejscu funkcjonuje od 1975 roku. Natomiast dopiero od roku 2021 zespół pałacowo-parkowy, w którym się ono znajduje, stanowi własność Muzeum Narodowego w Poznaniu. Przez lata nieuregulowana sytuacja prawna powodowała, że poza doraźnymi pracami remontowymi, obiekt nie doczekał się gruntownej modernizacji, renowacji i konserwacji. Objęcie przeze mnie tego miejsca, będzie się zatem wiązało z przygotowaniem oddziału do generalnego remontu. By jednak mógł on nastąpić, konieczne jest opracowanie szeregu planów, uzyskanie wielu pozwoleń konserwatorskich i budowlanych, a także – co uważam za szczególnie istotne – opracowanie koncepcji zgodnej z wymogami ustawy o dostępności. Dlatego też mój pierwszy rok obecności w Śmiełowie zamierzam skoncentrować na tych właśnie działaniach. Będą one wymagały dużych nakładów finansowych, wspartych następnie dotacjami celowymi z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Prace na pewno potrwają kilka lat. W międzyczasie zamierzamy realizować bieżącą naszą działalność. Po okresie pandemii wchodzimy w „Rok romantyzmu”, który będzie obfitować szeregiem wydarzeń w naszym Muzeum. To duże wyzwanie, które jednak mamy nadzieję, zwróci uwagę na Śmiełów, jego wyjątkową rolę na mapie Wielkopolski, a jednocześnie na potrzeby tego miejsca.

Za nami spotkanie z władzami Powiatu Jarocińskiego, dzięki wsparciu którego, chcemy uzyskać grant na przeprowadzenie audytu dostępności naszego Muzeum, bez którego trudno będzie o poczynienie kolejnych kroków zmierzających do przywrócenia blasku pałacowi. Liczymy również na wsparcie samorządów lokalnych – zarówno tych najbliższych nam, jak i sąsiadujących z powiatem.

Bliższe szczegóły na temat koncepcji i wizji prowadzenia Muzeum pojawią się w najbliższym czasie.

W razie potrzeby skontaktowania się, proszę o wiadomość mailową e.pralat@mnp.art.pl

Decyzją Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu Piotra Glińskiego z dnia 10 maja 2021 roku, dr Emilian Prałat został uhonorowany złotym Medalem „Opiekun Miejsc Pamięci Narodowej”. Jego wręczenie nastąpiło 1 września 2021 roku o godzinie 16:15 w Muzeum Sztuk Użytkowych na Wzgórzu Przemysła w Poznaniu. Dekoracji dokonał Wojewoda Wielkopolski Michał Zieliński. Z wnioskiem o odznaczenie wystąpiła Gmina Kościan. W jego uzasadnieniu napisano:

„Kandydat do medalu prowadzi również rozbudowaną pracę naukową, której ważnym aspektem jest upamiętnianie, edukowanie i promowanie postaw troski o miejsca zabytkowe i pamięci, które częstokroć zazębiając się ze sobą na płaszczyźnie symboliczno-znaczeniowej, są regionalnymi lub ponadregionalnymi miejscami pamięci narodowej. Troska o nie, ustawiczna nad nimi opieka nie są w przypadku dra Prałat ani obowiązkiem zawodowym, ani aktywnością, która dostarczałaby mu jakichkolwiek korzyści, a wręcz przeciwnie – spotyka się niestety z postponowaniem ze strony przełożonych w jego macierzystym miejscu pracy. Tym bardziej należy z uznaniem patrzeć, iż jego determinacja w działaniu są wyrazem świadomej misji promowania małych Ojczyzn, wolontariatu, głębokiego patriotyzmu oraz bezkompromisowości w trosce o nasze wspólne dziedzictwo. Dlatego też z całą mocą pragnę zarówno osobiście, jak i w imieniu całej społeczności Gminy Kościan i Powiatu Kościańskiego, rekomendować osobę dra Emiliana Prałata do uhonorowania go Medalem „Opiekun Miejsc Pamięci Narodowej”.

Słowa najszczerszej wdzięczności dziękuję w stronę władz Gminy Kościan z Panem Wójtem Andrzejem Przybyłą na czele, za słowa rekomendacji do medalu, jak również za wszelkie dowody życzliwości i wsparcia. Tak wielu inicjatyw związanych z miejscami pamięci narodowej nie udałoby się zrealizować, gdyby nie pomoc, życzliwe słowo i praca wielu, którzy zechcieli odpowiedzieć na prośbę o pomoc. Tym wszystkim najserdeczniej dziękuję. Jestem przekonany, że wspólnymi siłami uda się nie tylko uratować ważne dla naszej tożsamości miejsca, ale przede wszystkim pogłębić świadomość ich istnienia, ich wyjątkowości, a zarazem zaszczepić przeświadczenie, że trudno patrzeć w przyszłość, nie pamiętając w teraźniejszości o tym, co minione. Nie jest to zarazem jedynie bagaż historycznego doświadczenia, ale źródło inspiracji i wzorców, które mogą być aktualne również dzisiaj i służyć budowaniu zróżnicowanych, otwartych i tolerancyjnych wspólnot. Od nas zależy czy będziemy potrafili o nich mówić w sposób adekwatny do czasów i pozbawiony tak często współcześnie obecnych, elementów politycznych czy przesłaniających ich oryginalne przesłanie.

Medal „Opiekun Miejsc Pamięci Narodowej” nadawany jest osobom fizycznym, osobom prawnym i jednostkom organizacyjnym nieposiadającym osobowości prawnej zasłużonym dla idei pamięci narodowej tj. wykazujących się szczególną troską i pieczą odnośnie upamiętniania i opieki nad miejscami pamięci narodowej.